Tuesday 29 August 2006

Schoonheid.



Het blijft een verbazingwekkend mooi gezicht. Het spel van wolken, wind en licht. De dramatische wolkenpatronen veranderen soms binnen één minuut. Daarom houd ik mijn kleine camera meestal gewoon in mijn hand, klaar om een mooi plaatje te schieten.



De tijd dat we dit mooie schouwspel weer volop kunnen zien is nu aangebroken en ik geniet er volop van als ik in de vrije natuur loop. Als die dreigende wolkenformaties voorbij trekken, en regen en onweer dreigen los te barsten, dan zie je niet veel mensen op de plekken waar ik loop met mijn hond Jufo.



En net zo plotseling als de wolkenformaties veranderden, kregen we even plotseling een plensbui over ons heen. Ik had uit voorzorg een goed sluitend regenpak aangetrokken, maar m'n arme hondje was kleddernat. Het schijnt haar niet te deren, als ze maar buiten is, dan mag er veel gebeuren. In de verte hoorden we het onweer rommelen en zag ik af en toe een lichtflits door de lucht schieten. En dit leek mij een goed moment om weer naar huis te gaan.



Daar aangekomen, werd ik verrast met iets wat mijn ega voor een paar €€ had gekocht. Het leek op een klomp steenzout, kristalachtig en roze. Dan komt er een snoertje aan met een klein lampje en dat past net in een uitsparing in de steenklomp. KITSCH... dacht ik meteen, maar bij nadere beschouwing, en met je neus er bijna bovenop heeft het toch wel iets. En het straalt ook nog een heel rustgevend, vriendelijk licht af. Dus soms kan kitsch ook schoonheid in zich dragen. En dat roze blijkt door de verlichting een zacht oranje kleur te zijn. Nou, ik vind het best leuk om naar te kijken.

Schoonheid.



Het blijft een verbazingwekkend mooi gezicht. Het spel van wolken, wind en licht. De dramatische wolkenpatronen veranderen soms binnen één minuut. Daarom houd ik mijn kleine camera meestal gewoon in mijn hand, klaar om een mooi plaatje te schieten.



De tijd dat we dit mooie schouwspel weer volop kunnen zien is nu aangebroken en ik geniet er volop van als ik in de vrije natuur loop. Als die dreigende wolkenformaties voorbij trekken, en regen en onweer dreigen los te barsten, dan zie je niet veel mensen op de plekken waar ik loop met mijn hond Jufo.



En net zo plotseling als de wolkenformaties veranderden, kregen we even plotseling een plensbui over ons heen. Ik had uit voorzorg een goed sluitend regenpak aangetrokken, maar m'n arme hondje was kleddernat. Het schijnt haar niet te deren, als ze maar buiten is, dan mag er veel gebeuren. In de verte hoorden we het onweer rommelen en zag ik af en toe een lichtflits door de lucht schieten. En dit leek mij een goed moment om weer naar huis te gaan.



Daar aangekomen, werd ik verrast met iets wat mijn ega voor een paar €€ had gekocht. Het leek op een klomp steenzout, kristalachtig en roze. Dan komt er een snoertje aan met een klein lampje en dat past net in een uitsparing in de steenklomp. KITSCH... dacht ik meteen, maar bij nadere beschouwing, en met je neus er bijna bovenop heeft het toch wel iets. En het straalt ook nog een heel rustgevend, vriendelijk licht af. Dus soms kan kitsch ook schoonheid in zich dragen. En dat roze blijkt door de verlichting een zacht oranje kleur te zijn. Nou, ik vind het best leuk om naar te kijken.

Sunday 27 August 2006

Tekeningen voor Opa!


Deze prachtige tekening kreeg ik een half uurtje geleden van mijn kleindochter Liz. 4 1/2 Jaar oud en doet al van alles en nog wat op de computer van Mamma en Pappa. Het gaat allemaal spelenderwijs, dus als ze zin heeft gaat ze er allerlei dingen op doen zoals een spelletje en nu ook tekenen. Wat een verschil met vroeger....

Nu maakt ze even een mooie tekening met een heel erg leuk teken-, en schilderprogramma (ArtRage 2) en Mamma stuurt hem meteen door naar opa.



