Saturday 25 November 2006

Winkelcentrum.


Het is donker weer vandaag, er staat veel wind, het regent af en toe en de temperatuur is 14°C !! Onwaarschijnlijk maar waar. Toch reden genoeg om er samen even uit te gaan om wat kleine inkopen te doen in Schagen. Één van de leuke dingen aan Schagen is het feit, dat je er nog gratis mag parkeren. Eigenlijk een heel slimme zet van het Gemeentebestuur van dit kleine stadje. Het trekt ontzettend veel mensen uit de omgeving. Voor het winkelend publiek is het een rustgevend gevoel dat je ongestoord kunt winkelen zonder steeds naar die verrekte parkeerautomaat te moeten rennen. De winkeliers varen er wel bij, dat is een ding dat zeker is. En weet je wat nou ook zo aardig is? Er is altijd wel ergens een parkeerplekje te vinden, en niemand staat elkaar in de weg.

Omdat je rustig de tijd kan nemen om wat leuke dingen te doen dan stap je even bij een koffietentje naar binnen. Je bestelt een kaneeldrankje en een heerlijke warme appelbol, zit samen wat te kletsen over van alles en nog wat. En dan plotseling.... muziek op straat. Dat is altijd leuk om even naar te kijken en trouwens het is Sinterklaastijd, zou de Sint dan gekomen zijn? We dronken het het laatste beetje kaneeldrank op en gingen naar buiten om te kijken wat er gaande was. Even voelde je weer iets van die kinderlijke spanning. Belachelijk natuurlijk... maar wel grappig hoor.


Ja hoor, het waren de MuziekPieten van Sinterklaas. Ze speelden alsof het echte beroepsmuzikanten waren en de bende trok door de straatjes, over het plein rond de Grote Kerk in de richting van het winkelcentrum "Makado".


Onderweg kwamen we nog meer Pieten tegen, lopend, op de step en zelfs met een ouderwetse broodkar vol met pepernoten, taai-taai, borstplaat, marsepein, chocolade en nog veel meer suikergoed.


De allerkleinsten keken verbaasd naar al die muziekmakende Pieten en naar de andere Pieten, die rennend over straat liepen, capriolen uithaalde en tegelijkertijd taai-taai poppetjes en pepernoten uitdeelde.



In het winkelcentrum stonden op het overdekte plein en in alle snoepwinkels en bakkerijen daar in de buurt zoveel heerlijkheden uitgestald dat het een lust voor het oog was. Soms doen dit soort taferelen mij denken aan de verhalen van Charles Dickens. Kinderen die door de ruiten van een bakkerswinkel keken en er niet bij konden omdat het geld ontbrak. Nu lopen we er langs, kijken even en lopen weer door. Er is zoveel.... maar we kunnen het niet op.



Het zou nog minstens anderhalf uur duren voordat de "echte" Sinterklaas binnen zou komen. We hoorden namelijk dat Hij zojuist was aangekomen in de haven van Schagen, maar daar konden we niet op wachten, dus moesten we maar genoegen nemen met deze Sinterklaas en Zwarte Piet.

Ook nu weer blijven de beelden van hongerende kinderen en ouders mij voor de geest. Het doet mij eens temeer beseffen hoe bevoorrecht we zijn dat onze wieg hier heeft gestaan.

Winkelcentrum.


Het is donker weer vandaag, er staat veel wind, het regent af en toe en de temperatuur is 14°C !! Onwaarschijnlijk maar waar. Toch reden genoeg om er samen even uit te gaan om wat kleine inkopen te doen in Schagen. Één van de leuke dingen aan Schagen is het feit, dat je er nog gratis mag parkeren. Eigenlijk een heel slimme zet van het Gemeentebestuur van dit kleine stadje. Het trekt ontzettend veel mensen uit de omgeving. Voor het winkelend publiek is het een rustgevend gevoel dat je ongestoord kunt winkelen zonder steeds naar die verrekte parkeerautomaat te moeten rennen. De winkeliers varen er wel bij, dat is een ding dat zeker is. En weet je wat nou ook zo aardig is? Er is altijd wel ergens een parkeerplekje te vinden, en niemand staat elkaar in de weg.

