Sunday 30 September 2007

Men at work Kleine Verbouwing

Het werk vorderde gestaag en je kon zien dat hier een vakman bezig was.
The work progressed steadily and one could see here was a professional at work.


Ook op de nieuwe zolder werd getimmerd, geboord en gezaagd. En mogelijk hebben buren daar wel een beetje last van ondervonden, maar ja ... zo gaat dat nu eenmaal, ik hoor ook wel eens iets van een ander en we moeten wat van elkaar kunnen verdragen. Zo is dat toch?

On the new attic. There was boring, sawing and hammering. And possibly our neighbours experienced some trouble, but... there was no alternative. I also hear sometimes things from other people and we have to endure something from time to time from each other.

Het plafond zit er in.
The ceiling is ready.

Ook in de kleine kamer.
Also in the small room.


Het nieuwe dakraam is geplaatst.
The new window in the roof has been placed (a so called Skilight, thank you Sally)

En dan aan de slag met de afwerking. Schroeven moesten netjes worden weggewerkt in het plafond en er moest worden gewit. Bovendien kregen de muren weer een fris kleurtje. Nu de vloeren nog op orde brengen en dan hoop ik dat het er weer een poosje tegen kan.

At last the finishing touch. Srcew holes in the ceiling had to be filled and the ceiling had to be painted white. Moreover the walls got a fresh, clear very light yellow color. Now we have to bring the floors in order again and then I hope it will do for a while.


Alles bij elkaar was het toch een hectische aangelegenheid, want waar laat je alles wat er in zo'n kamer staat. We gaan verder met alles weer in te ruimen en op zijn plaats te zetten. Eerlijk gezegd ben ik nu ook wel een beetje vermoeid en maak het verhaaltje niet te lang. Het gaat er vandaag alleen maar om dat iedereen weet dat ik er nog ben.

Nevertheless it was a bit hectic here, because where to put everything that has to be removed from two rooms. We will go on cleaning, and put everything in its place. Honestly speaking, I am getting a little bit tired and make the story not too long. The idea is that everyone knows that I am still here.

Nu ga ik even relexen.

Men at work Kleine Verbouwing

Het werk vorderde gestaag en je kon zien dat hier een vakman bezig was.
The work progressed steadily and one could see here was a professional at work.


Ook op de nieuwe zolder werd getimmerd, geboord en gezaagd. En mogelijk hebben buren daar wel een beetje last van ondervonden, maar ja ... zo gaat dat nu eenmaal, ik hoor ook wel eens iets van een ander en we moeten wat van elkaar kunnen verdragen. Zo is dat toch?

On the new attic. There was boring, sawing and hammering. And possibly our neighbours experienced some trouble, but... there was no alternative. I also hear sometimes things from other people and we have to endure something from time to time from each other.

Het plafond zit er in.
The ceiling is ready.

Ook in de kleine kamer.
Also in the small room.


Het nieuwe dakraam is geplaatst.
The new window in the roof has been placed (a so called Skilight, thank you Sally)

En dan aan de slag met de afwerking. Schroeven moesten netjes worden weggewerkt in het plafond en er moest worden gewit. Bovendien kregen de muren weer een fris kleurtje. Nu de vloeren nog op orde brengen en dan hoop ik dat het er weer een poosje tegen kan.

At last the finishing touch. Srcew holes in the ceiling had to be filled and the ceiling had to be painted white. Moreover the walls got a fresh, clear very light yellow color. Now we have to bring the floors in order again and then I hope it will do for a while.


Alles bij elkaar was het toch een hectische aangelegenheid, want waar laat je alles wat er in zo'n kamer staat. We gaan verder met alles weer in te ruimen en op zijn plaats te zetten. Eerlijk gezegd ben ik nu ook wel een beetje vermoeid en maak het verhaaltje niet te lang. Het gaat er vandaag alleen maar om dat iedereen weet dat ik er nog ben.

Nevertheless it was a bit hectic here, because where to put everything that has to be removed from two rooms. We will go on cleaning, and put everything in its place. Honestly speaking, I am getting a little bit tired and make the story not too long. The idea is that everyone knows that I am still here.

Nu ga ik even relexen.

Tuesday 25 September 2007

Kleine Verbouwing


Enkele weken geleden hadden we een afspraak gemaakt met een bouwbedrijf om onze kleine zolderruimte te vergoten, een nieuw dakraam te plaatsen en lagere plafonds in twee slaapkamers te maken. Afspraken over wat gedaan zou worden en een prijs werden gemaakt. We zouden nog nader bericht krijgen wanneer het werk zou beginnen. Nou, dat zat in het vat.

A few weeks ago we had made an appointment with a construction company to rebuild our small attic space, to place a new roof window and to lower the ceilings in two bedrooms. Agreements concerning what would become done and a price were made. Later we would be told when the work would start.


Rond 20:30 uur gisteravond rinkelde de telefoon.... Het was de aannemer. Beleefd vroeg hij of hij morgenochtend (vandaag dus) zou mogen komen om de klus te klaren. De reden was, dat er op een andere plaats werk was komen te vervallen of was verplaatst naar een andere dag. Nou dat was wel een onverwacht en het overviel ons in eerste instantie best wel, want ja, er moest nog wel het één en ander gedaan worden om de vloeren zoveel mogelijk vrij te maken. Twee slaapkamers moesten voor een groot deel worden leeggemaakt om ruimte te scheppen voor de timmerlieden.

Yesterday evening around 20.30 hrs. the telephone rang.... It was the assignee of the construction company. Polite he asked if they could come tomorrow morning (that was today) because another appointment was cancelled or scheduled to another day. Well, that was, however, unexpected and yes, it surprised us in the first place,. One and other had be done to make the floors as free as possible. Two bedrooms had to be emptied for a large part to create space for the carpenters.


De bedden hebben we gedemonteerd en op mijn hobbykamer geplaatst. Kasten en andere losse zaken moesten voor een groot deel uit elkaar worden gehaald en worden afgedekt met oude kleden en alles op mijn kamer! Het is een bende van jewelste. Maar straks, als alles achter de rug is, dan hebben we er een flink stuk ruimte bij en de slaapkamers zijn niet meer zo hoog. Schoon houden van het plafond wordt nu ook een stuk makkelijker en dat helpt nu we ouder en stijver in de spieren worden. Ik klim natuurlijk niet meer zo makkelijk ladders en trappen op en mijn vrouw evenmin.

We have dismantled the beds and placed in my hobby room. Cupboards and other loose things had be obtained for a large part from each other and covered with old sheets and blankets. And everything in my room! It is in complete disorder. But soon, when everything is done, then we have gained considerable more space and the bedrooms are no longer this way high. Keeping clean the ceiling becomes now also much easier and that helps now we are getting a little older and become more rigid in the muscles. Of course, I climb no longer that easy on staircases and ladders and neither can my wife.