Kindjes van deze leeftijd gaan al naar school, kunnen al tellen, soms al woordjes lezen en hebben al heel veel vaardigheden op allerlei electronische apparatuur. Ze zetten met het grootste gemak de ingewikkeldste radio's, dvd-spelers, video-apparatuur en computers aan en stellen de boel af naar hun eigen zin.

Wonderlijke wereld... want vele opa's en oma's ondervinden daarmee heel veel problemen en zijn blij als ze even worden geholpen door zo'n peuter.

Nu helpen Pappa en Mamma nog met het schrijven en versturen van een e-mail met bijlage, maar ik vraag me af wanneer ze dat zelf gaat doen.



En kijk eens!... Deze kwam er ook nog eens achteraan. Nog mooier dan de eerste. Want dit is een tekening van Liz zelf. Dat kun je toch wel zien aan haar laarsjes, mooie blonde haren, schaterlach en lila kleuren van haar rokje?

Tekeningen voor Opa!


Deze prachtige tekening kreeg ik een half uurtje geleden van mijn kleindochter Liz. 4 1/2 Jaar oud en doet al van alles en nog wat op de computer van Mamma en Pappa. Het gaat allemaal spelenderwijs, dus als ze zin heeft gaat ze er allerlei dingen op doen zoals een spelletje en nu ook tekenen. Wat een verschil met vroeger....

Nu maakt ze even een mooie tekening met een heel erg leuk teken-, en schilderprogramma (ArtRage 2) en Mamma stuurt hem meteen door naar opa.



Kindjes van deze leeftijd gaan al naar school, kunnen al tellen, soms al woordjes lezen en hebben al heel veel vaardigheden op allerlei electronische apparatuur. Ze zetten met het grootste gemak de ingewikkeldste radio's, dvd-spelers, video-apparatuur en computers aan en stellen de boel af naar hun eigen zin.

Wonderlijke wereld... want vele opa's en oma's ondervinden daarmee heel veel problemen en zijn blij als ze even worden geholpen door zo'n peuter.

Nu helpen Pappa en Mamma nog met het schrijven en versturen van een e-mail met bijlage, maar ik vraag me af wanneer ze dat zelf gaat doen.



En kijk eens!... Deze kwam er ook nog eens achteraan. Nog mooier dan de eerste. Want dit is een tekening van Liz zelf. Dat kun je toch wel zien aan haar laarsjes, mooie blonde haren, schaterlach en lila kleuren van haar rokje?

Friday 25 August 2006

Wachten, wachten, wachten.....


Toen ik vanmorgen op de parkeerplaats bij het ziekenhuis stond te wachten op het moment dat ik uit de auto kon stappen om naar de ingang te zwemmen, drong het ineens tot me door hoeveel kostbare tijd ik aan die zinloze bezigheid heb besteed in mijn leven.


De sluisdeuren van de hemel stonden wagenwijd open en het leek wel of de halve Noordzee over de parkeerplaats werd uitgestort. Ik zat lekker droog in mijn overhemd achter het stuur en dacht dat het zo wel een keer zou stoppen. Er kon toch nooit zoveel water in de lucht hangen? Nou dat kon dus wel. Wat een ongelooflijke hoeveelheid water stortte zich over ons uit. Alles bij elkaar zat ik al gauw 20 minuten geduldig te wachten en het hield maar niet op. Tussendoor wat fotootjes gemaakt van die plensbui, maar ja, als je die dan hebt ben je er ook klaar mee.

En toen begon het denken over die oervervelende bezigheid die in feite niets oplevert, het "wachten"....



Wachten tot het ophoudt met regenen. Wachten op de bus, de trein, de postbode, het nieuws, in de file. Wachten tot je vrouw zich heeft gekleed om weg te gaan, op je giro-afschriften. Wachten bij de dokter, de notaris, de kapper, op je beurt, op je belastingteruggave. Wachten bij de kassa in de supermarkt, op het schip met geld dat binnen moet komen, bij verkeerslichten als er niets aankomt,
op een vriendelijk woord... Allemaal zinloos.

Het liefst ga ik gewoon door zonder op iets te wachten, want wachten dat is verloren tijd. En ik wil mijn tijd zoveel mogelijk besteden aan leuke dingen waaraan ik nog plezier beleef. Dus wacht niet te lang is mijn lijfspreuk vanaf vandaag.


