Wednesday 27 September 2006

Gelijkenis



Ik weet het, dit is de afbeelding van het mannetje van het Amerikaanse weekblad "Mad", maar ik zie hier al heel lang een gelijkenis in van iemand. Alleen ik kan het nog niet thuisbrengen op wie hij lijkt. Wie het wel ziet zou zich even kunnen melden en mij uit de droom helpen. Man.... ik heb dat gezicht pas nog gezien, ik dacht op de TV.



Gelijkenis



Ik weet het, dit is de afbeelding van het mannetje van het Amerikaanse weekblad "Mad", maar ik zie hier al heel lang een gelijkenis in van iemand. Alleen ik kan het nog niet thuisbrengen op wie hij lijkt. Wie het wel ziet zou zich even kunnen melden en mij uit de droom helpen. Man.... ik heb dat gezicht pas nog gezien, ik dacht op de TV.



Monday 25 September 2006

Halloween...Whoeaa...


Halloween. Van oorsprong een zeer oud feest van de Kelten uit Engeland en Ierland. Halloween wordt gevierd in de nacht van 31 oktober op 1 november.

1 november wordt het feest van Allerheiligen gevierd, een van oorsprong Katholiek feest, waarbij alle doden worden herdacht

En op 2 november wordt het van oorsprong Katholieke feest van Allerzielen gevierd waarbij alle overleden gelovigen worden herdacht.

Het verband tussen Allerheiligen en Allerzielen is, dat het feest van Allerheiligen wordt beklemtoond door het feest van Allerzielen. Zo wordt dat uitgelegd... Als je begrijpt wat ik bedoel zei Heer Bommel....


In mijn eenvoudige zoektocht naar het fenomeen Halloween kom je eerst uit bij de uitleg en beschrijvingen van deze kerkelijke feesten en dan blijkt dat er in vroeger tijden een heidens feest bestond wat nu wordt gevierd als Halloween. Ik citeer eerst de volgende tekst die ik vond op het internet:


"Halloween is net als de kerstman een Amerikaans fenomeen dat zich schaamteloos aan ons opdringt en een klassiek, christelijk feest als de dodenherdenking van Allerheiligen schijnbaar opzij schuift. Geholpen door de commercie, die een dood moment tussen 'terug naar school' en Sinterklaas wil opvullen, worden we al vanaf begin oktober overstelpt met seizoensgebonden pompoenen, heksen en spinnen. Wat betekent Halloween eigenlijk? Waar komt het vandaan? Is er enig verband met Allerheiligen? Halloween blijkt ouder te zijn dan de christelijke feesten. Halloween is dus een typische uiting van de secularisatie van de samenleving: terug naar het heidendom.


Maar hoe zit het dan met Halloween? Halloween wordt gevierd op de avond en nacht van 31 oktober naar 1 november.
Over deze vraag vond ik de volgende uitleg en het leek mij wel aardig om over deze drie feesten na te denken en de oorsprong te achterhalen. Ik citeer:

"Over Allerheiligen, Allerzielen en Halloween kunt u het volgende vertellen:
De herfst is de tijd dat de dagen weer kort en donker worden en de nachten lang. Op 31 oktober wordt Halloween gevierd. Van oorsprong een feest van de Kelten uit Engeland en Ierland. De mensen die in de 17e en 18e eeuw van Engeland naar Amerika verhuisden namen het feest mee. En in Amerika is het razend populair geworden.
In Amerika trekken de kinderen op Halloween verkleed langs de deuren met uitgeholde pompoenen in de hoop snoep te krijgen. En ook de volwassenen vieren grote verkleedfeesten. Sommige mensen bouwen hun huis helemaal om tot spookhuis.
Steeds vaker wordt Halloween ook bij ons in Nederland gevierd. Omdat griezelen in is. Misschien hebben de boeken van Harry Potter en Paul van Loon daar wel aan meegeholpen. Griezelen is lekker spannend. Je verkleden en schminken als zombie, heks spook of geraamte is leuk. Je kunt je fantasie lekker uitleven.
Tweeduizend jaar geleden begon bij de Kelten het nieuwe jaar op 1 november, de eerste dag van de winter. Voor hen was de winter een angstige tijd. Er was weinig te eten en de zon verdween steeds meer. In het donker hadden de kwade machten vrij spel. De mensen dachten dat het donker het zou winnen van het licht. Om het licht terug te krijgen offerden ze van de oogst, appels en pompoenen.
Op 31 oktober werd de god van de doden vereerd. Op die avond keerden de geesten van de overledenen terug om de levenden bang te maken. Door zich te verkleden als geraamte of spook hoopten de mensen dat de geesten op een dwaalspoor gebracht zouden worden.