Omdat je rustig de tijd kan nemen om wat leuke dingen te doen dan stap je even bij een koffietentje naar binnen. Je bestelt een kaneeldrankje en een heerlijke warme appelbol, zit samen wat te kletsen over van alles en nog wat. En dan plotseling.... muziek op straat. Dat is altijd leuk om even naar te kijken en trouwens het is Sinterklaastijd, zou de Sint dan gekomen zijn? We dronken het het laatste beetje kaneeldrank op en gingen naar buiten om te kijken wat er gaande was. Even voelde je weer iets van die kinderlijke spanning. Belachelijk natuurlijk... maar wel grappig hoor.


Ja hoor, het waren de MuziekPieten van Sinterklaas. Ze speelden alsof het echte beroepsmuzikanten waren en de bende trok door de straatjes, over het plein rond de Grote Kerk in de richting van het winkelcentrum "Makado".


Onderweg kwamen we nog meer Pieten tegen, lopend, op de step en zelfs met een ouderwetse broodkar vol met pepernoten, taai-taai, borstplaat, marsepein, chocolade en nog veel meer suikergoed.


De allerkleinsten keken verbaasd naar al die muziekmakende Pieten en naar de andere Pieten, die rennend over straat liepen, capriolen uithaalde en tegelijkertijd taai-taai poppetjes en pepernoten uitdeelde.



In het winkelcentrum stonden op het overdekte plein en in alle snoepwinkels en bakkerijen daar in de buurt zoveel heerlijkheden uitgestald dat het een lust voor het oog was. Soms doen dit soort taferelen mij denken aan de verhalen van Charles Dickens. Kinderen die door de ruiten van een bakkerswinkel keken en er niet bij konden omdat het geld ontbrak. Nu lopen we er langs, kijken even en lopen weer door. Er is zoveel.... maar we kunnen het niet op.



Het zou nog minstens anderhalf uur duren voordat de "echte" Sinterklaas binnen zou komen. We hoorden namelijk dat Hij zojuist was aangekomen in de haven van Schagen, maar daar konden we niet op wachten, dus moesten we maar genoegen nemen met deze Sinterklaas en Zwarte Piet.

Ook nu weer blijven de beelden van hongerende kinderen en ouders mij voor de geest. Het doet mij eens temeer beseffen hoe bevoorrecht we zijn dat onze wieg hier heeft gestaan.

Wednesday 22 November 2006

December 5 - Sinter Claus


Amerikanen zullen er niet blij mee zijn, maar de kerstman is oorspronkelijk Nederlands. Waarschijnlijk vierden de Nederlanders in Amerika in de zeventiende eeuw al Sinterklaas. Zeker is dat New Yorkse kranten in 1773 en 1774 schreven dat Nederlandse families in de stad bijeenkwamen om de sterfdag van Sint Nicolaas te gedenken.


Het Nederlandse feest verspreidde zich begin negentiende eeuw door de Verenigde Staten. Zijn naam veranderde dan ook in Santa Claus: Sinterklaas uitgesproken op zijn Engels. Maar Santa Claus had nog geen eigen gezicht in deze tijd. In verhalen werd hij op allerlei manieren omschreven. Soms leek hij op onze Sinterklaas, maar soms ook op een clown met een driepuntige hoed en gele kousen.

Strooigoed van Sinterklaas


Zweedse Kerstman


In 1822 kreeg hij de eerste trekken van een moderne kerstman. Een Amerikaans gedicht uit dat jaar ging over een bezoek van Saint Nicholas op Kerstavond. De dichter omschreef hem als een dikkige en vrolijke kabouter.
Ook bedacht hij de vliegende slee die door acht rendieren getrokken wordt

Pas in 1881 kreeg de kerstman van een tekenaar het uiterlijk dat iedereen nu kent: met de witte baard en het rode pakje. Ook verzon hij de woonplaats op de Noordpool. Coca Cola deed in de jaren dertig de rest met de beroemde kerstmanreclames. Voor Nederlanders die onze Sint niet kwijt willen, is het misschien een troost. Die vriendelijke Amerikaanse kabouter is en blijft een nep-Sinterklaas.