Om 07:45 uur vanmorgen werd er aan de deur gebeld en daar stonden twee mannen die het varkentje wel even gingen wassen. In een mum van tijd werden voorbereidingen getroffen, een grote radio en gereedschappen naar binnen gebracht. En toen werd er meteen begonnen met het nodige breekwerk. Het afval werd verzameld en meteen naar buiten gebracht waar het in een aanhangwagentje werd gedaan. Opgeruimd stond netjes.



This morning at 07.45 the doorbel rang, I opened the door and there stood two men who came to clear the job. In no time preparations were made, a large radio and tools were brought into the house. And then they started immediately with the necessary demolition activities. The detritus were collected and immediately brought outside where it was thrown in a followers carrier.


Hoe lang het duurde om alles te slopen dat weet ik niet precies, want ik ging die mannen natuurlijk niet steeds op de vingers kijken. Wel ging ik af en toe even kijken om een foto te maken, het leek me wel aardig om van deze geplande, maar onverwachte inval iets te vertellen. Bij al het breken en verwijderen van dingen, worden je geheimen wel blootgelegd, stofnesten en dergelijke, maar ik had niet de indruk dat deze mensen daar oog voor hadden. Ze zijn wel wat gewend.


I don't know exactly how long it took to demolish everything. Of course, I did not want to look at those men's hands. However, I looked from time to time just for making a photo, it seemed to me nice to record these planned, but unexpected irruption something to tell. With all that breaking and removing things, our mysteries, however, were exposed, dust nests and such things, but I did not have the impression that these people had eye for that. They got used to it.


Inmiddels zijn we halverwege de middag en geleidelijk aan zie je het werk vorderen. Vloerbalken zijn gelegd en er kan worden begonnen met het leggen van de zoldervloer. Ik hoor hier een het geratel van steenboren, zagen met de electrische zaagmachine en geklop van hamers. het zal wel goed komen, maar vannacht zal ik nog wel een keer op de grond moeten slapen, want in 1 dag lukt dat natuurlijk nooit.



Meanwhile we were halfway the afternoon and gradually we saw the work progressing. Flooring beams have been laid and now can be started with the constructing of the attic floor. I hear the rattling of stone drills, an electric saw machine and hammering, however, everything comes in order, but tonight I still have to sleep on the floor on my matras, because it never succeeds in 1 day.


Het dakraam is wel heel erg aan vernieuwing toe en het zal een opluchting zijn als deze ingrepen achter de rug zijn. Vandaag lukt het plaatsen van het nieuwe dakraam nog niet, maar dat zal morgen wel gaan gebeuren.

The roof window needs very renewal and it is a relief when these interventions are behind us. Placing the new roof window today will not yet succeed, but that will happen tomorrow. Sure it will...

Voor vandaag zit het er op en de mannen hebben beloofd morgen terug te komen om het karwei af te maken.

For today the work has been done and the men have promised to return tomorrow to finish the job.

Kleine Verbouwing


Enkele weken geleden hadden we een afspraak gemaakt met een bouwbedrijf om onze kleine zolderruimte te vergoten, een nieuw dakraam te plaatsen en lagere plafonds in twee slaapkamers te maken. Afspraken over wat gedaan zou worden en een prijs werden gemaakt. We zouden nog nader bericht krijgen wanneer het werk zou beginnen. Nou, dat zat in het vat.

A few weeks ago we had made an appointment with a construction company to rebuild our small attic space, to place a new roof window and to lower the ceilings in two bedrooms. Agreements concerning what would become done and a price were made. Later we would be told when the work would start.


Rond 20:30 uur gisteravond rinkelde de telefoon.... Het was de aannemer. Beleefd vroeg hij of hij morgenochtend (vandaag dus) zou mogen komen om de klus te klaren. De reden was, dat er op een andere plaats werk was komen te vervallen of was verplaatst naar een andere dag. Nou dat was wel een onverwacht en het overviel ons in eerste instantie best wel, want ja, er moest nog wel het één en ander gedaan worden om de vloeren zoveel mogelijk vrij te maken. Twee slaapkamers moesten voor een groot deel worden leeggemaakt om ruimte te scheppen voor de timmerlieden.

Yesterday evening around 20.30 hrs. the telephone rang.... It was the assignee of the construction company. Polite he asked if they could come tomorrow morning (that was today) because another appointment was cancelled or scheduled to another day. Well, that was, however, unexpected and yes, it surprised us in the first place,. One and other had be done to make the floors as free as possible. Two bedrooms had to be emptied for a large part to create space for the carpenters.


De bedden hebben we gedemonteerd en op mijn hobbykamer geplaatst. Kasten en andere losse zaken moesten voor een groot deel uit elkaar worden gehaald en worden afgedekt met oude kleden en alles op mijn kamer! Het is een bende van jewelste. Maar straks, als alles achter de rug is, dan hebben we er een flink stuk ruimte bij en de slaapkamers zijn niet meer zo hoog. Schoon houden van het plafond wordt nu ook een stuk makkelijker en dat helpt nu we ouder en stijver in de spieren worden. Ik klim natuurlijk niet meer zo makkelijk ladders en trappen op en mijn vrouw evenmin.

We have dismantled the beds and placed in my hobby room. Cupboards and other loose things had be obtained for a large part from each other and covered with old sheets and blankets. And everything in my room! It is in complete disorder. But soon, when everything is done, then we have gained considerable more space and the bedrooms are no longer this way high. Keeping clean the ceiling becomes now also much easier and that helps now we are getting a little older and become more rigid in the muscles. Of course, I climb no longer that easy on staircases and ladders and neither can my wife.


Om 07:45 uur vanmorgen werd er aan de deur gebeld en daar stonden twee mannen die het varkentje wel even gingen wassen. In een mum van tijd werden voorbereidingen getroffen, een grote radio en gereedschappen naar binnen gebracht. En toen werd er meteen begonnen met het nodige breekwerk. Het afval werd verzameld en meteen naar buiten gebracht waar het in een aanhangwagentje werd gedaan. Opgeruimd stond netjes.



This morning at 07.45 the doorbel rang, I opened the door and there stood two men who came to clear the job. In no time preparations were made, a large radio and tools were brought into the house. And then they started immediately with the necessary demolition activities. The detritus were collected and immediately brought outside where it was thrown in a followers carrier.


Hoe lang het duurde om alles te slopen dat weet ik niet precies, want ik ging die mannen natuurlijk niet steeds op de vingers kijken. Wel ging ik af en toe even kijken om een foto te maken, het leek me wel aardig om van deze geplande, maar onverwachte inval iets te vertellen. Bij al het breken en verwijderen van dingen, worden je geheimen wel blootgelegd, stofnesten en dergelijke, maar ik had niet de indruk dat deze mensen daar oog voor hadden. Ze zijn wel wat gewend.


I don't know exactly how long it took to demolish everything. Of course, I did not want to look at those men's hands. However, I looked from time to time just for making a photo, it seemed to me nice to record these planned, but unexpected irruption something to tell. With all that breaking and removing things, our mysteries, however, were exposed, dust nests and such things, but I did not have the impression that these people had eye for that. They got used to it.