Toen het christendom in Engeland kwam moesten de Keltische, heidense feesten verdwijnen. Maar dat gaat niet zomaar. Daarom gingen de kerken, in de plaats van de oude feesten, op 1 november Allerheiligen en op 2 november Allerzielen vieren. Die feesten herdenken de heiligen, mensen die op een bijzondere manier hebben geleefd. Aan het leven van heiligen kun je 'n beetje zien hoe God is en hoe God wil dat wij allemaal zouden leven. Heiligen zijn mensen die op God vertrouwden, en juist daarom méér konden of durfden, of andere dingen durfden te zeggen of te doen, dan de meeste mensen. Je zou ze ook wel helden kunnen noemen.
En op 2 november, met Allerzielen worden alle 'gewone' mensen herdacht. Mensen die nu niet meer leven, maar lang geleden of misschien juist nog maar net geleden, zijn dood gegaan. Door aan die mensen te denken leven ze nog een beetje voort in ons eigen leven. Zolang wij nog aan ze denken leeft hun ziel nog tussen ons. Die 'gewone' mensen waren natuurlijk helemaal niet zo gewoon, want ieder mens is wel bijzonder voor een ander. En nu ze dood zijn, mogen wij er op vertrouwen dat ze bij God zijn, samen met de heiligen. Dat is toch iets om eventjes bij stil te staan …"

© Arkade-Cilon 2006

Halloween...Whoeaa...


Halloween. Van oorsprong een zeer oud feest van de Kelten uit Engeland en Ierland. Halloween wordt gevierd in de nacht van 31 oktober op 1 november.

1 november wordt het feest van Allerheiligen gevierd, een van oorsprong Katholiek feest, waarbij alle doden worden herdacht

En op 2 november wordt het van oorsprong Katholieke feest van Allerzielen gevierd waarbij alle overleden gelovigen worden herdacht.

Het verband tussen Allerheiligen en Allerzielen is, dat het feest van Allerheiligen wordt beklemtoond door het feest van Allerzielen. Zo wordt dat uitgelegd... Als je begrijpt wat ik bedoel zei Heer Bommel....


In mijn eenvoudige zoektocht naar het fenomeen Halloween kom je eerst uit bij de uitleg en beschrijvingen van deze kerkelijke feesten en dan blijkt dat er in vroeger tijden een heidens feest bestond wat nu wordt gevierd als Halloween. Ik citeer eerst de volgende tekst die ik vond op het internet:


"Halloween is net als de kerstman een Amerikaans fenomeen dat zich schaamteloos aan ons opdringt en een klassiek, christelijk feest als de dodenherdenking van Allerheiligen schijnbaar opzij schuift. Geholpen door de commercie, die een dood moment tussen 'terug naar school' en Sinterklaas wil opvullen, worden we al vanaf begin oktober overstelpt met seizoensgebonden pompoenen, heksen en spinnen. Wat betekent Halloween eigenlijk? Waar komt het vandaan? Is er enig verband met Allerheiligen? Halloween blijkt ouder te zijn dan de christelijke feesten. Halloween is dus een typische uiting van de secularisatie van de samenleving: terug naar het heidendom.


