Monday 30 July 2007

Zomer 2007

Als ik dit 's morgens op mijn computer zie staan dan haal ik toch maar een warm vest of een lichte trui uit de kast. Kijk ik nu naar buiten, dan schijnt de zon volop, staat er een flinke wind, en raap ik alle moed maar weer bij elkaar om een paar uurtjes met mijn hond op stap te gaan. Ik kom nog wel terug met een echt verhaaltje, maar dit gevoel wilde ik nu toch wel eens met anderen delen.


Inmiddels is het middag en zal nog even vertellen wat ik vanmorgen verder heb gedaan. Zodra de zon schijnt, dan wil ik naar buiten, lekker de frisse wind door mijn haren voelen. Niks zeuren over koud. Dus gauw nog even in de auto gestapt en naar Schagen gereden, eens kijken hoe het daar gesteld was op zo'n maandagochtend als deze. Overal stonden tientallen terrasstoelen en -tafels klaar om evenzoveel gasten te ontvangen, maar ik zag maar een vijftal mensen die het fijn vonden om buiten hun kop koffie te nuttigen. Wat een kale boel....






Deze aanblik behoeft geen verdere uitleg. Als dit zo doorgaat deze zomer, dan ziet het er niet goed uit voor dit seizoen.

Zomer 2007

Als ik dit 's morgens op mijn computer zie staan dan haal ik toch maar een warm vest of een lichte trui uit de kast. Kijk ik nu naar buiten, dan schijnt de zon volop, staat er een flinke wind, en raap ik alle moed maar weer bij elkaar om een paar uurtjes met mijn hond op stap te gaan. Ik kom nog wel terug met een echt verhaaltje, maar dit gevoel wilde ik nu toch wel eens met anderen delen.


Inmiddels is het middag en zal nog even vertellen wat ik vanmorgen verder heb gedaan. Zodra de zon schijnt, dan wil ik naar buiten, lekker de frisse wind door mijn haren voelen. Niks zeuren over koud. Dus gauw nog even in de auto gestapt en naar Schagen gereden, eens kijken hoe het daar gesteld was op zo'n maandagochtend als deze. Overal stonden tientallen terrasstoelen en -tafels klaar om evenzoveel gasten te ontvangen, maar ik zag maar een vijftal mensen die het fijn vonden om buiten hun kop koffie te nuttigen. Wat een kale boel....






Deze aanblik behoeft geen verdere uitleg. Als dit zo doorgaat deze zomer, dan ziet het er niet goed uit voor dit seizoen.

Monday 23 July 2007

Petten


Vanmorgen was het redelijk mooi weer, licht bewolkt en het voelde goed aan al was het maar 16° C. Ik wilde weer naar buiten en heb daarom mijn hond eerst een uurtje laten lopen in de vroege ochtend en het voordeel daarvan is dat ik er zelf ook achteraan moet. De eerste bewegingsoefeningen had ik al lekker vroeg te pakken. Daarna naar huis gereden, koffie gedronken en weer in de auto gestapt en de fotocamera meegenomen.

Zonder vooraf te hebben bedacht waar ik naar toe zou gaan was ik opeens op weg naar Petten, een dorpje ongeveer 9 kilometer van Callantsoog. Het eerste dat opvalt zijn de enorme windmolens bij een paar boerderijen. Ook staan er proefopstellingen van dit soort molens bij het reactorcentrum in Petten. Het terrein van het reactorcentrum is tegenwoordig streng bewaakt, en als je er niets te zoeken hebt, dan kom je er echt niet binnen. Aan het eind van de jaren tachtig ging het allemaal nog wat gemoedelijker. Als er in die tijd iemand op het terrein werkte die je kende, dan mocht je vrij makkelijk naar de afdeling waar die bekende werkte, maar dat is nu echt verleden tijd en we begrijpen allemaal wel waarom dat is. Het blijft tenslotte een kwetsbare nucleaire reactor. Er worden veel proeven gedaan en er worden medicijnen gemaakt die bij de kankerbestrijding nodig zijn. Hier is een link naar meer informatie over de reactor en de werkzaamheden die daar plaatsvinden.


Maar er is meer te zien in Petten. Aan de dijk staat een klein museum "De Dijk Te Kijk", daar kun je zien wat er komt kijken bij het aanleggen van een dijk zoals de Hondsbosse Zeewering bij Petten.

Hier kun je met eigen ogen zien wat een dijk is. Het zijn enorme bouwwerken wat je op het eerste gezicht misschien niet ziet, maar als je je ogen goed de kost geeft, dan wordt duidelijk hoe imposant dijken kunnen zijn. Neem de verhoudingen maar eens in je op, die kleine stipjes daar boven en de grote woning aan de voet van de dijk.

Als je boven staat, dan ziet hetzelfde huis er uit zoals op de volgende foto. Het ligt ver onder het hoogste punt van de dijk en vanaf dit punt heb je uitzicht over een gedeelte van het dorp en de
nabijgelegen camping.