En dit is dan wat de commercie er van heeft gemaakt..... Een Coca Cola Mannetje :-)

© Anno: de geschiedenis van vandaag

De echte Sinterklaas.

Bijgewerkt 8 juli 2005

Ruim 16 eeuwen geleden leefde deze inwoner van het Griekse deel van het huidige Turkije. Patroon van zeelieden en trouwlustige schonen [goedhuwelijckxman!?]. Soms verward met Nicolaas Pidara (+564), Nicolaas I, bisschop van Rome uit de negende eeuw of met Niclaas van Tolentino, die in 1305 overleed.


50 jaar lang zou Ninos Laos (na zijn priesterwijding Nicolaas) bisschop van Myra blijven. Hij was waarschijnlijk de zoon van Euphenios en Anna. Al jong erfde hij grote rijkdommen van zijn ouders waar hij vrijgevig mee omsprong. Als zeer vroom kind kwam hij in opleiding bij zij oom Methodios, bisschop van Myra, die hij opvolgde. 50 jaar lang zou Nicolaas bisschop van Myra blijven.
Zijn overlijdensjaar is niet duidelijk; 342, 343, 345 of 351. Dag en maand wel; 6 december.
7 Eeuwen bleef zijn lichaam in een sarcofaag in Myra (nu Demre). Door de islamitische vervolgingen werden veel Christenen uit Klein-Azië verdreven. Vele vestigden zich in Zuid-Italië en Bari aan de Adriatische Zee vormde het middelpunt. Om het gebeente weer in Christelijke handen te krijgen besloten de inwoners van Bari in het jaar 1087 de relieken op te gaan halen. Het lukte en het stoffelijk overschot werd in een nieuwe kerk ter ruste gelegd.
Paus Urbanus II bepaalde dat op 9 mei (het binnenvaren van de relieken te Bari) en op 6 december (dag van het overlijden) het feest van Nicolaas van Myra gevierd moest worden.

In 1955 ondekte men pas het graf van Nicolaas in Demre (Myra). Bij de grafroof van 1087 waren wat beentjes achtergebleven. Die resten (een stukje bovenarm en een voet) liggen nu in een klein reliekkistje in het museum van Antalya. In het deksel van het kistje staat de oudste afbeelding van de heilige; hij draagt een ringbaardje en een snor en in zijn linkerhand houdt hij een boek vast.

Bron:
home.tiscali.nl/cniesten/sint.htm



Hoe Sinterklaas nu weer is gekoppeld aan Het feest van de Geboorte van Christus.... Eerlijk gezegd kan ik het allemaal niet meer zo goed volgen. En die Kerstboom dan?..... Dat is weer een
heidens symbool van oorsprong.


En alles komt nu samen in 1 feest, het Engels - Amerikaanse Kerstfeest met het vrijgevige Coca Cola Kerstmannetje, die voor Sinterklaas speelt. Zijn stoomboot heeft hij ingeruild voor een vliegende slee, getrokken door rendieren. Hij moet nu ergens op de Noordpool wonen, dus is hij ook verhuisd van Spanje naar Finland waar hij een groot speelgoedbedrijf heeft opgezet.

Hij gaat als grote kindervriend, op de verjaardag van Jezus Christus, dure cadeaux uitdelen, knikkert ze door de schoorsteen onder een heidens symbool, Kerstboom geheten. Daarna gaan degenen die het kunnen betalen ergens "gezellig" eten en drinken tot ze er bij neerploffen.

De feestelijkheden rond het Sinterklaasfeest en het Kerstfeest doen ons even al onze zorgen en narigheden vergeten, en we zoeken warmte en gezelligheid bij elkaar. Een fijn Sinterklaasfeest toegewenst.



