Sunday 12 October 2008

Schiphol International Airport



Zaterdag, 11 oktober 2008. De dag begon met veel zonneschijn zoals voorspeld was in de weerberichten. Na wekenlang in en rond het huis te hebben rondgehangen vanwege het vele werk aan ons huis, het sombere weer, en gevloerd door eeen flinke verkoudheid, was dit een uitgesproken moment om er even tussenuit te trekken. Ik bedacht ineens dat het alweer 10 jaar geleden was dat ik op de luchthaven Schiphol was geweest en bedacht dat dit een leuke gelegenheid was om daar weer eens een kijkje te nemen. Voor velen de gewoonste zaak van de wereld, omdat zovelen reizen per vliegtuig naar vakantiebestemmingen of voor zakenreizen. Vliegen, waar ik zelf eigenlijk nooit aan toekom.

Saturday, October 11, 2008. The day began with sunshine as predicted in the weather reports. After hanging around the house for weeks due to the work at our house, the gloomy weather, and a robust cold, was this a marked moment for going out. I realised that it was 10 years ago that I had been on the Schiphol Airport and I thought that today was an excellent occasion to visit the renewed airport. To fly is for many people a most usual affair, because so many travel by air plane to holiday destinations or for business trips. Actually, I didn't fly in the last 10 years.




In de loop der jaren las en hoorde je veel over alle verbouwingen en uitbreidingen op de luchhaven, maar hoe het in werkelijkheid was geworden, daar had ik toch geen voorstelling van. Dus in de trein gestapt en afgereisd naar Amsterdam Schiphol, een onvoorstelbaar mooie verbinding. Je stapt uit de trein en komt in een grote hal, waar alle verbindingen bij elkaar komen. Treinverbindingen, vertrek-, en aankomst terminals en winkels, heel veel winkels en eetgelegenheden.

Year after year we heard about the many expansions on the airport, but I had no idea what I could expect. I took the train to Amsterdam Schiphol, an inconceivable fast connection. From the train you walk into a large hall, where all connections come together. Train platforms, departure-, arrival terminals and many stores and restaurants.





Veel mooie souvenirwinkels waar ook de mogelijkheid geboden werd om je te laten fotograferen in een 'echte cockpit' en waar reizigers natuurlijk Hollandse klompen kunnen kopen. Klompen in alle maten en kleuren, mooi beschilderd in de originele gele kleur, maar ook fantasierijke uitvoeringen in fel rood, donker blauw en Delfts blauw.

Many beautiful souvenir shops which offered the possibility to photograph people in a 'real cockpit' and where travellers can buy Dutch wooden shoes. Wooden shoes in all sizes and many colours, painted in the original yellow colour as well as in shining red, dark blue and bright Delfts blue.




In de aankomsthal was het erg druk. Er werd gespannen uitgekeken of familie of vrienden wel goed door de douane waren gekomen en er werd heel wat afgeknuffeld als de mensen elkaar hadden gevonden.

It was very busy in the arrival hall. People searched tensely for family or friends who came from the customs service and when they found each other many hugs were exchanged.




Toen ik de grote hal verliet om aan de buitenkant van het enorme complex een kijkje te nemen, kwam ik terecht in een totaal onbekende omgeving. Veel ruimte voor het gebouw en een plein waar alles heel rustig was, opgefleurd met deze mooie herfstasters (Frieda Ballard, geloof ik).

I came in a totally unknown surroundings when I left the large hall to take a look at the outside of the enormous complex. An enormous open square in front of the building where everything quite calm was, cheered up with this beautiful fall asters (Frieda Ballard, I believe).



Aan de rand van dat plein gereedstaande taxi's die af-, en aanreden. Aan de taxi standplaats werd hard gewerkt en grote delen waren opgebroken voor uitbreiding en verbetering. Even verderop een oliebollenkraam die opviel door de kleuren maar vooral door de geur van vers gebakken oliebollen.