Inmiddels zijn we halverwege de middag en geleidelijk aan zie je het werk vorderen. Vloerbalken zijn gelegd en er kan worden begonnen met het leggen van de zoldervloer. Ik hoor hier een het geratel van steenboren, zagen met de electrische zaagmachine en geklop van hamers. het zal wel goed komen, maar vannacht zal ik nog wel een keer op de grond moeten slapen, want in 1 dag lukt dat natuurlijk nooit.



Meanwhile we were halfway the afternoon and gradually we saw the work progressing. Flooring beams have been laid and now can be started with the constructing of the attic floor. I hear the rattling of stone drills, an electric saw machine and hammering, however, everything comes in order, but tonight I still have to sleep on the floor on my matras, because it never succeeds in 1 day.


Het dakraam is wel heel erg aan vernieuwing toe en het zal een opluchting zijn als deze ingrepen achter de rug zijn. Vandaag lukt het plaatsen van het nieuwe dakraam nog niet, maar dat zal morgen wel gaan gebeuren.

The roof window needs very renewal and it is a relief when these interventions are behind us. Placing the new roof window today will not yet succeed, but that will happen tomorrow. Sure it will...

Voor vandaag zit het er op en de mannen hebben beloofd morgen terug te komen om het karwei af te maken.

For today the work has been done and the men have promised to return tomorrow to finish the job.

Saturday 22 September 2007

Verzadiging

Er is bij een aantal Bloggers een zekere verzadiging of vermoeidheid te bespeuren. Ongeveer tezelfder tijd laat de één na de ander het een beetje afweten en is het in één keer erg stil geworden in het kringetje blogschrijvers. Het kan te maken hebben met het wegvallen van onze blogvriendin Ellen, maar ik heb ook gemerkt dat er hier en daar vervelende en ernstige dingen een rol spelen zoals ziekte, of andere persoonlijke omstandigheden.

There is a certain satiety or fatigue detected at a number of Bloggers. Approximately at the same time, one after the other have become very quiet in our circle of blog writers. Possibly it has to do with the passing of our blog friend Ellen, but I have also read about annoying and serious matters that could play a role such as sickness, or other personal circumstances.


Er is dus een stuk inspiratie verdwenen, want het is wel zo, dat de één de ander inspireert om ergens over na te denken, of om er op uit te trekken om zelf ook nieuwe ervaringen op te doen. Daar kan dan ook weer iets over worden verteld aan anderen.

Therefore a piece inspiration has disappeared, because it is this way, how a person inspires the other concerning to think or to gain new experiences. So we get new ideas and something that can be told to others.


Dus ik mis de verhalen van anderen, die mij weer op ideeën brengen. Ik ga niet zeuren, maar ik ga gewoon door met stukjes schrijven zolang ik het nog leuk vind en genoeg onderwerpjes kan bedenken.

Therefore I mis the tales of others, which bring me on ideas. I do not nag, but I simply continue to write about subjects as long as I like.

Vanmorgen werd ik wakker, keek door het raam van de slaapkamer en zag dat het een prachtige dag ging worden. Ik stapte mijn bed uit, maar keek wel eerst of ik mijn goede been over de rand gooide. Je zou ongemerkt de dag slecht kunnen beginnen.

This morning I awoke early, looked through the window of the bedroom and saw that it would become a beautiful day. I stepped out of my bed, but I first looked well if I used the right leg. I would not begin the day badly.

Verder begon de dag met hetzelfde ritueel: tanden poetsen, douchen, scheren, haar kammen, aankleden, ontbijten enzovoort, enzovoort. Daarna even achter de computer gezeten om te kijken of er nog iets interessants was binnengekomen maar dat viel tegen. Dat ding dus gauw uitgezet en met de hond op stap gegaan om lekker van het mooie weer te genieten. Aangekomen bij de plaats waar ik de hond altijd uitlaat, stonden de paarden me al op te wachten en keken uit naar hun appeltje, worteltje en paardensnoepje. Die blik vol verwachting van de kleine Shetlander maakt mij altijd weer blij, dus mijn dag kan niet meer stuk.

The day began with the same ritual: teeth cleaning, shower, shave, combing hair , have breakfast et cetera, et cetera. After all this I have been looking at the computer if there was something interesting, but that was disappointing. Puted off that thing quickly, Dog Jufo and I jumped into my car and off we went to enjoy the beautiful weather. We arrived where I always walked the dog. My friends, the horses, stood there and were already waiting for me to get their apple, carrot and horses candy. That look, full of expectation, of the little Shetlander makes me always cheerful, so my day couldn't fall to pieces.




Anderhalf uur later de hond weer naar huis gebracht en daarna naar Schagen gereden, gewoon om daar zomaar even rond te lopen. De terrassjes waren goed bezet en iedereen genoot van de mooie na-zomer met een kop koffie of een ander drankje. Het is daar prettig toeven op het kerkplein rond de Grote Kerk. Zo'n plekje dat wel eens wordt beschreven in boeken over vroeger tijden.

One and a half hour later I brought the dog back home and went to Schagen, just to walk a little bit around. The terraces were occupied and everybody enjoyed the beautiful after-summer day with a cup of thee or coffee or something else to drink. It is always a pleasant stay on the church square around the Grand Church. A spot that once in a while is described in books about old times.


Ook kon ik het niet laten om nog even bij de boekwinkel naar binnen te lopen om te kijken of er nog nieuwe exemplaren waren bijgekomen. Ik zag wel prachtige boeken staan, maar soms zijn ze me even te duur om aan te schaffen. Prijzen van rond de €70,00 kan ik niet maandelijks uitgeven aan boeken. Dus blijft het vaker bij kijken dan dat er wat gekocht wordt.

I also stopped at the book shop to look if there were new copies. I saw splendid books, but often a little bit too expensive for me. Prices of around Euro 70.00 I cannot spend monthly on books. So I continue to look at them instead of buying books

Ik zie dat ik de datum ook weer moet bijstellen in mij kleine fotocamera. Verder wens ik iedereen een fijn weelend toe.

I see that I have to adjust the DATE in my small camera
I wish everyone a nice weekend.

Verzadiging

Er is bij een aantal Bloggers een zekere verzadiging of vermoeidheid te bespeuren. Ongeveer tezelfder tijd laat de één na de ander het een beetje afweten en is het in één keer erg stil geworden in het kringetje blogschrijvers. Het kan te maken hebben met het wegvallen van onze blogvriendin Ellen, maar ik heb ook gemerkt dat er hier en daar vervelende en ernstige dingen een rol spelen zoals ziekte, of andere persoonlijke omstandigheden.

There is a certain satiety or fatigue detected at a number of Bloggers. Approximately at the same time, one after the other have become very quiet in our circle of blog writers. Possibly it has to do with the passing of our blog friend Ellen, but I have also read about annoying and serious matters that could play a role such as sickness, or other personal circumstances.


