Men at work Kleine Verbouwing

Het werk vorderde gestaag en je kon zien dat hier een vakman bezig was.

The work progressed steadily and one could see here was a professional at work.

Ook op de nieuwe zolder werd getimmerd, geboord en gezaagd. En mogelijk hebben buren daar wel een beetje last van ondervonden, maar ja ... zo gaat dat nu eenmaal, ik hoor ook wel eens iets van een ander en we moeten wat van elkaar kunnen verdragen. Zo is dat toch?

On the new attic. There was boring, sawing and hammering. And possibly our neighbours experienced some trouble, but... there was no alternative. I also hear sometimes things from other people and we have to endure something from time to time from each other.

Het plafond zit er in.

The ceiling is ready.

Ook in de kleine kamer.

Also in the small room.

Het nieuwe dakraam is geplaatst.

The new window in the roof has been placed (a so called Skilight, thank you Sally)

En dan aan de slag met de afwerking. Schroeven moesten netjes worden weggewerkt in het plafond en er moest worden gewit. Bovendien kregen de muren weer een fris kleurtje. Nu de vloeren nog op orde brengen en dan hoop ik dat het er weer een poosje tegen kan.

At last the finishing touch. Srcew holes in the ceiling had to be filled and the ceiling had to be painted white. Moreover the walls got a fresh, clear very light yellow color. Now we have to bring the floors in order again and then I hope it will do for a while.

Alles bij elkaar was het toch een hectische aangelegenheid, want waar laat je alles wat er in zo'n kamer staat. We gaan verder met alles weer in te ruimen en op zijn plaats te zetten. Eerlijk gezegd ben ik nu ook wel een beetje vermoeid en maak het verhaaltje niet te lang. Het gaat er vandaag alleen maar om dat iedereen weet dat ik er nog ben.

Nevertheless it was a bit hectic here, because where to put everything that has to be removed from two rooms. We will go on cleaning, and put everything in its place. Honestly speaking, I am getting a little bit tired and make the story not too long. The idea is that everyone knows that I am still here.

Nu ga ik even relexen.