At the edge of the square, taxis lined up and were waiting for passengers. Workmen worked hard at the road, therefor large parts of the road had been broken up to make improvements and expansion on the taxi station. A Dutch doughnut booth (Oliebollenkraam) got attention by the colours and especially for the smell of fresh baked doughnuts (oil ball).




Naast de toegang tot de grote hal van het Schiphol complex was het terras druk bezet door mensen die in de najaarszon genoten van een kop koffie of een ander drankje. Op een ander punt ben ik de grote hal weer binnen gegaan waar ik weer op zoek ging naar de perrons om de trein te nemen naar Amsterdam Centraal Station. Het was zulk mooi weer dat ik dat stukje Amsterdam er ook nog bij wilde pakken.

Next to the entry of the large hall of the Schiphol complex was a terrace with people who enjoyed the Sun and a cup of coffee or something else to drink. On a different entry I went back into the big hall and found my way to the platforms to take the train to Amsterdam Central Station. It was such a beautiful day and I couldn't resist to take that part of this journey too.




Het was verbazingwekkend eenvoudig om de weg te vinden. De aanwijzingen zijn zo duidelijk en alles was zo toegankelijk, dat ik niet één keer de weg hoefde te vragen. Op bepaalde stukken hoef je niet eens zelf te lopen! Je stapt op de roltrap en je eindigt op het perron, waar de trein binnen 10 minuten arriveerde.

It was amazingly simple to find out where to go for the trains. The indications were clear and everything was so accessible, there was no need to ask the way. You even don't have to walk on particular places. You only have to step on the escalator and you end on the platform, where the train arrived within 10 minutes.




Instappen en wegwezen. Drie haltes verder en ongeveer 18 minuten later arriveerde de trein op het Centraal Station in Amsterdam. Deze keer verliet ik het station voor de verandering eens aan de Noordzijde, dus aan de kant van het IJ. Ook daar nog heel veel bouwactiviteiten, met veel opgebroken wegen. Al het graafwerk heeft te maken met het gigantisshe project van de Noord-Zuid lijn om de ondergrondse Metro-verbinding dwars door Amsterdam aan te leggen.

Get in the train and off you go. Three stops further and approximately 18 minutes later the train arrived at the Central Station in Amsterdam. For a change I left the station hall this time at the North side, thus at the side where the river 't IJ is. Also here a lot of building activities, with much broken up roads. All the digging work has something to do with the gigantic project of the North-South line, the underground Subway-connection straight through Amsterdam.




Maar kijkend over het water van het IJ dan vergeet je even al die rommel om je heen. De veerponten, die Amsterdam-Noord verbinden met het Centrum van Amsterdam, varen continue heen en weer om voetgangers, fietsers en brommers van de ene zijde naar de andere te brengen. Die overtochtjes kosten helemaal niets, dus als je eens een dagje wilt varen, dan stap je toch gewoon op de veerpont.

Looking over the water of the river 't IJ then you forget all that mess. The ferries connect Amsterdam-North with the Centre of Amsterdam and they sail continuously the same stretch to bring pedestrians, cyclists and motor bikers from one side to the other. Those crossings are totally free, thus if you want you may sail the whole day for free. :-)




Ik besloot om eens mee te varen naar de andere kant en weer terug. De laatste keer dat ik met de pont over het IJ ben gegaan moet ergens in de jaren '60 zijn geweest. In die tijd waren de veerboten ook iets groter en konden auto's en motoren overzetten, maar dat lukt tegenwoordig niet meer met al dat verkeer in die overvolle stad.

I decided to cross the river and to return. The last time that I went with the ferry over the river 't IJ must have been somewhere in the middle of the '60s. The ferries were somewhat larger and could also transfer cars and motorcycles, but nowadays that type of traffic has been led through tunnels and over bridges around the city.