Met de landzijde in de rug, kijkend naar links dan zie je het geringe hoogteverschil tussen de Noordzee en het land achter je. Het wordt direct duidelijk waarom die zware dijk er ligt.









Kijkend naar rechts, dan zie je in de verte waar de dijk eindigt en waar het strand weer begint. Dat is de plek waar in goede zomers veel toeristen verblijven. Maar dit jaar is het overal langs de Nederlandse kust veel te fris, dus campinghouders hebben het tot nu toe niet makkelijk. Misschien dat er nog een goede nazomer komt die iets goed kan maken.

Zie je, redelijk goed weer maar veel te koud. Iedereen gaat goed gekleed even een frisse neus halen aan het strand, de zon wil er maar niet doorkomen en hierna heeft het de hele middag geregend.

Petten


Vanmorgen was het redelijk mooi weer, licht bewolkt en het voelde goed aan al was het maar 16° C. Ik wilde weer naar buiten en heb daarom mijn hond eerst een uurtje laten lopen in de vroege ochtend en het voordeel daarvan is dat ik er zelf ook achteraan moet. De eerste bewegingsoefeningen had ik al lekker vroeg te pakken. Daarna naar huis gereden, koffie gedronken en weer in de auto gestapt en de fotocamera meegenomen.

Zonder vooraf te hebben bedacht waar ik naar toe zou gaan was ik opeens op weg naar Petten, een dorpje ongeveer 9 kilometer van Callantsoog. Het eerste dat opvalt zijn de enorme windmolens bij een paar boerderijen. Ook staan er proefopstellingen van dit soort molens bij het reactorcentrum in Petten. Het terrein van het reactorcentrum is tegenwoordig streng bewaakt, en als je er niets te zoeken hebt, dan kom je er echt niet binnen. Aan het eind van de jaren tachtig ging het allemaal nog wat gemoedelijker. Als er in die tijd iemand op het terrein werkte die je kende, dan mocht je vrij makkelijk naar de afdeling waar die bekende werkte, maar dat is nu echt verleden tijd en we begrijpen allemaal wel waarom dat is. Het blijft tenslotte een kwetsbare nucleaire reactor. Er worden veel proeven gedaan en er worden medicijnen gemaakt die bij de kankerbestrijding nodig zijn. Hier is een link naar meer informatie over de reactor en de werkzaamheden die daar plaatsvinden.


Maar er is meer te zien in Petten. Aan de dijk staat een klein museum "De Dijk Te Kijk", daar kun je zien wat er komt kijken bij het aanleggen van een dijk zoals de Hondsbosse Zeewering bij Petten.

Hier kun je met eigen ogen zien wat een dijk is. Het zijn enorme bouwwerken wat je op het eerste gezicht misschien niet ziet, maar als je je ogen goed de kost geeft, dan wordt duidelijk hoe imposant dijken kunnen zijn. Neem de verhoudingen maar eens in je op, die kleine stipjes daar boven en de grote woning aan de voet van de dijk.

Als je boven staat, dan ziet hetzelfde huis er uit zoals op de volgende foto. Het ligt ver onder het hoogste punt van de dijk en vanaf dit punt heb je uitzicht over een gedeelte van het dorp en de
nabijgelegen camping.



Met de landzijde in de rug, kijkend naar links dan zie je het geringe hoogteverschil tussen de Noordzee en het land achter je. Het wordt direct duidelijk waarom die zware dijk er ligt.









Kijkend naar rechts, dan zie je in de verte waar de dijk eindigt en waar het strand weer begint. Dat is de plek waar in goede zomers veel toeristen verblijven. Maar dit jaar is het overal langs de Nederlandse kust veel te fris, dus campinghouders hebben het tot nu toe niet makkelijk. Misschien dat er nog een goede nazomer komt die iets goed kan maken.

Zie je, redelijk goed weer maar veel te koud. Iedereen gaat goed gekleed even een frisse neus halen aan het strand, de zon wil er maar niet doorkomen en hierna heeft het de hele middag geregend.

Saturday 21 July 2007

Zaterdagochtend

Vanmorgen ben ik naar Schagen gereden om een cadeau te kopen voor mijn zoon. Volgende week wordt hij jarig en dat mag niet vergeten worden. Ik heb wel iets voor hem gevonden, verklap het hier niet, maar hoop wel dat het bij hem in de smaak valt. Daarna een beetje geslenterd door het winkelcentrum "Makado", hier en daar even stilgestaan voor etalages en "mensen kijken". Er is bijna altijd wel iets te doen in dat winkelcentrum. Vandaag kwam ik deze kunstenares tegen, ik noem haar Olga, die kleurige motieven stond aan te brengen op dit kunstof varkentje. Daarna als het klaar is wordt het tentoongesteld, op deze plek of ergens buiten. We kwamen ongemerkt in gesprek doordat ik van haar en haar werkzaamheden wat foto's maakte en het was een gezellig praatje over van alles en nog wat.

