Saturday 15 September 2007

Heb ik dat verdiend?...

Vandaag las ik zoals gewoonlijk de bijgewerkte weblogs van mijn Blogvrienden. En wat schetst mijn verbazing?.... In de weblog van Curtis wordt ik ook genoemd als iemand die in zijn ogen een Award verdient omdat hij mij ervaart als een aardig iemand en goede vriend. De meeste blogvrienden hebben elkaar nog nooit in levende lijve ontmoet, maar door alles wat zich de afgelopen anderhalf jaar heeft afgespeeld hebben Curtis en ik toch een vriendschap ontwikkeld die wel echt is. Deze vriendschap zal zeker nog lange tijd voortduren.

Today I read as usual the updated Blogs of my Blogfriends. And what surprised me?.... In Curtis' Blog I am called, between others, as someone who deserves in his eyes an Award because he experiences me as a nice person and good friend. Most blogfriends have never met each other in person, but everything what has taken place during the last year and a half Curtis and I developed a friendship which, however, is real. This friendship will certainly continue for a long time


Nu wordt van mij verwacht om 5 andere mensen een Award te geven. Mensen die het verdienen om ook eens in het licht van de schijnwerpers te staan. Mensen die voor mij een bijzondere betekenis hebben gekregen door gewoon te zijn wie ze zijn..

Now it is my turn to give an Award to 5 other people. People who also deserve it to stand in the light of the projectors. People who have got a particular meaning for me only for who they are.





Laat ik beginnen met de vrouw van Curtis postuum te noemen. Ellen, die enkele weken geleden helaas is overleden ten gevolge van kanker. Ellen betekende heel veel voor andere mensen en niet in de laatste plaats voor mij. Haar ouders waren Nederlandse emigranten die naar Canada vertrokken in 1953 en zij was het enige kind die in Canada in 1954 is geboren. Zij was een ongelooflijk optimistische vrouw, die ondanks de zekerheid die zij had over haar aanstaande dood, anderen een bemoedigend woord gaf en zelfs tot lachen kon aanzetten door haar scherpzinnige opmerkingen. Een vrouw om nooit te vergeten en daarom verdient zij voor mij een Award.

I'll start posthumous with Curtis' late wife Ellen, who passed on August 23, 2007 unfortunately as a result of cancer. Ellen meant a lot to other people and not in the last place to me. Her parents were Dutch immigrants who went to Canada in 1953. She was the only child who was born in Canada in 1954. She was an incredibly optimistic woman, who in spite of the certainty she had concerning her coming death. She gave others an encouraging word and brought one even to laugh by her perspicacious observations. A woman I will never forget and for this reason she deserves an Award from me.


Het spreekt vanzelf dat Curtis ook één van die mensen is, maar ik moet 5 anderen noemen en laat ik dan verder gaan met Sharon. Sharon is een dochter van een broer van Ellen. Ik heb Sharon leren kennen door haar tante Ellen, die bij haar leven zoveel aardige dingen over Sharon Lee wist te vertellen. Door haar humor en geweldig leuke manier van schrijven over wat zij als jong meisje heeft meegemaakt is Sharon iemand waar je behoorlijk mee kunt lachen. Maar door al de grappige verhalen komen ook vaak gevoeligheden naar boven die zij verhult vertelt met grappige annecdotes. Zij heeft ook een heel mooie zangstem en kan sterke teksten voor liedjes schrijven. Voor mij is Sharon een geweldige Blogvriendin en maakt mij vaak aan het lachen.

I do not need to say that Curtis is one of those people, but I must call 5 others and I want go on with Sharon. Sharon is a daughter of Ellen's brother. I learned about Sharon from her aunt Ellen, who told so many nice things concerning Sharon Lee and her sister Sheryl. Sharon's humour and funny manner of writing concerning what she has experienced as a young girl is so funny. But between the lines in her funny tales there are frequently also sensitivities which she veils with funny annecdotes. She has also a very beautiful voice and is able to write strong texts for her own songs. For me is Sharon a pearl between my Blogfriends and she makes me frequently laughing.


Dan nu Susan. Zij is degene die in de eerste plaats veel indruk op mij heeft gemaakt door de geweldig mooie foto's die zij maakt uit haar directe omgeving. Haar foto's variëren van uitzichten op het berglandschap waar zij uitzicht op heeft tot foto's van haar familie en kinderen. Zij ziet heel scherp details die vaak voor anderen verborgen blijven. En wat ik enorm in haar bewonder is de energie en aandacht die zij schenkt aan haar hele familie. Susan je bent geweldig.