Geen gebrek aan passagiers, binnen de kortste tijd stonden er voldoende mensen op de boot en er werden natuurlijk wat grappen uitgewisseld met de bemanning. Daarna begon de oversteek, bijna geloodloos voeren we naar de andere kant, een tochtje van slechts enkele minuten. Zodra de pont afgemeerd lag en de weg vrijgemaakt werd, stroomden de fietsers en voetgangers de wal op terwijl van de andere kant de mensen weer aan boord kwamen. Zo gaat dat natuurlijk elke dag de hele dag door...... Wat een baan. :-)

Passengers enough, within the shortest time sufficient people came on board and of course, a few Amsterdam jokes were exchanged with the crew. Then the ferry started and silently we sailed to the other side of the river, a matter of a few minutes. As soon as the ferry docked and the way was cleared, cyclists and pedestrians ran of the ferry meanwhile people from the other side came on board. This is how it goes every day and the whole day through..... What a job. : -)




Terugblikkend naar de kant vanwaar we vertrokken was ook boeiend. Niets deed mij herinneren aan vroeger tijden, alles lijkt te zijn veranderd maar het uitzicht boeide mij enorm.

Looking back in the direction where we left it was a fascinating view. Nothing reminded me to former times, it seemed to me that everything had been changed, therefor it was tremendously. fascinating.




Deze paasagiersboot moest even wachten op de pont, want veerboten hebben altijd voorrang op andere schepen en vaartuigen. Toen we voorbij gevaren waren vervolgde zij haar weg.

This passenger boat had to wait for the ferry, because ferries always have priority. When we past her she continued her way.




Weer terug op de plek waar ik was opgestapt, daar verliet iedereen weer de veerboot en begon het hele ritueel weer opnieuw.....

Back on the spot where we got on board, now everybody left the ferry and the whole ritual started again. Bo......ring :-)




Ik liep het Centraal Station weer binnen aan de achterzijde en liep door de gangen naar de voorzijde van het station. Ook daar is het ook nog steeds één grote bouwput, met veel ongemak voor voetgangers, verkeer en taxi's. Op deze plek leidthet nog wel eens de nodige irritatie tussen chauffeurs en gemeentelijke toezichthouders, maar toen ik hier stond was het rustig, misschien door het mooie weer.

I walked into the Central Station at the back side and walked through the passage to the front of the station. Also there it is still one large construction site with a lot discomfort for pedestrians, traffic and taxis. On this spot there is sometimes a bit irritation between taxi drivers and municipal supervisors, but this time when I stood there it was calm, perhaps because the weather was so beautiful.




Even oversteken, richting Rokin en vanaf de brug gezien liggen daar de rondvaartboten waarmee ik eerder al eens heb rondgevaren en waarvan een video in mijn video archief staat.

Passing the road crossings, direction Rokin and seen from the bridge lie the round trip boat with which I made earlier a round trip and of which I have made a video, you can find it in my video archive in the side bar.




Ik ben nog even doorgelopen over het Rokin in de richting van de Dam. Het was eigenlijk razend druk met dit mooie weer en alle terrasjes waren bezet. Niets te merken van een financiele crises. Iedereen deed gewoon zijn boodschappen of ging lekker ontspannen in de zon zitten. Ondertussen was ik ongelooflijk vermoeid geraakt en vond het hoog tijd om naar huis te gaan. Ik keerde om en begaf mij naar de trein die zou vertrekken van perron 7a. Thuisgekomen bedacht ik, dat dit reisje misschien even te overmoedig was geweest, want zo moe was ik in tijden niet geweest. De hele zondag had ik nodig om te herstellen van de inspanningen op deze zaterdag. Leeftijd en conditie lijken nu toch een rol te gaan spelen, maar ik blijf de wandelingen en korte treinreizen maken zolang ik kan.

I walked over the Rokin in the direction of the Dam. It was actually very busy and all terraces were occupied. Nothing of financial crises to notice. Everybody did normally their errands or wanted to relax in the sun. Meanwhile I became unbelievable tired and it was time to go home then I turned back to the station and went to the train that would leave from platform 7a. When I came home I considered that this travel perhaps had been just too overconfident because I had not been so tired in times. I needed the whole Sunday to recover from the efforts on this Saturday. I assume age and physical condition now really play a role, meanwhile I remain to make long walks and short train journeys as long as I can.