Wachten, wachten, wachten.....


Toen ik vanmorgen op de parkeerplaats bij het ziekenhuis stond te wachten op het moment dat ik uit de auto kon stappen om naar de ingang te zwemmen, drong het ineens tot me door hoeveel kostbare tijd ik aan die zinloze bezigheid heb besteed in mijn leven.


De sluisdeuren van de hemel stonden wagenwijd open en het leek wel of de halve Noordzee over de parkeerplaats werd uitgestort. Ik zat lekker droog in mijn overhemd achter het stuur en dacht dat het zo wel een keer zou stoppen. Er kon toch nooit zoveel water in de lucht hangen? Nou dat kon dus wel. Wat een ongelooflijke hoeveelheid water stortte zich over ons uit. Alles bij elkaar zat ik al gauw 20 minuten geduldig te wachten en het hield maar niet op. Tussendoor wat fotootjes gemaakt van die plensbui, maar ja, als je die dan hebt ben je er ook klaar mee.

En toen begon het denken over die oervervelende bezigheid die in feite niets oplevert, het "wachten"....



Wachten tot het ophoudt met regenen. Wachten op de bus, de trein, de postbode, het nieuws, in de file. Wachten tot je vrouw zich heeft gekleed om weg te gaan, op je giro-afschriften. Wachten bij de dokter, de notaris, de kapper, op je beurt, op je belastingteruggave. Wachten bij de kassa in de supermarkt, op het schip met geld dat binnen moet komen, bij verkeerslichten als er niets aankomt,
op een vriendelijk woord... Allemaal zinloos.

Het liefst ga ik gewoon door zonder op iets te wachten, want wachten dat is verloren tijd. En ik wil mijn tijd zoveel mogelijk besteden aan leuke dingen waaraan ik nog plezier beleef. Dus wacht niet te lang is mijn lijfspreuk vanaf vandaag.


Tuesday 22 August 2006

Allemaal beestjes.....


Zondag kwam een kennis van ons vertellen dat zij puppies hadden gekregen van hun hondje Bully. Een naam die eigenlijk helemaal niet bij zo'n klein hondje past en bovendien is het natuurlijk een teefje. Een heel klein vertederend beestje dat ontzettend vriendelijk en speels is.


De bevalling ging niet zo goed want zo'n klein hondje krijgt ongeveer net zulke grote pups als een St. Bernhard. Dus de drie kleintjes konden er niet anders uit dan met de hulp van een dierenarts. Die heeft ze gehaald met een keizersnede en dat is een pijnlijke ingreep voor het hondje en een kostbare grap voor het baasje. Maar ze zijn er zo ontzettend blij mee.


Natuurlijk draaide het er op uit dat ik wat foto's zou maken van het nieuwe leven. Nou daar was ik wel voor te vinden want wat is er nu leuker dan pasgeboren hondjes? Juist ja.... hondjes die een week of vijf, zes oud zijn. Die hebben dan hun oogjes open en beginnen met elkaar te spelen. Maar eerst maar vastleggen hoe klein en teer de beestjes zijn. Dan over een week of vier er nog maar eens op af en misschien wel vaker.



Mamma Bully is geweldig trots op haar kinderen en het is een genot om te zien hoe het diertje de kleintjes verzorgt en hoe waakzaam zij is. Bully's grootste vriendin is een elfjarig hondje wat 10 keer zo groot is. Ook een teefje en die vindt dat kleine spul ook prachtig, maar ze moet nog even uit de buurt blijven. Dat komt later wel.

Dan lopen er nog vijf poezen rond, waarvan dit de laatste aanwinst is. Het is een poes van buren die vertrokken zijn naar een andere woonplaats en het beestje niet konden meenemen om een of andere reden. Dus onze kennisen hebben dat beestje ook maar geadopteerd. Het is inmiddels wel een beetje druk geworden in huis, maar er zullen ongetwijfeld goede baasjes komen voor dit mooie jonge spul.



En nu ben ik nog vergeten de grote gele parkiet op de foto te zetten.
Alles bij elkaar is het een gezellige boel met allemaal heel tevreden dieren.

Allemaal beestjes.....


Zondag kwam een kennis van ons vertellen dat zij puppies hadden gekregen van hun hondje Bully. Een naam die eigenlijk helemaal niet bij zo'n klein hondje past en bovendien is het natuurlijk een teefje. Een heel klein vertederend beestje dat ontzettend vriendelijk en speels is.