Zo ontstaan dus de mooiste verhalen als waarheid en fantasie door elkaar gaan lopen. Niemand meer weet hoe het echt in elkaar steekt en wat de betekenis van de oorspronkelijke verhalen is. Niets is zo confronterend als de werkelijkheid, maar daar wordt door de mensheid hééél veel aandacht aan geschonken in Kerken en door Regeringen. Ja toch?....

Nou wie het allemaal nog kan volgen moet maar een Commentaar schrijven voor een beter begrip.

December 5 - Sinter Claus


Amerikanen zullen er niet blij mee zijn, maar de kerstman is oorspronkelijk Nederlands. Waarschijnlijk vierden de Nederlanders in Amerika in de zeventiende eeuw al Sinterklaas. Zeker is dat New Yorkse kranten in 1773 en 1774 schreven dat Nederlandse families in de stad bijeenkwamen om de sterfdag van Sint Nicolaas te gedenken.


Het Nederlandse feest verspreidde zich begin negentiende eeuw door de Verenigde Staten. Zijn naam veranderde dan ook in Santa Claus: Sinterklaas uitgesproken op zijn Engels. Maar Santa Claus had nog geen eigen gezicht in deze tijd. In verhalen werd hij op allerlei manieren omschreven. Soms leek hij op onze Sinterklaas, maar soms ook op een clown met een driepuntige hoed en gele kousen.

Strooigoed van Sinterklaas


Zweedse Kerstman


In 1822 kreeg hij de eerste trekken van een moderne kerstman. Een Amerikaans gedicht uit dat jaar ging over een bezoek van Saint Nicholas op Kerstavond. De dichter omschreef hem als een dikkige en vrolijke kabouter.
Ook bedacht hij de vliegende slee die door acht rendieren getrokken wordt

Pas in 1881 kreeg de kerstman van een tekenaar het uiterlijk dat iedereen nu kent: met de witte baard en het rode pakje. Ook verzon hij de woonplaats op de Noordpool. Coca Cola deed in de jaren dertig de rest met de beroemde kerstmanreclames. Voor Nederlanders die onze Sint niet kwijt willen, is het misschien een troost. Die vriendelijke Amerikaanse kabouter is en blijft een nep-Sinterklaas.

En dit is dan wat de commercie er van heeft gemaakt..... Een Coca Cola Mannetje :-)

© Anno: de geschiedenis van vandaag

De echte Sinterklaas.

Bijgewerkt 8 juli 2005

Ruim 16 eeuwen geleden leefde deze inwoner van het Griekse deel van het huidige Turkije. Patroon van zeelieden en trouwlustige schonen [goedhuwelijckxman!?]. Soms verward met Nicolaas Pidara (+564), Nicolaas I, bisschop van Rome uit de negende eeuw of met Niclaas van Tolentino, die in 1305 overleed.


50 jaar lang zou Ninos Laos (na zijn priesterwijding Nicolaas) bisschop van Myra blijven. Hij was waarschijnlijk de zoon van Euphenios en Anna. Al jong erfde hij grote rijkdommen van zijn ouders waar hij vrijgevig mee omsprong. Als zeer vroom kind kwam hij in opleiding bij zij oom Methodios, bisschop van Myra, die hij opvolgde. 50 jaar lang zou Nicolaas bisschop van Myra blijven.
Zijn overlijdensjaar is niet duidelijk; 342, 343, 345 of 351. Dag en maand wel; 6 december.
7 Eeuwen bleef zijn lichaam in een sarcofaag in Myra (nu Demre). Door de islamitische vervolgingen werden veel Christenen uit Klein-Azië verdreven. Vele vestigden zich in Zuid-Italië en Bari aan de Adriatische Zee vormde het middelpunt. Om het gebeente weer in Christelijke handen te krijgen besloten de inwoners van Bari in het jaar 1087 de relieken op te gaan halen. Het lukte en het stoffelijk overschot werd in een nieuwe kerk ter ruste gelegd.
Paus Urbanus II bepaalde dat op 9 mei (het binnenvaren van de relieken te Bari) en op 6 december (dag van het overlijden) het feest van Nicolaas van Myra gevierd moest worden.