Schiphol International Airport



Zaterdag, 11 oktober 2008. De dag begon met veel zonneschijn zoals voorspeld was in de weerberichten. Na wekenlang in en rond het huis te hebben rondgehangen vanwege het vele werk aan ons huis, het sombere weer, en gevloerd door eeen flinke verkoudheid, was dit een uitgesproken moment om er even tussenuit te trekken. Ik bedacht ineens dat het alweer 10 jaar geleden was dat ik op de luchthaven Schiphol was geweest en bedacht dat dit een leuke gelegenheid was om daar weer eens een kijkje te nemen. Voor velen de gewoonste zaak van de wereld, omdat zovelen reizen per vliegtuig naar vakantiebestemmingen of voor zakenreizen. Vliegen, waar ik zelf eigenlijk nooit aan toekom.

Saturday, October 11, 2008. The day began with sunshine as predicted in the weather reports. After hanging around the house for weeks due to the work at our house, the gloomy weather, and a robust cold, was this a marked moment for going out. I realised that it was 10 years ago that I had been on the Schiphol Airport and I thought that today was an excellent occasion to visit the renewed airport. To fly is for many people a most usual affair, because so many travel by air plane to holiday destinations or for business trips. Actually, I didn't fly in the last 10 years.




In de loop der jaren las en hoorde je veel over alle verbouwingen en uitbreidingen op de luchhaven, maar hoe het in werkelijkheid was geworden, daar had ik toch geen voorstelling van. Dus in de trein gestapt en afgereisd naar Amsterdam Schiphol, een onvoorstelbaar mooie verbinding. Je stapt uit de trein en komt in een grote hal, waar alle verbindingen bij elkaar komen. Treinverbindingen, vertrek-, en aankomst terminals en winkels, heel veel winkels en eetgelegenheden.

Year after year we heard about the many expansions on the airport, but I had no idea what I could expect. I took the train to Amsterdam Schiphol, an inconceivable fast connection. From the train you walk into a large hall, where all connections come together. Train platforms, departure-, arrival terminals and many stores and restaurants.





Veel mooie souvenirwinkels waar ook de mogelijkheid geboden werd om je te laten fotograferen in een 'echte cockpit' en waar reizigers natuurlijk Hollandse klompen kunnen kopen. Klompen in alle maten en kleuren, mooi beschilderd in de originele gele kleur, maar ook fantasierijke uitvoeringen in fel rood, donker blauw en Delfts blauw.

Many beautiful souvenir shops which offered the possibility to photograph people in a 'real cockpit' and where travellers can buy Dutch wooden shoes. Wooden shoes in all sizes and many colours, painted in the original yellow colour as well as in shining red, dark blue and bright Delfts blue.




In de aankomsthal was het erg druk. Er werd gespannen uitgekeken of familie of vrienden wel goed door de douane waren gekomen en er werd heel wat afgeknuffeld als de mensen elkaar hadden gevonden.

It was very busy in the arrival hall. People searched tensely for family or friends who came from the customs service and when they found each other many hugs were exchanged.




Toen ik de grote hal verliet om aan de buitenkant van het enorme complex een kijkje te nemen, kwam ik terecht in een totaal onbekende omgeving. Veel ruimte voor het gebouw en een plein waar alles heel rustig was, opgefleurd met deze mooie herfstasters (Frieda Ballard, geloof ik).

I came in a totally unknown surroundings when I left the large hall to take a look at the outside of the enormous complex. An enormous open square in front of the building where everything quite calm was, cheered up with this beautiful fall asters (Frieda Ballard, I believe).



Aan de rand van dat plein gereedstaande taxi's die af-, en aanreden. Aan de taxi standplaats werd hard gewerkt en grote delen waren opgebroken voor uitbreiding en verbetering. Even verderop een oliebollenkraam die opviel door de kleuren maar vooral door de geur van vers gebakken oliebollen.