Er is dus een stuk inspiratie verdwenen, want het is wel zo, dat de één de ander inspireert om ergens over na te denken, of om er op uit te trekken om zelf ook nieuwe ervaringen op te doen. Daar kan dan ook weer iets over worden verteld aan anderen.

Therefore a piece inspiration has disappeared, because it is this way, how a person inspires the other concerning to think or to gain new experiences. So we get new ideas and something that can be told to others.


Dus ik mis de verhalen van anderen, die mij weer op ideeën brengen. Ik ga niet zeuren, maar ik ga gewoon door met stukjes schrijven zolang ik het nog leuk vind en genoeg onderwerpjes kan bedenken.

Therefore I mis the tales of others, which bring me on ideas. I do not nag, but I simply continue to write about subjects as long as I like.

Vanmorgen werd ik wakker, keek door het raam van de slaapkamer en zag dat het een prachtige dag ging worden. Ik stapte mijn bed uit, maar keek wel eerst of ik mijn goede been over de rand gooide. Je zou ongemerkt de dag slecht kunnen beginnen.

This morning I awoke early, looked through the window of the bedroom and saw that it would become a beautiful day. I stepped out of my bed, but I first looked well if I used the right leg. I would not begin the day badly.

Verder begon de dag met hetzelfde ritueel: tanden poetsen, douchen, scheren, haar kammen, aankleden, ontbijten enzovoort, enzovoort. Daarna even achter de computer gezeten om te kijken of er nog iets interessants was binnengekomen maar dat viel tegen. Dat ding dus gauw uitgezet en met de hond op stap gegaan om lekker van het mooie weer te genieten. Aangekomen bij de plaats waar ik de hond altijd uitlaat, stonden de paarden me al op te wachten en keken uit naar hun appeltje, worteltje en paardensnoepje. Die blik vol verwachting van de kleine Shetlander maakt mij altijd weer blij, dus mijn dag kan niet meer stuk.

The day began with the same ritual: teeth cleaning, shower, shave, combing hair , have breakfast et cetera, et cetera. After all this I have been looking at the computer if there was something interesting, but that was disappointing. Puted off that thing quickly, Dog Jufo and I jumped into my car and off we went to enjoy the beautiful weather. We arrived where I always walked the dog. My friends, the horses, stood there and were already waiting for me to get their apple, carrot and horses candy. That look, full of expectation, of the little Shetlander makes me always cheerful, so my day couldn't fall to pieces.




Anderhalf uur later de hond weer naar huis gebracht en daarna naar Schagen gereden, gewoon om daar zomaar even rond te lopen. De terrassjes waren goed bezet en iedereen genoot van de mooie na-zomer met een kop koffie of een ander drankje. Het is daar prettig toeven op het kerkplein rond de Grote Kerk. Zo'n plekje dat wel eens wordt beschreven in boeken over vroeger tijden.

One and a half hour later I brought the dog back home and went to Schagen, just to walk a little bit around. The terraces were occupied and everybody enjoyed the beautiful after-summer day with a cup of thee or coffee or something else to drink. It is always a pleasant stay on the church square around the Grand Church. A spot that once in a while is described in books about old times.


Ook kon ik het niet laten om nog even bij de boekwinkel naar binnen te lopen om te kijken of er nog nieuwe exemplaren waren bijgekomen. Ik zag wel prachtige boeken staan, maar soms zijn ze me even te duur om aan te schaffen. Prijzen van rond de €70,00 kan ik niet maandelijks uitgeven aan boeken. Dus blijft het vaker bij kijken dan dat er wat gekocht wordt.

I also stopped at the book shop to look if there were new copies. I saw splendid books, but often a little bit too expensive for me. Prices of around Euro 70.00 I cannot spend monthly on books. So I continue to look at them instead of buying books

Ik zie dat ik de datum ook weer moet bijstellen in mij kleine fotocamera. Verder wens ik iedereen een fijn weelend toe.

I see that I have to adjust the DATE in my small camera
I wish everyone a nice weekend.

Monday 17 September 2007

Sunrise, sunrise


There is more Jonah Jones under MENU

Sunrise, sunrise

Looks like morning in your eyes
But the clock's held 9:15 for hours

Sunrise, sunrise
Couldn't tempt us if it tried'
Cause the afternoon's already come and gone


And I say

(Chorus)

hooooo, oooooo, oooooo, oooooo
hooooo, oooooo, oooooo, oooooo
hooooo, oooooo, oooooo, oooooo
To you.


Surprise, surprise
Couldn't find it in your eyes
But I'm sure it's written all over my face


Surprise, surprise
Never something I could hide
When I see we made it through another day


(Chorus x1)


And now the night
Will throw its cover down

mmmmm, on me again
Ooooh, and if I'm right
It's the only way to bring me back

(Chorus x2)

Sunrise, sunrise


There is more Jonah Jones under MENU

Sunrise, sunrise

Looks like morning in your eyes
But the clock's held 9:15 for hours

Sunrise, sunrise
Couldn't tempt us if it tried'
Cause the afternoon's already come and gone


And I say

(Chorus)

hooooo, oooooo, oooooo, oooooo
hooooo, oooooo, oooooo, oooooo
hooooo, oooooo, oooooo, oooooo
To you.


Surprise, surprise
Couldn't find it in your eyes
But I'm sure it's written all over my face


Surprise, surprise
Never something I could hide
When I see we made it through another day


(Chorus x1)


And now the night
Will throw its cover down

mmmmm, on me again
Ooooh, and if I'm right
It's the only way to bring me back

(Chorus x2)

Saturday 15 September 2007

Heb ik dat verdiend?...

Vandaag las ik zoals gewoonlijk de bijgewerkte weblogs van mijn Blogvrienden. En wat schetst mijn verbazing?.... In de weblog van Curtis wordt ik ook genoemd als iemand die in zijn ogen een Award verdient omdat hij mij ervaart als een aardig iemand en goede vriend. De meeste blogvrienden hebben elkaar nog nooit in levende lijve ontmoet, maar door alles wat zich de afgelopen anderhalf jaar heeft afgespeeld hebben Curtis en ik toch een vriendschap ontwikkeld die wel echt is. Deze vriendschap zal zeker nog lange tijd voortduren.

Today I read as usual the updated Blogs of my Blogfriends. And what surprised me?.... In Curtis' Blog I am called, between others, as someone who deserves in his eyes an Award because he experiences me as a nice person and good friend. Most blogfriends have never met each other in person, but everything what has taken place during the last year and a half Curtis and I developed a friendship which, however, is real. This friendship will certainly continue for a long time


Nu wordt van mij verwacht om 5 andere mensen een Award te geven. Mensen die het verdienen om ook eens in het licht van de schijnwerpers te staan. Mensen die voor mij een bijzondere betekenis hebben gekregen door gewoon te zijn wie ze zijn..