De bevalling ging niet zo goed want zo'n klein hondje krijgt ongeveer net zulke grote pups als een St. Bernhard. Dus de drie kleintjes konden er niet anders uit dan met de hulp van een dierenarts. Die heeft ze gehaald met een keizersnede en dat is een pijnlijke ingreep voor het hondje en een kostbare grap voor het baasje. Maar ze zijn er zo ontzettend blij mee.


Natuurlijk draaide het er op uit dat ik wat foto's zou maken van het nieuwe leven. Nou daar was ik wel voor te vinden want wat is er nu leuker dan pasgeboren hondjes? Juist ja.... hondjes die een week of vijf, zes oud zijn. Die hebben dan hun oogjes open en beginnen met elkaar te spelen. Maar eerst maar vastleggen hoe klein en teer de beestjes zijn. Dan over een week of vier er nog maar eens op af en misschien wel vaker.



Mamma Bully is geweldig trots op haar kinderen en het is een genot om te zien hoe het diertje de kleintjes verzorgt en hoe waakzaam zij is. Bully's grootste vriendin is een elfjarig hondje wat 10 keer zo groot is. Ook een teefje en die vindt dat kleine spul ook prachtig, maar ze moet nog even uit de buurt blijven. Dat komt later wel.

Dan lopen er nog vijf poezen rond, waarvan dit de laatste aanwinst is. Het is een poes van buren die vertrokken zijn naar een andere woonplaats en het beestje niet konden meenemen om een of andere reden. Dus onze kennisen hebben dat beestje ook maar geadopteerd. Het is inmiddels wel een beetje druk geworden in huis, maar er zullen ongetwijfeld goede baasjes komen voor dit mooie jonge spul.



En nu ben ik nog vergeten de grote gele parkiet op de foto te zetten.
Alles bij elkaar is het een gezellige boel met allemaal heel tevreden dieren.

Sunday 20 August 2006



Ik weet nog niet goed hoe de nieuwe layout werkt van Blogspot. Een heleboel vernieuwingen in dit programma waar ik weer de nodige tijd aan zal moeten besteden. Dus we houden het kort deze keer.


Ik weet nog niet goed hoe de nieuwe layout werkt van Blogspot. Een heleboel vernieuwingen in dit programma waar ik weer de nodige tijd aan zal moeten besteden. Dus we houden het kort deze keer.

Friday 18 August 2006

Madurodam in 1998.



Het weer zat vanmorgen tegen. Ik had me voorgenomen om er op uit te trekken om wat inspiratie op te doen voor een verhaaltje voor mijn weblog. Maar ik had geen zin om mij nat te laten regenen dus is het gebleven bij het uitlaten van de hond en een minuut of vijf bemoeien met het paardje Jopie, die nu alleen in de wei staat. Silver Star, de Welsh Pony is er niet meer, die heeft een ander baasje gekregen. Ik heb Jopie de Shetlander steeds Polly genoemd, maar dat was een naamsverwisseling met een pony op een andere plek. Nou ja, what's in a name. Vanaf nu heet hij dus gewoon Jopie en dat klinkt net zo leuk.


Wie het weet mag mij even e-mailen. Klik hier voor meer Informatoe ;-)

Ik vond het wel jammer om thuis te blijven hangen, maar ja, zo gaan de dingen soms. Ineens moest ik denken aan iemand die mij op de gedachte had gebracht om wat oude foto's op te zoeken over Madurodam. Het was eigenlijk best wel leuk om weer eens in al dat oude spul te graaien.

Miniatuur van het Scheepvaartmuseum in Amsterdam

Je ziet weer allemaal jonge of veel jongere gezichten uit die schoenendoos tevoorschijn komen. En er komen weer een heleboel herinneringen terug. Maar ik heb me beperkt tot een paar foto's over Madurodam waar ik eens was teruggeweest met een buurjongetje die daar zo graag eens naar toe wilde. Dat joch heeft genoten hoor. Ondertussen is het een grote kerel geworden.