At the edge of the square, taxis lined up and were waiting for passengers. Workmen worked hard at the road, therefor large parts of the road had been broken up to make improvements and expansion on the taxi station. A Dutch doughnut booth (Oliebollenkraam) got attention by the colours and especially for the smell of fresh baked doughnuts (oil ball).




Naast de toegang tot de grote hal van het Schiphol complex was het terras druk bezet door mensen die in de najaarszon genoten van een kop koffie of een ander drankje. Op een ander punt ben ik de grote hal weer binnen gegaan waar ik weer op zoek ging naar de perrons om de trein te nemen naar Amsterdam Centraal Station. Het was zulk mooi weer dat ik dat stukje Amsterdam er ook nog bij wilde pakken.

Next to the entry of the large hall of the Schiphol complex was a terrace with people who enjoyed the Sun and a cup of coffee or something else to drink. On a different entry I went back into the big hall and found my way to the platforms to take the train to Amsterdam Central Station. It was such a beautiful day and I couldn't resist to take that part of this journey too.




Het was verbazingwekkend eenvoudig om de weg te vinden. De aanwijzingen zijn zo duidelijk en alles was zo toegankelijk, dat ik niet één keer de weg hoefde te vragen. Op bepaalde stukken hoef je niet eens zelf te lopen! Je stapt op de roltrap en je eindigt op het perron, waar de trein binnen 10 minuten arriveerde.

It was amazingly simple to find out where to go for the trains. The indications were clear and everything was so accessible, there was no need to ask the way. You even don't have to walk on particular places. You only have to step on the escalator and you end on the platform, where the train arrived within 10 minutes.




Instappen en wegwezen. Drie haltes verder en ongeveer 18 minuten later arriveerde de trein op het Centraal Station in Amsterdam. Deze keer verliet ik het station voor de verandering eens aan de Noordzijde, dus aan de kant van het IJ. Ook daar nog heel veel bouwactiviteiten, met veel opgebroken wegen. Al het graafwerk heeft te maken met het gigantisshe project van de Noord-Zuid lijn om de ondergrondse Metro-verbinding dwars door Amsterdam aan te leggen.

Get in the train and off you go. Three stops further and approximately 18 minutes later the train arrived at the Central Station in Amsterdam. For a change I left the station hall this time at the North side, thus at the side where the river 't IJ is. Also here a lot of building activities, with much broken up roads. All the digging work has something to do with the gigantic project of the North-South line, the underground Subway-connection straight through Amsterdam.




Maar kijkend over het water van het IJ dan vergeet je even al die rommel om je heen. De veerponten, die Amsterdam-Noord verbinden met het Centrum van Amsterdam, varen continue heen en weer om voetgangers, fietsers en brommers van de ene zijde naar de andere te brengen. Die overtochtjes kosten helemaal niets, dus als je eens een dagje wilt varen, dan stap je toch gewoon op de veerpont.

Looking over the water of the river 't IJ then you forget all that mess. The ferries connect Amsterdam-North with the Centre of Amsterdam and they sail continuously the same stretch to bring pedestrians, cyclists and motor bikers from one side to the other. Those crossings are totally free, thus if you want you may sail the whole day for free. :-)




Ik besloot om eens mee te varen naar de andere kant en weer terug. De laatste keer dat ik met de pont over het IJ ben gegaan moet ergens in de jaren '60 zijn geweest. In die tijd waren de veerboten ook iets groter en konden auto's en motoren overzetten, maar dat lukt tegenwoordig niet meer met al dat verkeer in die overvolle stad.

I decided to cross the river and to return. The last time that I went with the ferry over the river 't IJ must have been somewhere in the middle of the '60s. The ferries were somewhat larger and could also transfer cars and motorcycles, but nowadays that type of traffic has been led through tunnels and over bridges around the city.