Zo vertelde zij dat het modelvarken van gegoten kunstof was gemaakt, dat de verfsoort acrylverf was wat goed tegen de buitenlucht kan, dat de geschilderde motieven deels spontaan tijdens het werken onstonden en deels geïnspireerd waren op afbeeldingen van bloemen.
Ik vind het altijd heel boeiend om mensen te observeren die zomaar uit het niets mooie gekleurde motieven tevoorschijn kunnen toveren. Het doet me denken aan mijn Vader, zoals hij boven op zolder in zijn "eigen ruimte" aan het schilderen was. Dan sloot hij zich helemaal af van de buitenwereld en ging op in zijn fantasiewereld.



Olga heeft een eigen website op: http://www.olga-art.nl/

Nadat ik afscheid had genomen vervolgde ik mijn slentertocht door het winkelcentrum, passeerde de broodjeshoek van de slagerij waar zoals gebruikelijk weer een rij mensen stond te wachten op hun beurt. Waarna een rijk belegd vers broodje meestal even staande wordt genuttigd om daarna weer door te gaan met boodschappen inslaan voor het weekend.

Iedereen een geweldig fijne zondag toegewenst,met veel zon en rustig weer. En nog wat.... er is heel wat keertjes aan die duim van de kok getrokken zo te zien.

Fijne dag verder.

Zaterdagochtend

Vanmorgen ben ik naar Schagen gereden om een cadeau te kopen voor mijn zoon. Volgende week wordt hij jarig en dat mag niet vergeten worden. Ik heb wel iets voor hem gevonden, verklap het hier niet, maar hoop wel dat het bij hem in de smaak valt. Daarna een beetje geslenterd door het winkelcentrum "Makado", hier en daar even stilgestaan voor etalages en "mensen kijken". Er is bijna altijd wel iets te doen in dat winkelcentrum. Vandaag kwam ik deze kunstenares tegen, ik noem haar Olga, die kleurige motieven stond aan te brengen op dit kunstof varkentje. Daarna als het klaar is wordt het tentoongesteld, op deze plek of ergens buiten. We kwamen ongemerkt in gesprek doordat ik van haar en haar werkzaamheden wat foto's maakte en het was een gezellig praatje over van alles en nog wat.

Zo vertelde zij dat het modelvarken van gegoten kunstof was gemaakt, dat de verfsoort acrylverf was wat goed tegen de buitenlucht kan, dat de geschilderde motieven deels spontaan tijdens het werken onstonden en deels geïnspireerd waren op afbeeldingen van bloemen.
Ik vind het altijd heel boeiend om mensen te observeren die zomaar uit het niets mooie gekleurde motieven tevoorschijn kunnen toveren. Het doet me denken aan mijn Vader, zoals hij boven op zolder in zijn "eigen ruimte" aan het schilderen was. Dan sloot hij zich helemaal af van de buitenwereld en ging op in zijn fantasiewereld.



Olga heeft een eigen website op: http://www.olga-art.nl/

Nadat ik afscheid had genomen vervolgde ik mijn slentertocht door het winkelcentrum, passeerde de broodjeshoek van de slagerij waar zoals gebruikelijk weer een rij mensen stond te wachten op hun beurt. Waarna een rijk belegd vers broodje meestal even staande wordt genuttigd om daarna weer door te gaan met boodschappen inslaan voor het weekend.

Iedereen een geweldig fijne zondag toegewenst,met veel zon en rustig weer. En nog wat.... er is heel wat keertjes aan die duim van de kok getrokken zo te zien.

Fijne dag verder.

Monday 16 July 2007

George

Deze kleine rakker, ik noem hem George (of gewoon Sjors), kruiste vanmorgen mijn "pad". Wonderlijke diertjes zijn het en nu kon ik hem eens goed bekijken. Zoals gewoonlijk had ik mijn kleine camera bij me en toverde die snel tevoorschijn. Een paar klikjes en de foto's waren gemaakt. Bij het plaatsen van de foto's zag ik dat de datum-aanduiding was versprongen. Ik heb ze echt vanmorgen gemaakt en inmiddels ook de datum aangepast in mijn camera. Ja soms gebeurt dat, het blijft techniek en die is niet onfeilbaar.


Thuisgekomen viel mijn oog op de roosjes in onze achtertuin.... nou ja tuin, meer een binnenplaats met gezaaide grindtegels en langs de buitenkant een paar stroken grond. Een jaar of 15 geleden hebben we deze rozenstruikjes geplant en elk jaar komen ze weer in bloei, dat kan wel duren tot eind october. De knoppen komen uit en geven een geel roosje, gaandeweg verkleuren die naar rood, dan worden ze weer lichter van kleur, van roze tot uiteindelijk witte kleurloze blaadjes, dan vallen ze uit en zijn er inmiddels alweer nieuwe knoppen uitgekomen. Met deze warme, vochtige lucht groeien ze heel snel uit. Zo is mijn dag begonnen en kijkend naar deze eenvoudige dingen constateer ik, dat ik eigenlijk een heel tevreden mens genoemd mag worden. Vanaf het moment dat ik geen hoge eisen meer stel is het heel goed met mij gegeaan en ik hoop dat dit nog even mag voortduren.