Miniatuur van de DOM in Utrecht

In 1968 of '69 zijn we er ook ooit eens geweest met onze eigen kinderen en toen heb ik dat gefilmd op super-8 film. Die fragmenten heb ik een paar jaar geleden eens laten overzetten op videoband, maar dat stelt niet veel voor. Het is me eerlijk gezegd ook een beetje te veel werk om dat nu weer over te zetten in digitale bestanden. Dan moet het zomaar een herinnering blijven voorlopig.


En deze kan ik ook niet zou gauw thuisbrengen. Als je het weet graag even e-mailen.
Klik hier voor meer informatie ;-)

De beelden van 1998 verschillen nauwelijks van die uit 1968, hier en daar wat nieuwe aanbouw en ook wel weer dingen die zijn verdwenen. Maar het blijft leuk om naar al die miniaturen te kijken en het is een ongelooflijke prestatie om het in zo'n goede conditie te houden. De gebouwen die op de foto's staan ken ik niet allemaal meer bij naam, maar de Dom in Utrecht en de Westertoren in Amsterdam en ook het Parlementsgebouw in Den Haag kan ik nog wel herkennen, maar die andere dat weet ik niet meer. Misschien dat iemand mij daar een beetje bij kan helpen. De foto's staan in een album op de Flickr photo site en wie er commentaar of aanvullingen bij wil geven is welkom.


Miniatuur van het oude Parlementsgebouw in Den Haag


Madurodam in 1998.



Het weer zat vanmorgen tegen. Ik had me voorgenomen om er op uit te trekken om wat inspiratie op te doen voor een verhaaltje voor mijn weblog. Maar ik had geen zin om mij nat te laten regenen dus is het gebleven bij het uitlaten van de hond en een minuut of vijf bemoeien met het paardje Jopie, die nu alleen in de wei staat. Silver Star, de Welsh Pony is er niet meer, die heeft een ander baasje gekregen. Ik heb Jopie de Shetlander steeds Polly genoemd, maar dat was een naamsverwisseling met een pony op een andere plek. Nou ja, what's in a name. Vanaf nu heet hij dus gewoon Jopie en dat klinkt net zo leuk.


Wie het weet mag mij even e-mailen. Klik hier voor meer Informatoe ;-)

Ik vond het wel jammer om thuis te blijven hangen, maar ja, zo gaan de dingen soms. Ineens moest ik denken aan iemand die mij op de gedachte had gebracht om wat oude foto's op te zoeken over Madurodam. Het was eigenlijk best wel leuk om weer eens in al dat oude spul te graaien.

Miniatuur van het Scheepvaartmuseum in Amsterdam

Je ziet weer allemaal jonge of veel jongere gezichten uit die schoenendoos tevoorschijn komen. En er komen weer een heleboel herinneringen terug. Maar ik heb me beperkt tot een paar foto's over Madurodam waar ik eens was teruggeweest met een buurjongetje die daar zo graag eens naar toe wilde. Dat joch heeft genoten hoor. Ondertussen is het een grote kerel geworden.


Miniatuur van de DOM in Utrecht

In 1968 of '69 zijn we er ook ooit eens geweest met onze eigen kinderen en toen heb ik dat gefilmd op super-8 film. Die fragmenten heb ik een paar jaar geleden eens laten overzetten op videoband, maar dat stelt niet veel voor. Het is me eerlijk gezegd ook een beetje te veel werk om dat nu weer over te zetten in digitale bestanden. Dan moet het zomaar een herinnering blijven voorlopig.


En deze kan ik ook niet zou gauw thuisbrengen. Als je het weet graag even e-mailen.
Klik hier voor meer informatie ;-)

De beelden van 1998 verschillen nauwelijks van die uit 1968, hier en daar wat nieuwe aanbouw en ook wel weer dingen die zijn verdwenen. Maar het blijft leuk om naar al die miniaturen te kijken en het is een ongelooflijke prestatie om het in zo'n goede conditie te houden. De gebouwen die op de foto's staan ken ik niet allemaal meer bij naam, maar de Dom in Utrecht en de Westertoren in Amsterdam en ook het Parlementsgebouw in Den Haag kan ik nog wel herkennen, maar die andere dat weet ik niet meer. Misschien dat iemand mij daar een beetje bij kan helpen. De foto's staan in een album op de Flickr photo site en wie er commentaar of aanvullingen bij wil geven is welkom.


Miniatuur van het oude Parlementsgebouw in Den Haag