Now it is my turn to give an Award to 5 other people. People who also deserve it to stand in the light of the projectors. People who have got a particular meaning for me only for who they are.





Laat ik beginnen met de vrouw van Curtis postuum te noemen. Ellen, die enkele weken geleden helaas is overleden ten gevolge van kanker. Ellen betekende heel veel voor andere mensen en niet in de laatste plaats voor mij. Haar ouders waren Nederlandse emigranten die naar Canada vertrokken in 1953 en zij was het enige kind die in Canada in 1954 is geboren. Zij was een ongelooflijk optimistische vrouw, die ondanks de zekerheid die zij had over haar aanstaande dood, anderen een bemoedigend woord gaf en zelfs tot lachen kon aanzetten door haar scherpzinnige opmerkingen. Een vrouw om nooit te vergeten en daarom verdient zij voor mij een Award.

I'll start posthumous with Curtis' late wife Ellen, who passed on August 23, 2007 unfortunately as a result of cancer. Ellen meant a lot to other people and not in the last place to me. Her parents were Dutch immigrants who went to Canada in 1953. She was the only child who was born in Canada in 1954. She was an incredibly optimistic woman, who in spite of the certainty she had concerning her coming death. She gave others an encouraging word and brought one even to laugh by her perspicacious observations. A woman I will never forget and for this reason she deserves an Award from me.


Het spreekt vanzelf dat Curtis ook één van die mensen is, maar ik moet 5 anderen noemen en laat ik dan verder gaan met Sharon. Sharon is een dochter van een broer van Ellen. Ik heb Sharon leren kennen door haar tante Ellen, die bij haar leven zoveel aardige dingen over Sharon Lee wist te vertellen. Door haar humor en geweldig leuke manier van schrijven over wat zij als jong meisje heeft meegemaakt is Sharon iemand waar je behoorlijk mee kunt lachen. Maar door al de grappige verhalen komen ook vaak gevoeligheden naar boven die zij verhult vertelt met grappige annecdotes. Zij heeft ook een heel mooie zangstem en kan sterke teksten voor liedjes schrijven. Voor mij is Sharon een geweldige Blogvriendin en maakt mij vaak aan het lachen.

I do not need to say that Curtis is one of those people, but I must call 5 others and I want go on with Sharon. Sharon is a daughter of Ellen's brother. I learned about Sharon from her aunt Ellen, who told so many nice things concerning Sharon Lee and her sister Sheryl. Sharon's humour and funny manner of writing concerning what she has experienced as a young girl is so funny. But between the lines in her funny tales there are frequently also sensitivities which she veils with funny annecdotes. She has also a very beautiful voice and is able to write strong texts for her own songs. For me is Sharon a pearl between my Blogfriends and she makes me frequently laughing.


Dan nu Susan. Zij is degene die in de eerste plaats veel indruk op mij heeft gemaakt door de geweldig mooie foto's die zij maakt uit haar directe omgeving. Haar foto's variëren van uitzichten op het berglandschap waar zij uitzicht op heeft tot foto's van haar familie en kinderen. Zij ziet heel scherp details die vaak voor anderen verborgen blijven. En wat ik enorm in haar bewonder is de energie en aandacht die zij schenkt aan haar hele familie. Susan je bent geweldig.

Then now Susan. In the first place is she the one who impressed me by her beautiful photos which she makes in her direct surroundings. Her photos vary from views on the mountains and the landscape to photos of her family and children. She has a sharp eye for details which frequently remain hidden for others. And I admire enormously in her the energy and attention which she gives to her family. Susan you are Great.


Nu vervolg ik met Bobbie. Zij is ook zo'n vrouw die beschikt over het talent om dagelijkse dingen op een bijzondere manier te beschrijven. Daarmee bedoel ik, hoe zij omgaat met haar kinderen en vooral haar kleinkinderen. De zorg die zij besteedt aan haar tuin en de schoonheid van de kleine dingen die zich daar voordoen. En haar wekelijkse wens voor een prettig weekend zou ik niet willen missen.

Continueing with Bobbie. She is also a woman who has talent to describe daily things in a particular manner. With that I mean, how she handles her children and especially her grandchildren. The way she cares for her garden and the beauty of small things which occurs in there. And her weekly wishes for a pleasant weekend I wont mis them.


Dan komt nu Penny. En ik moet hier toch even bijzeggen dat ik geen bepaalde volgorde hanteer bij het opsommen van de mensen die ik zo waardeer. Nee, het is een willekeurige volgorde, maar er moet er één bovenaan het lijstje staan en één onderaan, en daartussen ook nog een paar. Penny is één van de mensen die ik bijzonder waardeer. Zij en Susan hebben er eigenlijk voor gezorgd dat ik mijn schroom heb overwonnen om ook in het Engels te vertalen. Hun aanmoedigingen hebben mij er toe aangezet om het gewoon te doen. Ook al maak ik fouten, het maakt in feite niet zoveel uit. Als ik geen fouten wil maken, dan moet ik niet schrijven, met het gevolg dat niemand mijn gebrabbel zal begrijpen. Penny heeft mij dus geleerd om gewoon te vertalen wat ik in het Nederlands heb geschreven, fouten maken niet uit, gewoon doen. Dank je wel Penny.

This about Penny. Here I have to mention that I stipulated no order of use at enumerating people which I appreciate this way. No, it is a random order, but there must be one on top of the list and one below, and also a couple between them. Penny is a Blogfriend whom I appreciate in particular. She and Susan have in fact encouraged me to overcome my fear to translate my blog also into English. Their encouragements have incited me simply to do it. Even when I go wrong, it fact it does not matter so much. If I do not want to make faults, then I must not write, with the consequence nobody will understand my blablabla. Therfore I learned from Penny simply to translate what I have written in Dutch, errors or not, just do it. Thank you, Penny.


Tenslotte John. Hij was de eerste waarmee ik contact heb gezocht toen ik mijn Blog wilde gaan maken. Ik heb nooit goed begrepen waarom ik juist hem uitkoos om vragen te stellen over hoe ik dat nu precies moest aanpakken. John is een vriendelijke, bewogen man met een passie voor zijn sport, het marathon lopen. Wat mij vooral treft in hem is zijn veelzijdigheid. De energie waarmee hij zaken aanpakt spreekt mij enorm aan. Wat mij vooral treft is zijn bewogenheid als hij schrijft over zijn land, de US. John heeft mij er toe bewogen om meer te weten te komen over datgenen wat er gebeurde tijdens en ná de gebeurtenissen met betrekking tot de hurricane Katrina. Een gebeurtenis waar hij middenin zat.

At last John. He was the first with whom I sought contact when I needed some help to build my Blog. I have never understood why I just asked him for some help about how I should do those things precisely. John is a kind man with a passion for his sport, the marathon. What me especially moves in him is its versatility and knowledge of many cases. His energy to handle affairs impressed me tremendously. The way he writes about his country the US and how he shows his emotion on that point is fascinating. John has me encouraged to read more about what happened during and after the events in relation with the hurricane Katrina. An event in which he was in the middle of it.