In 1955 ondekte men pas het graf van Nicolaas in Demre (Myra). Bij de grafroof van 1087 waren wat beentjes achtergebleven. Die resten (een stukje bovenarm en een voet) liggen nu in een klein reliekkistje in het museum van Antalya. In het deksel van het kistje staat de oudste afbeelding van de heilige; hij draagt een ringbaardje en een snor en in zijn linkerhand houdt hij een boek vast.

Bron:
home.tiscali.nl/cniesten/sint.htm



Hoe Sinterklaas nu weer is gekoppeld aan Het feest van de Geboorte van Christus.... Eerlijk gezegd kan ik het allemaal niet meer zo goed volgen. En die Kerstboom dan?..... Dat is weer een
heidens symbool van oorsprong.


En alles komt nu samen in 1 feest, het Engels - Amerikaanse Kerstfeest met het vrijgevige Coca Cola Kerstmannetje, die voor Sinterklaas speelt. Zijn stoomboot heeft hij ingeruild voor een vliegende slee, getrokken door rendieren. Hij moet nu ergens op de Noordpool wonen, dus is hij ook verhuisd van Spanje naar Finland waar hij een groot speelgoedbedrijf heeft opgezet.

Hij gaat als grote kindervriend, op de verjaardag van Jezus Christus, dure cadeaux uitdelen, knikkert ze door de schoorsteen onder een heidens symbool, Kerstboom geheten. Daarna gaan degenen die het kunnen betalen ergens "gezellig" eten en drinken tot ze er bij neerploffen.

De feestelijkheden rond het Sinterklaasfeest en het Kerstfeest doen ons even al onze zorgen en narigheden vergeten, en we zoeken warmte en gezelligheid bij elkaar. Een fijn Sinterklaasfeest toegewenst.



Zo ontstaan dus de mooiste verhalen als waarheid en fantasie door elkaar gaan lopen. Niemand meer weet hoe het echt in elkaar steekt en wat de betekenis van de oorspronkelijke verhalen is. Niets is zo confronterend als de werkelijkheid, maar daar wordt door de mensheid hééél veel aandacht aan geschonken in Kerken en door Regeringen. Ja toch?....

Nou wie het allemaal nog kan volgen moet maar een Commentaar schrijven voor een beter begrip.

Saturday 18 November 2006

4 van de 12 provincies.



De dag begon gisteren wat onzeker voor wat betreft het weer, maar de voorspellingen waren gunstig. Daarom besloot ik er nog eens een dagje op uit te trekken. Ik ben in de auto gestapt en gaan rijden. Niet richting Amsterdam, want daar staan op vrijdagochtend altijd files en dat is het laatste waar ik plezier aan beleef. Nee, richting Friesland, en dan maar zien waar je uitkomt. Zoeken naar een schaars stukje overgebleven natuur. Even doorrijden op de 32 km lange Afsluitdijk. De lucht boven het IJsselmeer was nog grijs maar dunne slierten zonnestralen drongen al door het grijze wolkendek en dat beloofde een mooie dag te worden. Bij de sluizen van Den Oever en Kornwerderzand de snelheid er uitgehaald want er wordt aan de sluizen gewerkt, waardoor er maar twee rijbanen beschikbaar zijn.


Door het vlakke land van Friesland rijden is heel leuk. Je kan zien dat het weer volledig van slag is door de klimaatveranderingen. Op zeker moment leek het wel laat zomer in plaats van midden herfst. De weiden nog groen, de bomen voor het grootste deel nog groen, grazende koeien, paarden en schapen waar je ook keek. Ik keek op de temperatuurmeter van mijn auto en zag dat het 13°C was en dat op 17 november! Dit is echt niet normaal. Waar is nu de herfst met zijn mooie kleuren dacht ik.