Maar hoe zit het dan met Halloween? Halloween wordt gevierd op de avond en nacht van 31 oktober naar 1 november.
Over deze vraag vond ik de volgende uitleg en het leek mij wel aardig om over deze drie feesten na te denken en de oorsprong te achterhalen. Ik citeer:

"Over Allerheiligen, Allerzielen en Halloween kunt u het volgende vertellen:
De herfst is de tijd dat de dagen weer kort en donker worden en de nachten lang. Op 31 oktober wordt Halloween gevierd. Van oorsprong een feest van de Kelten uit Engeland en Ierland. De mensen die in de 17e en 18e eeuw van Engeland naar Amerika verhuisden namen het feest mee. En in Amerika is het razend populair geworden.
In Amerika trekken de kinderen op Halloween verkleed langs de deuren met uitgeholde pompoenen in de hoop snoep te krijgen. En ook de volwassenen vieren grote verkleedfeesten. Sommige mensen bouwen hun huis helemaal om tot spookhuis.
Steeds vaker wordt Halloween ook bij ons in Nederland gevierd. Omdat griezelen in is. Misschien hebben de boeken van Harry Potter en Paul van Loon daar wel aan meegeholpen. Griezelen is lekker spannend. Je verkleden en schminken als zombie, heks spook of geraamte is leuk. Je kunt je fantasie lekker uitleven.
Tweeduizend jaar geleden begon bij de Kelten het nieuwe jaar op 1 november, de eerste dag van de winter. Voor hen was de winter een angstige tijd. Er was weinig te eten en de zon verdween steeds meer. In het donker hadden de kwade machten vrij spel. De mensen dachten dat het donker het zou winnen van het licht. Om het licht terug te krijgen offerden ze van de oogst, appels en pompoenen.
Op 31 oktober werd de god van de doden vereerd. Op die avond keerden de geesten van de overledenen terug om de levenden bang te maken. Door zich te verkleden als geraamte of spook hoopten de mensen dat de geesten op een dwaalspoor gebracht zouden worden.



Toen het christendom in Engeland kwam moesten de Keltische, heidense feesten verdwijnen. Maar dat gaat niet zomaar. Daarom gingen de kerken, in de plaats van de oude feesten, op 1 november Allerheiligen en op 2 november Allerzielen vieren. Die feesten herdenken de heiligen, mensen die op een bijzondere manier hebben geleefd. Aan het leven van heiligen kun je 'n beetje zien hoe God is en hoe God wil dat wij allemaal zouden leven. Heiligen zijn mensen die op God vertrouwden, en juist daarom méér konden of durfden, of andere dingen durfden te zeggen of te doen, dan de meeste mensen. Je zou ze ook wel helden kunnen noemen.
En op 2 november, met Allerzielen worden alle 'gewone' mensen herdacht. Mensen die nu niet meer leven, maar lang geleden of misschien juist nog maar net geleden, zijn dood gegaan. Door aan die mensen te denken leven ze nog een beetje voort in ons eigen leven. Zolang wij nog aan ze denken leeft hun ziel nog tussen ons. Die 'gewone' mensen waren natuurlijk helemaal niet zo gewoon, want ieder mens is wel bijzonder voor een ander. En nu ze dood zijn, mogen wij er op vertrouwen dat ze bij God zijn, samen met de heiligen. Dat is toch iets om eventjes bij stil te staan …"

© Arkade-Cilon 2006

Thursday 21 September 2006

Tevreden.



De dagen vliegen om en ik ben zo druk als een klein baasje. Fotograferen, video opnemen, editten, bloggen en nog tal van andere dingen. Zaken waarmee ik de dagen vul en die mijn leven inhoud geven na mijn pensionering. Ik ervaar het als heel erg prettig als ik mijn gedachten, ideeën en vaardigheden kan botvieren achter mijn pc zonder gehinderd te worden. Het ligt niet in mijn aard om dagelijks urenlang naar een televisie te kijken of door het raam naar anderen kijken wat die aan het doen zijn. Veel naar buiten gaan en wat lopen. Lekker mijn eigen gang gaan, geen uitleg geven over wat ik aan het doen ben, genieten van mijn vrijheden en anderen dezelfde ruimte daartoe gunnen. Zo voel ik mij op mijn best.

Jufo is aan de beterende hand, krijgt weer praatjes, dat wil zeggen dat er weer stevig wordt geblaft als de krant komt en als de post wordt gebracht. Eten en drinken gaat er weer in, blijft er een poosje in en komt weer gezond tevoorschijn bij het uitlaten. Vanaf morgen gaan we weer samen op pad. Goed voor haar, goed voor mij.