En dit waren dus mijn personen die ik moest opgeven. Dat wil niet zeggen dat ik de anderen minder zou waarderen, maar ik mag er maar 5 opnoemen, dat zijn de regels heb ik begrepen.

And this are the 5 persons I have given an Award. That does not mean that all the others are less valued, but I may only name 5, so are the rules I understood.

En nu wordt verondersteld dat degenen die genoemd zijn het plaatje van de Nice Matters Award kopiëren naar hun Blog en dan zelf een Post schrijven en ook weer 5 mensen noemen.

Now those of you that were tagged are suppose to copy the picture of the Nice Matter Award you see here and post it on your blog as you hand the award out to 5 other nice people.

Heb ik dat verdiend?...

Vandaag las ik zoals gewoonlijk de bijgewerkte weblogs van mijn Blogvrienden. En wat schetst mijn verbazing?.... In de weblog van Curtis wordt ik ook genoemd als iemand die in zijn ogen een Award verdient omdat hij mij ervaart als een aardig iemand en goede vriend. De meeste blogvrienden hebben elkaar nog nooit in levende lijve ontmoet, maar door alles wat zich de afgelopen anderhalf jaar heeft afgespeeld hebben Curtis en ik toch een vriendschap ontwikkeld die wel echt is. Deze vriendschap zal zeker nog lange tijd voortduren.

Today I read as usual the updated Blogs of my Blogfriends. And what surprised me?.... In Curtis' Blog I am called, between others, as someone who deserves in his eyes an Award because he experiences me as a nice person and good friend. Most blogfriends have never met each other in person, but everything what has taken place during the last year and a half Curtis and I developed a friendship which, however, is real. This friendship will certainly continue for a long time


Nu wordt van mij verwacht om 5 andere mensen een Award te geven. Mensen die het verdienen om ook eens in het licht van de schijnwerpers te staan. Mensen die voor mij een bijzondere betekenis hebben gekregen door gewoon te zijn wie ze zijn..

Now it is my turn to give an Award to 5 other people. People who also deserve it to stand in the light of the projectors. People who have got a particular meaning for me only for who they are.





Laat ik beginnen met de vrouw van Curtis postuum te noemen. Ellen, die enkele weken geleden helaas is overleden ten gevolge van kanker. Ellen betekende heel veel voor andere mensen en niet in de laatste plaats voor mij. Haar ouders waren Nederlandse emigranten die naar Canada vertrokken in 1953 en zij was het enige kind die in Canada in 1954 is geboren. Zij was een ongelooflijk optimistische vrouw, die ondanks de zekerheid die zij had over haar aanstaande dood, anderen een bemoedigend woord gaf en zelfs tot lachen kon aanzetten door haar scherpzinnige opmerkingen. Een vrouw om nooit te vergeten en daarom verdient zij voor mij een Award.

I'll start posthumous with Curtis' late wife Ellen, who passed on August 23, 2007 unfortunately as a result of cancer. Ellen meant a lot to other people and not in the last place to me. Her parents were Dutch immigrants who went to Canada in 1953. She was the only child who was born in Canada in 1954. She was an incredibly optimistic woman, who in spite of the certainty she had concerning her coming death. She gave others an encouraging word and brought one even to laugh by her perspicacious observations. A woman I will never forget and for this reason she deserves an Award from me.


Het spreekt vanzelf dat Curtis ook één van die mensen is, maar ik moet 5 anderen noemen en laat ik dan verder gaan met Sharon. Sharon is een dochter van een broer van Ellen. Ik heb Sharon leren kennen door haar tante Ellen, die bij haar leven zoveel aardige dingen over Sharon Lee wist te vertellen. Door haar humor en geweldig leuke manier van schrijven over wat zij als jong meisje heeft meegemaakt is Sharon iemand waar je behoorlijk mee kunt lachen. Maar door al de grappige verhalen komen ook vaak gevoeligheden naar boven die zij verhult vertelt met grappige annecdotes. Zij heeft ook een heel mooie zangstem en kan sterke teksten voor liedjes schrijven. Voor mij is Sharon een geweldige Blogvriendin en maakt mij vaak aan het lachen.

I do not need to say that Curtis is one of those people, but I must call 5 others and I want go on with Sharon. Sharon is a daughter of Ellen's brother. I learned about Sharon from her aunt Ellen, who told so many nice things concerning Sharon Lee and her sister Sheryl. Sharon's humour and funny manner of writing concerning what she has experienced as a young girl is so funny. But between the lines in her funny tales there are frequently also sensitivities which she veils with funny annecdotes. She has also a very beautiful voice and is able to write strong texts for her own songs. For me is Sharon a pearl between my Blogfriends and she makes me frequently laughing.


Dan nu Susan. Zij is degene die in de eerste plaats veel indruk op mij heeft gemaakt door de geweldig mooie foto's die zij maakt uit haar directe omgeving. Haar foto's variëren van uitzichten op het berglandschap waar zij uitzicht op heeft tot foto's van haar familie en kinderen. Zij ziet heel scherp details die vaak voor anderen verborgen blijven. En wat ik enorm in haar bewonder is de energie en aandacht die zij schenkt aan haar hele familie. Susan je bent geweldig.

Then now Susan. In the first place is she the one who impressed me by her beautiful photos which she makes in her direct surroundings. Her photos vary from views on the mountains and the landscape to photos of her family and children. She has a sharp eye for details which frequently remain hidden for others. And I admire enormously in her the energy and attention which she gives to her family. Susan you are Great.


Nu vervolg ik met Bobbie. Zij is ook zo'n vrouw die beschikt over het talent om dagelijkse dingen op een bijzondere manier te beschrijven. Daarmee bedoel ik, hoe zij omgaat met haar kinderen en vooral haar kleinkinderen. De zorg die zij besteedt aan haar tuin en de schoonheid van de kleine dingen die zich daar voordoen. En haar wekelijkse wens voor een prettig weekend zou ik niet willen missen.

Continueing with Bobbie. She is also a woman who has talent to describe daily things in a particular manner. With that I mean, how she handles her children and especially her grandchildren. The way she cares for her garden and the beauty of small things which occurs in there. And her weekly wishes for a pleasant weekend I wont mis them.


Dan komt nu Penny. En ik moet hier toch even bijzeggen dat ik geen bepaalde volgorde hanteer bij het opsommen van de mensen die ik zo waardeer. Nee, het is een willekeurige volgorde, maar er moet er één bovenaan het lijstje staan en één onderaan, en daartussen ook nog een paar. Penny is één van de mensen die ik bijzonder waardeer. Zij en Susan hebben er eigenlijk voor gezorgd dat ik mijn schroom heb overwonnen om ook in het Engels te vertalen. Hun aanmoedigingen hebben mij er toe aangezet om het gewoon te doen. Ook al maak ik fouten, het maakt in feite niet zoveel uit. Als ik geen fouten wil maken, dan moet ik niet schrijven, met het gevolg dat niemand mijn gebrabbel zal begrijpen. Penny heeft mij dus geleerd om gewoon te vertalen wat ik in het Nederlands heb geschreven, fouten maken niet uit, gewoon doen. Dank je wel Penny.

