Herinneringen prijsgeven.

Wanneer je zo door de vele Weblogs surft en de verhalen leest die worden opgeschreven, dan ontdek je dat velen een stuk van zichzelf prijsgeven wat wij allen mogen zien en lezen. Zonder enige terughoudendheid worden herinneringen opgehaald die tot in detail weergeven wat iemand heeft meegemaakt. Het gaat vaak over heel persoonlijke ervaringen uit het verleden, maar nog vaker over wat er vandaag of gisteren gebeurde. Over gewone dagelijkse voorvallen uit het leven van mensen. De ene keer grappig, dan weer uitbundig, soms een beetje nostalgisch, sentimenteel zelfs of ondeugend. Maar ook kleine verdrietjes en grote dramatische gebeurtenissen waaraan veel verdriet en pijn kleeft. Zo worden ook hobbies, interesses in kunst en literatuur beschreven of de liefde voor hun huisdieren. En juist die openhartigheid over het dagelijks bestaan is hartverwarmend. Gewoon doen wie je bent en al die gedachten delen met een virtuele wereld van vrienden die je niet persoonlijk kent. Uit die schulp kruipen en naar buiten komen met al die gedachten ideeën en herinneringen. Dat maakt mensen interessant.


Door het grote aanbod van weblogs is het wel eens even zoeken welke het best bij je eigen persoonlijkheid of interesses passen. Ik heb bepaalde keuzes gemaakt en blijf daar regelmatig kijken omdat de opsteller van zo'n weblog mij aanspreekt of boeit door de manier waarop wordt geschreven of gereageerd.


Als je een poosje bezig bent met het schrijven in een weblog en reacties geeft of weer terugkrijgt, dan ontstaat er iets tussen mensen. Je hebt elkaar nog nooit gezien maar toch worden het bekenden en kan er zelfs een warme vriendschap ontstaan, doordat in gedachten over en weer een hand wordt aangereikt. In feite weet je helemaal niet wie je voor je hebt. Maar er ontstaat een vriendschap en inlevingsgevoel tussen mensen, die zich moeilijk laat omschrijven.