Het zou koud moeten zijn met storm en koude regenvlagen, hagelbuien, of een vroege sneeuwbui en wat lichte vorst. Dat is nu voorbij. De wereld is aan het veranderen en het klimaat past zich aan in die omstandigheden. Het scheelt wel in het stoken van gas voor verwarming, maar ik lees net in de krant dat de energiekosten volgend jaar sterk gaan stijgen. Ja, het geld halen de energiebedrijven toch wel binnen, is het niet linksom dan maar rechtsom.



Eerst was ik van plan familie te gaan bezoeken, maar het was zo verleidelijk om eens verder te kijken. Trouwens, ik had al te lang binnengezeten en had er echt behoefte aan om even uit huis te zijn, mijn gedachten te verzetten. Dus veranderde ik van idee en reed maar door over de lange autowegen in Friesland. Ik passeerde een Provinciebord en zag dat ik de provincie Overijssel al binnenreed. Enig verschil in landschap zag ik nog niet. Totdat ik nog weer verderop een grensaanduiding zag van zwerfkeien, en op dat punt de provincie Drenthe inreed. Intussen dus al een stuk van huis verwijderd, drie provincies verder! Hier begon ik wel veranderingen te zien. Het vlakke land had plaats gemaakt voor wegen met veel bomen en plukken bos. Daar zag ik dan eindelijk die herfstkleuren waar ik naar op zoek was.



Op diverse plekken ben ik gestopt, heb de auto geparkeerd en afgesloten, en ben een stuk gaan lopen. De typische bosgeuren opgesnoven, wandelend door afgevallen boombladeren en langs paden leidend naar mooie stukjes natuur. De zon was inmiddels goed doorgebroken en stond al laag toen ik besloot weer naar huis te rijden. Natuurlijk had ik mijn camera meegnomen om een paar plaatjes te schieten als bewijs voor thuis om te laten zien waar ik al die tijd had gezeten. :-)



Bij thuiskomst was ik wel een beetje moe, maar ik heb een fijne dag gehad, alleen met mijn gedachten en alles weer op een rijtje gezet. En toen was er koffie en een zoen omdat ik weer heelhuids was thuisgekomen.

4 van de 12 provincies.



De dag begon gisteren wat onzeker voor wat betreft het weer, maar de voorspellingen waren gunstig. Daarom besloot ik er nog eens een dagje op uit te trekken. Ik ben in de auto gestapt en gaan rijden. Niet richting Amsterdam, want daar staan op vrijdagochtend altijd files en dat is het laatste waar ik plezier aan beleef. Nee, richting Friesland, en dan maar zien waar je uitkomt. Zoeken naar een schaars stukje overgebleven natuur. Even doorrijden op de 32 km lange Afsluitdijk. De lucht boven het IJsselmeer was nog grijs maar dunne slierten zonnestralen drongen al door het grijze wolkendek en dat beloofde een mooie dag te worden. Bij de sluizen van Den Oever en Kornwerderzand de snelheid er uitgehaald want er wordt aan de sluizen gewerkt, waardoor er maar twee rijbanen beschikbaar zijn.


Door het vlakke land van Friesland rijden is heel leuk. Je kan zien dat het weer volledig van slag is door de klimaatveranderingen. Op zeker moment leek het wel laat zomer in plaats van midden herfst. De weiden nog groen, de bomen voor het grootste deel nog groen, grazende koeien, paarden en schapen waar je ook keek. Ik keek op de temperatuurmeter van mijn auto en zag dat het 13°C was en dat op 17 november! Dit is echt niet normaal. Waar is nu de herfst met zijn mooie kleuren dacht ik.



Het zou koud moeten zijn met storm en koude regenvlagen, hagelbuien, of een vroege sneeuwbui en wat lichte vorst. Dat is nu voorbij. De wereld is aan het veranderen en het klimaat past zich aan in die omstandigheden. Het scheelt wel in het stoken van gas voor verwarming, maar ik lees net in de krant dat de energiekosten volgend jaar sterk gaan stijgen. Ja, het geld halen de energiebedrijven toch wel binnen, is het niet linksom dan maar rechtsom.