This about Penny. Here I have to mention that I stipulated no order of use at enumerating people which I appreciate this way. No, it is a random order, but there must be one on top of the list and one below, and also a couple between them. Penny is a Blogfriend whom I appreciate in particular. She and Susan have in fact encouraged me to overcome my fear to translate my blog also into English. Their encouragements have incited me simply to do it. Even when I go wrong, it fact it does not matter so much. If I do not want to make faults, then I must not write, with the consequence nobody will understand my blablabla. Therfore I learned from Penny simply to translate what I have written in Dutch, errors or not, just do it. Thank you, Penny.


Tenslotte John. Hij was de eerste waarmee ik contact heb gezocht toen ik mijn Blog wilde gaan maken. Ik heb nooit goed begrepen waarom ik juist hem uitkoos om vragen te stellen over hoe ik dat nu precies moest aanpakken. John is een vriendelijke, bewogen man met een passie voor zijn sport, het marathon lopen. Wat mij vooral treft in hem is zijn veelzijdigheid. De energie waarmee hij zaken aanpakt spreekt mij enorm aan. Wat mij vooral treft is zijn bewogenheid als hij schrijft over zijn land, de US. John heeft mij er toe bewogen om meer te weten te komen over datgenen wat er gebeurde tijdens en ná de gebeurtenissen met betrekking tot de hurricane Katrina. Een gebeurtenis waar hij middenin zat.

At last John. He was the first with whom I sought contact when I needed some help to build my Blog. I have never understood why I just asked him for some help about how I should do those things precisely. John is a kind man with a passion for his sport, the marathon. What me especially moves in him is its versatility and knowledge of many cases. His energy to handle affairs impressed me tremendously. The way he writes about his country the US and how he shows his emotion on that point is fascinating. John has me encouraged to read more about what happened during and after the events in relation with the hurricane Katrina. An event in which he was in the middle of it.


En dit waren dus mijn personen die ik moest opgeven. Dat wil niet zeggen dat ik de anderen minder zou waarderen, maar ik mag er maar 5 opnoemen, dat zijn de regels heb ik begrepen.

And this are the 5 persons I have given an Award. That does not mean that all the others are less valued, but I may only name 5, so are the rules I understood.

En nu wordt verondersteld dat degenen die genoemd zijn het plaatje van de Nice Matters Award kopiëren naar hun Blog en dan zelf een Post schrijven en ook weer 5 mensen noemen.

Now those of you that were tagged are suppose to copy the picture of the Nice Matter Award you see here and post it on your blog as you hand the award out to 5 other nice people.

Wednesday 12 September 2007

Rotterdam Zoo

Gisteren ben ik naar Diergaarde Blijdorp in Rotterdam geweest. Na een 2 uur durende treinreis arriveerde ik op het tijdelijke station in Rotterdam. Eenmaal buiten het station aangekomen, belandde ik in een gigantische bouwput waar begonnen is met de bouw van een modern nieuw station.

Yesterday I have been toward "Diergaarde Blijdorp" (Zoo) in Rotterdam. After a 2 hours lasting train travel I arrived at the temporary railway station in Rotterdam. Once outside the railway station I ended up in a huge construction area where they started the construction of a modern new railway station.


Links van mij stonden de overblijfselen van het oude vertrouwde station met het opschrift "Traan laten" waar eens "Centraal Station" op de gevel stond. Rondom de bouwplaats waren hekken en fel gele schuttingen aangebracht waarachter met allerlei machines breek-, en graafwerkzaamheden werden uitgevoerd. Het was een ware zoektocht om in de mensenmenigte de standplaats van trams en bussen te vinden en ik gaf het zoeken maar op om verder te voet naar het dichtbijgelegen dierenpark te wandelen.

On the left of me stood the remains of the old well known station with the heading "Traan laten" (weep a tear) where once stood on the frontage "Centraal Station". Around the construction area they had placed fences. Behind those fences machines were digging and pulling down things and several activities were carried out. It was a confusing search in the crowd for trams and buses and I gave up to find them and chose for a 10 minute walk to the animal park.




Tien minuten later stond ik voor Diergaarde Blijdorp. Er waren niet erg veel bezoekers zodat ik volop de ruimte had om alles om mij heen goed te bekijken. Ik had doelbewust gekozen voor deze dinsdag, een gewone dag in de week, een waarop de meeste mensen naar hun werk zijn.

Ten minutes later I stood in front of Diergaarde Blijdorp. There were not a lot visitors so I had space enough to examine everything. I had chosen for this Tuesday, an ordinary day in the week, on which most people are working.


Eenmaal binnengekomen in de diergaarde moest ik mij eerst orienteren, want het was heel erg lang geleden dat ik in dit dierenpark was geweest, zo lang zelfs, dat ik het mij niet eens meer goed kan herinneren. Datzelfde geldt trouwens ook voor andere dierenparken waar ik vroeger wel eens ben geweest. Maar nu maak ik er tijd voor om zoveel mogelijk plaatsen weer te gaan bekijken, om een kijkje te nemen in mijn eigen verleden. Door deze uitstapjes te maken doe ik weer een beetje mee in de wereld van levende mensen.

Once in the Zoo area, I firstly had to orientate, because it was a very a long time ago that I had been in this animal park, even that long that I can not remember when it was. I fact the same applies also for other animal parks where I have been. But now I will make time to examine as much as possible the places where I have been to look back in my own past. By making these trips I participate again in the world of the living people.


Na even om mij heen te hebben gekeken kwam ik tot de ontdekking dat het niet zo heel erg moeilijk zou zijn om mijn weg te vinden door dit grote park met zijn verscheidenheid aan dieren. Mijn belangstelling gaat niet alleen uit naar apen, leeuwen, neushoorns, tijgers en noem alles maar op wat je in een dierentuin kunt verwachten, maar ook naar kleine dieren zoals, vissen, vogels en insecten die je gewoonlijk niet tegenkomt in deze streken.

I looked around and discovered that it was not difficult to find my way through this large park with its mixture of animals. My interest was not only focused on monkeys, lions, rhinoceroses, tigers and all kind of animals you expect in a zoo in the first place, but I am also interested in small animals such as, fish, birds and insects which you usuallly do not encounter in these regions of the world.

De diergaarde brengt zoveel dieren onder de aandacht, dat het haast ondoenlijk is om ze allemaal te beschrijven of foto's van te tonen, maar om een indruk te geven van datgene dat ik heb gezien volgen hierbij een paar foto's die ik op mijn rondje heb gemaakt. Van elk dier zou ik veel indrukken kunnen vertellen, maar dan schieten we ons doel voorbij. Het moet alleen leuk zijn om een paar regeltjes te lezen en dan wat plaatjes kijken, dat is mijn manier van Bloggen.

