Saturday 5 August 2006

Silver Star en Polly


Eerder heb ik al eens verteld dat ik erg veel ontzag had, en nog steeds heb, voor paarden. Ik kon nooit zien of merken of ze mij wel mochten of niet. Dus ik hield altijd een veilige afstand tussen het paard en mij. In die terughoudendheid van mij is veel verandering gekomen doordat een buurman, die veel van paarden weet, mij heel veel heeft uitgelegd over het gedrag van deze dieren. Nietemin heb ik nog steeds veel ontzag voor zoveel gebundelde kracht.

Het gevolg van die verhalen en aanwijzingen is, dat ik nu heel graag met paarden in contact kom en het heel fijn vind om ze aan te raken en op mijn manier wat tegen ze te praten. Ik heb dan het gevoel dat ze aanvoelen dat ik ze heel erg graag mag. Een z.g. 'Paardenman' of 'Paardenvrouw' zal dit waarschijnlijk allemaal onzin vinden, maar het is hetzelfde gevoel dat ik heb bij honden.

Ook al in een eerder verhaaltje heb ik verteld hoe snel de paardjes het in de gaten hebben als ik gestopt ben met de auto om de hond uit te laten. Zodra ze de auto horen kijken ze vanuit de verte in mijn richting. En als de hond dan begint te blaffen, omdat die weer zo blij is dat ze even een uurtje vrij rond mag rennen, dan komen ze in een draf aanrennen, wetend dat er weer een wortel, appeltje, suikerklontje en/of paardensnoepje aankomt.


Natuurlijk realiseer ik mij dat ze op die lekkernij afkomen en niet speciaal voor mij, maar het is toch opvallend dat ze mij herkennen en dat vind ik zo leuk om te ervaren. Zo voorzichtig als ze die lekkernij van mijn hand nemen en er dan zichtbaar van genieten als ze er op staan te kauwen. Als beloning mag ik dan weer even aan die zachte neus komen en achter de oren krabben, wat zij dan weer fijn vinden. Nagenoeg elke dag duurt dat een paar minuten, maar je denkt er regelmatig aan en dan ontstaat er toch iets tussen die beesten en jezelf. Elke dag diezelfde herkenning. Straks is dat waarschijnlijk over, want het is de bedoeling dat Silver Star een ander baasje gaat krijgen. Ik zal haar in elk geval best wel gaan missen.



Als Silver Star (of is het Silverstar?), niet meer in het weiland staat zal ik haar echt missen. En haar vriendje Polly, zal haar ook wel missen. Toen ik haar vroeg of ze het leuk vindt om naar een andere baas te gaan, liet ze duidelijk merken er behoorlijk van te balen.

No comments:

Post a Comment