Eerst was ik van plan familie te gaan bezoeken, maar het was zo verleidelijk om eens verder te kijken. Trouwens, ik had al te lang binnengezeten en had er echt behoefte aan om even uit huis te zijn, mijn gedachten te verzetten. Dus veranderde ik van idee en reed maar door over de lange autowegen in Friesland. Ik passeerde een Provinciebord en zag dat ik de provincie Overijssel al binnenreed. Enig verschil in landschap zag ik nog niet. Totdat ik nog weer verderop een grensaanduiding zag van zwerfkeien, en op dat punt de provincie Drenthe inreed. Intussen dus al een stuk van huis verwijderd, drie provincies verder! Hier begon ik wel veranderingen te zien. Het vlakke land had plaats gemaakt voor wegen met veel bomen en plukken bos. Daar zag ik dan eindelijk die herfstkleuren waar ik naar op zoek was.



Op diverse plekken ben ik gestopt, heb de auto geparkeerd en afgesloten, en ben een stuk gaan lopen. De typische bosgeuren opgesnoven, wandelend door afgevallen boombladeren en langs paden leidend naar mooie stukjes natuur. De zon was inmiddels goed doorgebroken en stond al laag toen ik besloot weer naar huis te rijden. Natuurlijk had ik mijn camera meegnomen om een paar plaatjes te schieten als bewijs voor thuis om te laten zien waar ik al die tijd had gezeten. :-)



Bij thuiskomst was ik wel een beetje moe, maar ik heb een fijne dag gehad, alleen met mijn gedachten en alles weer op een rijtje gezet. En toen was er koffie en een zoen omdat ik weer heelhuids was thuisgekomen.

Wednesday 15 November 2006

Herinneringen prijsgeven.

Wanneer je zo door de vele Weblogs surft en de verhalen leest die worden opgeschreven, dan ontdek je dat velen een stuk van zichzelf prijsgeven wat wij allen mogen zien en lezen. Zonder enige terughoudendheid worden herinneringen opgehaald die tot in detail weergeven wat iemand heeft meegemaakt. Het gaat vaak over heel persoonlijke ervaringen uit het verleden, maar nog vaker over wat er vandaag of gisteren gebeurde. Over gewone dagelijkse voorvallen uit het leven van mensen. De ene keer grappig, dan weer uitbundig, soms een beetje nostalgisch, sentimenteel zelfs of ondeugend. Maar ook kleine verdrietjes en grote dramatische gebeurtenissen waaraan veel verdriet en pijn kleeft. Zo worden ook hobbies, interesses in kunst en literatuur beschreven of de liefde voor hun huisdieren. En juist die openhartigheid over het dagelijks bestaan is hartverwarmend. Gewoon doen wie je bent en al die gedachten delen met een virtuele wereld van vrienden die je niet persoonlijk kent. Uit die schulp kruipen en naar buiten komen met al die gedachten ideeën en herinneringen. Dat maakt mensen interessant.


Door het grote aanbod van weblogs is het wel eens even zoeken welke het best bij je eigen persoonlijkheid of interesses passen. Ik heb bepaalde keuzes gemaakt en blijf daar regelmatig kijken omdat de opsteller van zo'n weblog mij aanspreekt of boeit door de manier waarop wordt geschreven of gereageerd.


Als je een poosje bezig bent met het schrijven in een weblog en reacties geeft of weer terugkrijgt, dan ontstaat er iets tussen mensen. Je hebt elkaar nog nooit gezien maar toch worden het bekenden en kan er zelfs een warme vriendschap ontstaan, doordat in gedachten over en weer een hand wordt aangereikt. In feite weet je helemaal niet wie je voor je hebt. Maar er ontstaat een vriendschap en inlevingsgevoel tussen mensen, die zich moeilijk laat omschrijven.