The Zoo brings many animals to our attention, for which it makes unfeasible to describe all or to publish photos of all of them, but I'll try to give an impression of what I have seen. I'll show here a couple of photos which I have made on my round. I got so many impressions that it is quite impossible to tell all about it, then we past our aim. It must only be nice to read a couple of lines and then see what is on the pictures that is my way of Bloggen.

Wat ik hier heb beschreven en aan foto's heb geplaatst is maar een klein deel van een hele dag rondlopen en kijken naar wezens die je normaal gesproken alleen maar kent vanuit boeken en films. Daarom vind ik dierentuinen mooi, ook al vinden wij mensen het wenselijker om alle dieren in hun eigen omgeving in vrijheid te laten leven. Maar we moeten ook bedenken dat deze dieren over het algemeen een langer leven hebben dan dat zij in het wild leven. Het is maar hoe je het bekijkt. De meeste wilde dieren hier zijn in de dierentuin geboren.

All I have described, and the photos I have published here is only a small part of a whole day walking around and how I have looked at beings which you normally only know from books and films. For this reason Zoos are beautiful, even if it is more desirable for all animals to live in freedom in their own habitat. But we must also consider that these animals, in general, have a longer life than they have in the wild. It is a matter of how you look at it. Most of the wild animals are born in this Zoo.

Rotterdam Zoo

Gisteren ben ik naar Diergaarde Blijdorp in Rotterdam geweest. Na een 2 uur durende treinreis arriveerde ik op het tijdelijke station in Rotterdam. Eenmaal buiten het station aangekomen, belandde ik in een gigantische bouwput waar begonnen is met de bouw van een modern nieuw station.

Yesterday I have been toward "Diergaarde Blijdorp" (Zoo) in Rotterdam. After a 2 hours lasting train travel I arrived at the temporary railway station in Rotterdam. Once outside the railway station I ended up in a huge construction area where they started the construction of a modern new railway station.


Links van mij stonden de overblijfselen van het oude vertrouwde station met het opschrift "Traan laten" waar eens "Centraal Station" op de gevel stond. Rondom de bouwplaats waren hekken en fel gele schuttingen aangebracht waarachter met allerlei machines breek-, en graafwerkzaamheden werden uitgevoerd. Het was een ware zoektocht om in de mensenmenigte de standplaats van trams en bussen te vinden en ik gaf het zoeken maar op om verder te voet naar het dichtbijgelegen dierenpark te wandelen.

On the left of me stood the remains of the old well known station with the heading "Traan laten" (weep a tear) where once stood on the frontage "Centraal Station". Around the construction area they had placed fences. Behind those fences machines were digging and pulling down things and several activities were carried out. It was a confusing search in the crowd for trams and buses and I gave up to find them and chose for a 10 minute walk to the animal park.




Tien minuten later stond ik voor Diergaarde Blijdorp. Er waren niet erg veel bezoekers zodat ik volop de ruimte had om alles om mij heen goed te bekijken. Ik had doelbewust gekozen voor deze dinsdag, een gewone dag in de week, een waarop de meeste mensen naar hun werk zijn.

Ten minutes later I stood in front of Diergaarde Blijdorp. There were not a lot visitors so I had space enough to examine everything. I had chosen for this Tuesday, an ordinary day in the week, on which most people are working.


Eenmaal binnengekomen in de diergaarde moest ik mij eerst orienteren, want het was heel erg lang geleden dat ik in dit dierenpark was geweest, zo lang zelfs, dat ik het mij niet eens meer goed kan herinneren. Datzelfde geldt trouwens ook voor andere dierenparken waar ik vroeger wel eens ben geweest. Maar nu maak ik er tijd voor om zoveel mogelijk plaatsen weer te gaan bekijken, om een kijkje te nemen in mijn eigen verleden. Door deze uitstapjes te maken doe ik weer een beetje mee in de wereld van levende mensen.

Once in the Zoo area, I firstly had to orientate, because it was a very a long time ago that I had been in this animal park, even that long that I can not remember when it was. I fact the same applies also for other animal parks where I have been. But now I will make time to examine as much as possible the places where I have been to look back in my own past. By making these trips I participate again in the world of the living people.


Na even om mij heen te hebben gekeken kwam ik tot de ontdekking dat het niet zo heel erg moeilijk zou zijn om mijn weg te vinden door dit grote park met zijn verscheidenheid aan dieren. Mijn belangstelling gaat niet alleen uit naar apen, leeuwen, neushoorns, tijgers en noem alles maar op wat je in een dierentuin kunt verwachten, maar ook naar kleine dieren zoals, vissen, vogels en insecten die je gewoonlijk niet tegenkomt in deze streken.

I looked around and discovered that it was not difficult to find my way through this large park with its mixture of animals. My interest was not only focused on monkeys, lions, rhinoceroses, tigers and all kind of animals you expect in a zoo in the first place, but I am also interested in small animals such as, fish, birds and insects which you usuallly do not encounter in these regions of the world.

De diergaarde brengt zoveel dieren onder de aandacht, dat het haast ondoenlijk is om ze allemaal te beschrijven of foto's van te tonen, maar om een indruk te geven van datgene dat ik heb gezien volgen hierbij een paar foto's die ik op mijn rondje heb gemaakt. Van elk dier zou ik veel indrukken kunnen vertellen, maar dan schieten we ons doel voorbij. Het moet alleen leuk zijn om een paar regeltjes te lezen en dan wat plaatjes kijken, dat is mijn manier van Bloggen.

The Zoo brings many animals to our attention, for which it makes unfeasible to describe all or to publish photos of all of them, but I'll try to give an impression of what I have seen. I'll show here a couple of photos which I have made on my round. I got so many impressions that it is quite impossible to tell all about it, then we past our aim. It must only be nice to read a couple of lines and then see what is on the pictures that is my way of Bloggen.

Wat ik hier heb beschreven en aan foto's heb geplaatst is maar een klein deel van een hele dag rondlopen en kijken naar wezens die je normaal gesproken alleen maar kent vanuit boeken en films. Daarom vind ik dierentuinen mooi, ook al vinden wij mensen het wenselijker om alle dieren in hun eigen omgeving in vrijheid te laten leven. Maar we moeten ook bedenken dat deze dieren over het algemeen een langer leven hebben dan dat zij in het wild leven. Het is maar hoe je het bekijkt. De meeste wilde dieren hier zijn in de dierentuin geboren.

All I have described, and the photos I have published here is only a small part of a whole day walking around and how I have looked at beings which you normally only know from books and films. For this reason Zoos are beautiful, even if it is more desirable for all animals to live in freedom in their own habitat. But we must also consider that these animals, in general, have a longer life than they have in the wild. It is a matter of how you look at it. Most of the wild animals are born in this Zoo.