Omgang met dieren.

Hoe het komt weet ik niet, maar de omgang met dieren geeft mij altijd zo'n apart warm gevoel. Dieren zijn altijd eerlijk, ze bedonderen je niet. Als ze iets 'verkeerds' doen, dan ligt de oorzaak gewoonlijk bij de mensen. Mensen bepalen voor het dier wat goed en wat niet goed is, maar dat is niet natuurlijk. Toch wordt het dier vaak met veel kabaal en geschreeuw, soms met een mep, duidelijk gemaakt dat het niets van de wensen van zijn baasje begrijpt. B.v. opmerkingen in de trant van: "Die rot hond snapt ook niks. Hij is zo verschrikkelijk stom, maar ja daar staat het ras ook voor bekend", wordt er aan toegevoegd.

Of over de kater: "Ik heb nog nooit zo'n eigenwijs mormel gezien. Hele nachten blijft hij buiten. Hij komt alleen thuis om te eten en overdag te slapen, maar verder heb je er niks aan". Als hij eens een vogeltje thuis brengt om aan zijn baasje te geven, dan wordt hij weer uitgemaakt voor MOORDENAAR.

De papagaai schreewt en krijst, de hond blaft, poept en plast waar hij wil. De poes doet ook zoiets, maar meestal bij de buren in de tuin, of in de slaapkamer van de buren van weer verderop als daar het raam heeft open gestaan.

Mensen leren dieren allerlei kunstjes aan. Ze moeten aan een lijntje meelopen, mooi zitten, pootjes geven, voor dood spelen, door hoepels springen, op twee pootjes lopen, blaffen op commando, hun kop houden als de baas spreekt, rondjes lopen, stoppen als de baas stil blijft staan, af liggen, in het donker en alleen het huis bewaken, gezellig zijn, lief zijn voor pestende kinderen, niet bedelen als er iets lekkers op tafel staat, toekijken als iedereen eet. En zo kun je nog een hele reeks gedragingen toevoegen.

Mensenkinderen hebben het veel makkelijker, die kunnen pas echt doen wat ze willen. En die worden nauwelijks bestraft of gecorrigeerd, dat is tegen de wet. Een mensenkind moet in alle vrijheid kunnen opgroeien, die laat je schreeuwen, janken, gillen, krijsen, de boel kapot gooien en smijten, slaan en schoppen.... enzovoort..... Dat is goed voor zijn ontwikkeling tot zelfstandig, volwassen mens.

Ook ik stel bepaalde eisen aan mijn hond. Die moet zich ook gedragen naar mijn maatstaven. En juist doordat ze dat gewoonlijk ook doet ben ik zo enorm gehecht aan ons huisdier. Zij zorgt er ook voor dat ik voldoende buiten kom in de frisse lucht. Dat ik elke dag een flink stuk in beweging kom en niet zoals nu maar achter die computer blijf plakken. Door haar ontmoet ik andere mensen die ook zoveel van hun huisdieren houden. Maar door het buiten zijn kom je ook mensen tegen die bijvoorbeeld hardlopen of gewoon een stevige wandeling maken. Die stoppen vaak even om een praatje te maken. Dus mijn hond zorgt er voor dat ik sociale contacten onderhoud. En daar ligt nu precies de verklaring voor het houden van je huisdier. Ze brengt je in beweging en zorgt er voor dat je weer mensen ontmoet waarmee je een gesprek kunt voeren.

Je kan bij je huisdier je gevoelens kwijt, dat hebben wij mensen onderling een beetje verleerd denk ik. Bij mensen leg je niet zo gauw je gevoelens bloot, terwijl dat bij je huisdier heel makkelijk gaat. Als je verdrietig bent dan ga je bijvoorbeeld je hond, poes, konijn, goudvis of cavia aanhalen, dat is niet om het dier gerust te stellen, maar je wordt er zelf rustig van. Het beestje geeft je troost. Ik zou het niet durven om mijn buurman of buurvrouw even te knuffelen als ik me rot voel. Stel je voor zeg! Je komt in de gevangenis of je krijgt een enorme dreun voor je kop!

Ik kan dan ook niet begrijpen hoe heel veel mensen zo'n trouwe huisvriend kunnen dumpen langs de kant van de weg. Ze gaan een paar weken weg, ver weg naar een buitenland waar de zon ook schijnt en waar het gras net zo groen of bruin is als hier en waar het water ook nat is. Voor zoiets wordt een vriendschap opgeofferd aan de kant van de weg.... Na die korte vakantietijd wordt er weer een nieuw 'vriendje' in huis gehaald en volgend jaar herhaalt zich dezelfde geschiedenis.


En nu heb ik nog niets over het paardje Silver Star gezegd en dat was eigenlijk de bedoeling. Maar dat komt dan nog wel.