Geen gebrek aan passagiers, binnen de kortste tijd stonden er voldoende mensen op de boot en er werden natuurlijk wat grappen uitgewisseld met de bemanning. Daarna begon de oversteek, bijna geloodloos voeren we naar de andere kant, een tochtje van slechts enkele minuten. Zodra de pont afgemeerd lag en de weg vrijgemaakt werd, stroomden de fietsers en voetgangers de wal op terwijl van de andere kant de mensen weer aan boord kwamen. Zo gaat dat natuurlijk elke dag de hele dag door...... Wat een baan. :-)

Passengers enough, within the shortest time sufficient people came on board and of course, a few Amsterdam jokes were exchanged with the crew. Then the ferry started and silently we sailed to the other side of the river, a matter of a few minutes. As soon as the ferry docked and the way was cleared, cyclists and pedestrians ran of the ferry meanwhile people from the other side came on board. This is how it goes every day and the whole day through..... What a job. : -)




Terugblikkend naar de kant vanwaar we vertrokken was ook boeiend. Niets deed mij herinneren aan vroeger tijden, alles lijkt te zijn veranderd maar het uitzicht boeide mij enorm.

Looking back in the direction where we left it was a fascinating view. Nothing reminded me to former times, it seemed to me that everything had been changed, therefor it was tremendously. fascinating.




Deze paasagiersboot moest even wachten op de pont, want veerboten hebben altijd voorrang op andere schepen en vaartuigen. Toen we voorbij gevaren waren vervolgde zij haar weg.

This passenger boat had to wait for the ferry, because ferries always have priority. When we past her she continued her way.




Weer terug op de plek waar ik was opgestapt, daar verliet iedereen weer de veerboot en begon het hele ritueel weer opnieuw.....

Back on the spot where we got on board, now everybody left the ferry and the whole ritual started again. Bo......ring :-)




Ik liep het Centraal Station weer binnen aan de achterzijde en liep door de gangen naar de voorzijde van het station. Ook daar is het ook nog steeds één grote bouwput, met veel ongemak voor voetgangers, verkeer en taxi's. Op deze plek leidthet nog wel eens de nodige irritatie tussen chauffeurs en gemeentelijke toezichthouders, maar toen ik hier stond was het rustig, misschien door het mooie weer.

I walked into the Central Station at the back side and walked through the passage to the front of the station. Also there it is still one large construction site with a lot discomfort for pedestrians, traffic and taxis. On this spot there is sometimes a bit irritation between taxi drivers and municipal supervisors, but this time when I stood there it was calm, perhaps because the weather was so beautiful.




Even oversteken, richting Rokin en vanaf de brug gezien liggen daar de rondvaartboten waarmee ik eerder al eens heb rondgevaren en waarvan een video in mijn video archief staat.

Passing the road crossings, direction Rokin and seen from the bridge lie the round trip boat with which I made earlier a round trip and of which I have made a video, you can find it in my video archive in the side bar.




Ik ben nog even doorgelopen over het Rokin in de richting van de Dam. Het was eigenlijk razend druk met dit mooie weer en alle terrasjes waren bezet. Niets te merken van een financiele crises. Iedereen deed gewoon zijn boodschappen of ging lekker ontspannen in de zon zitten. Ondertussen was ik ongelooflijk vermoeid geraakt en vond het hoog tijd om naar huis te gaan. Ik keerde om en begaf mij naar de trein die zou vertrekken van perron 7a. Thuisgekomen bedacht ik, dat dit reisje misschien even te overmoedig was geweest, want zo moe was ik in tijden niet geweest. De hele zondag had ik nodig om te herstellen van de inspanningen op deze zaterdag. Leeftijd en conditie lijken nu toch een rol te gaan spelen, maar ik blijf de wandelingen en korte treinreizen maken zolang ik kan.

I walked over the Rokin in the direction of the Dam. It was actually very busy and all terraces were occupied. Nothing of financial crises to notice. Everybody did normally their errands or wanted to relax in the sun. Meanwhile I became unbelievable tired and it was time to go home then I turned back to the station and went to the train that would leave from platform 7a. When I came home I considered that this travel perhaps had been just too overconfident because I had not been so tired in times. I needed the whole Sunday to recover from the efforts on this Saturday. I assume age and physical condition now really play a role, meanwhile I remain to make long walks and short train journeys as long as I can.