Then now Susan. In the first place is she the one who impressed me by her beautiful photos which she makes in her direct surroundings. Her photos vary from views on the mountains and the landscape to photos of her family and children. She has a sharp eye for details which frequently remain hidden for others. And I admire enormously in her the energy and attention which she gives to her family. Susan you are Great.


Nu vervolg ik met Bobbie. Zij is ook zo'n vrouw die beschikt over het talent om dagelijkse dingen op een bijzondere manier te beschrijven. Daarmee bedoel ik, hoe zij omgaat met haar kinderen en vooral haar kleinkinderen. De zorg die zij besteedt aan haar tuin en de schoonheid van de kleine dingen die zich daar voordoen. En haar wekelijkse wens voor een prettig weekend zou ik niet willen missen.

Continueing with Bobbie. She is also a woman who has talent to describe daily things in a particular manner. With that I mean, how she handles her children and especially her grandchildren. The way she cares for her garden and the beauty of small things which occurs in there. And her weekly wishes for a pleasant weekend I wont mis them.


Dan komt nu Penny. En ik moet hier toch even bijzeggen dat ik geen bepaalde volgorde hanteer bij het opsommen van de mensen die ik zo waardeer. Nee, het is een willekeurige volgorde, maar er moet er één bovenaan het lijstje staan en één onderaan, en daartussen ook nog een paar. Penny is één van de mensen die ik bijzonder waardeer. Zij en Susan hebben er eigenlijk voor gezorgd dat ik mijn schroom heb overwonnen om ook in het Engels te vertalen. Hun aanmoedigingen hebben mij er toe aangezet om het gewoon te doen. Ook al maak ik fouten, het maakt in feite niet zoveel uit. Als ik geen fouten wil maken, dan moet ik niet schrijven, met het gevolg dat niemand mijn gebrabbel zal begrijpen. Penny heeft mij dus geleerd om gewoon te vertalen wat ik in het Nederlands heb geschreven, fouten maken niet uit, gewoon doen. Dank je wel Penny.

This about Penny. Here I have to mention that I stipulated no order of use at enumerating people which I appreciate this way. No, it is a random order, but there must be one on top of the list and one below, and also a couple between them. Penny is a Blogfriend whom I appreciate in particular. She and Susan have in fact encouraged me to overcome my fear to translate my blog also into English. Their encouragements have incited me simply to do it. Even when I go wrong, it fact it does not matter so much. If I do not want to make faults, then I must not write, with the consequence nobody will understand my blablabla. Therfore I learned from Penny simply to translate what I have written in Dutch, errors or not, just do it. Thank you, Penny.


Tenslotte John. Hij was de eerste waarmee ik contact heb gezocht toen ik mijn Blog wilde gaan maken. Ik heb nooit goed begrepen waarom ik juist hem uitkoos om vragen te stellen over hoe ik dat nu precies moest aanpakken. John is een vriendelijke, bewogen man met een passie voor zijn sport, het marathon lopen. Wat mij vooral treft in hem is zijn veelzijdigheid. De energie waarmee hij zaken aanpakt spreekt mij enorm aan. Wat mij vooral treft is zijn bewogenheid als hij schrijft over zijn land, de US. John heeft mij er toe bewogen om meer te weten te komen over datgenen wat er gebeurde tijdens en ná de gebeurtenissen met betrekking tot de hurricane Katrina. Een gebeurtenis waar hij middenin zat.

At last John. He was the first with whom I sought contact when I needed some help to build my Blog. I have never understood why I just asked him for some help about how I should do those things precisely. John is a kind man with a passion for his sport, the marathon. What me especially moves in him is its versatility and knowledge of many cases. His energy to handle affairs impressed me tremendously. The way he writes about his country the US and how he shows his emotion on that point is fascinating. John has me encouraged to read more about what happened during and after the events in relation with the hurricane Katrina. An event in which he was in the middle of it.


En dit waren dus mijn personen die ik moest opgeven. Dat wil niet zeggen dat ik de anderen minder zou waarderen, maar ik mag er maar 5 opnoemen, dat zijn de regels heb ik begrepen.

And this are the 5 persons I have given an Award. That does not mean that all the others are less valued, but I may only name 5, so are the rules I understood.

En nu wordt verondersteld dat degenen die genoemd zijn het plaatje van de Nice Matters Award kopiëren naar hun Blog en dan zelf een Post schrijven en ook weer 5 mensen noemen.

Now those of you that were tagged are suppose to copy the picture of the Nice Matter Award you see here and post it on your blog as you hand the award out to 5 other nice people.

No comments:

Post a Comment