Er staat weer een korte video klaar, een paar filmloops van wat foto's. De bedoeling is dat er weer nieuwe foto's bijkomen, maar dat is werderom een kwestie van tijd. Het komt allemaal goed. Het is ook leuk om zo af en toe te zien wie er bij mij op visite zijn op mijn blog, dus laat je niet tegenhouden om je naam even op te geven. Wordt gewaardeerd hoor.

Tot de volgende keer....

Tevreden.



De dagen vliegen om en ik ben zo druk als een klein baasje. Fotograferen, video opnemen, editten, bloggen en nog tal van andere dingen. Zaken waarmee ik de dagen vul en die mijn leven inhoud geven na mijn pensionering. Ik ervaar het als heel erg prettig als ik mijn gedachten, ideeën en vaardigheden kan botvieren achter mijn pc zonder gehinderd te worden. Het ligt niet in mijn aard om dagelijks urenlang naar een televisie te kijken of door het raam naar anderen kijken wat die aan het doen zijn. Veel naar buiten gaan en wat lopen. Lekker mijn eigen gang gaan, geen uitleg geven over wat ik aan het doen ben, genieten van mijn vrijheden en anderen dezelfde ruimte daartoe gunnen. Zo voel ik mij op mijn best.

Jufo is aan de beterende hand, krijgt weer praatjes, dat wil zeggen dat er weer stevig wordt geblaft als de krant komt en als de post wordt gebracht. Eten en drinken gaat er weer in, blijft er een poosje in en komt weer gezond tevoorschijn bij het uitlaten. Vanaf morgen gaan we weer samen op pad. Goed voor haar, goed voor mij.

Er staat weer een korte video klaar, een paar filmloops van wat foto's. De bedoeling is dat er weer nieuwe foto's bijkomen, maar dat is werderom een kwestie van tijd. Het komt allemaal goed. Het is ook leuk om zo af en toe te zien wie er bij mij op visite zijn op mijn blog, dus laat je niet tegenhouden om je naam even op te geven. Wordt gewaardeerd hoor.

Tot de volgende keer....

Wednesday 20 September 2006

Weer op gang komen.




De laatste tijd ben ik nogal intensief bezig geweest om zoveel mogelijk Ins and Outs te leren kennen en uit te proberen van het programma "Beta Bogger". Met dit programma maak ik deze weblog. Er zijn flink wat veranderingen in het programma aangebracht die misschien niet direct zichtbaar zijn voor degenen die mijn weblog bezoeken, maar ze zijn er wel degelijk.

Het is voor mij veel eenvoudiger geworden om veranderingen in de pagina's in te voeren. En het is ook eenvoudiger geworden om onderdelen te verplaatsen of toe te voegen. Wel ben ik voorgaande commentaren bij eerdere stukjes Post voorlopig kwijt.

Voordat ik de nieuwe mogelijkheden echt onder de knie kreeg, moest ik toch wel vooraf het een en ander bestuderen en uitproberen, met het gevolg dat er weinig of geen tijd overbleef om de afgelopen week iets te schrijven. Wat dat betreft moet ik weer op gang komen.

Er is buiten dit klusje ook nog het een en ander te doen geweest met mijn hond. Ze heeft ergens een ernstige darminfectie opgelopen, wáár en hoe, daar kom je met die beesten nooit goed achter. Buiten in de wijk loopt ze altijd aan de lijn, maar snuffelt wel in het rond. En in het duingebied mag ze lekker los rondlopen. Mogelijk dat ze dan iets oppakken wat aan je aandacht ontsnapt. Je weet het gewoon niet. Ze heeft drie dagen niet gegeten en met grote moeite konden we haar iets laten drinken. Natuurlijk zijn we maandagochtend direct naar de dierenarts gegaan en heeft ze injecties gekregen en medicijnen. We houden het verder nauwlettend in de gaten en het lijkt er op dat het nu weer iets beter gaat, maar het is nog niet over.

Opgewekt gaan we verder. Als het een beetje meezit, dan ga ik straks weer op pad, alleen... en dan mis ik het rondje met de hond, want dat is net als ademhalen. Samen even naar buiten... maar nu even niet.

Weer op gang komen.




De laatste tijd ben ik nogal intensief bezig geweest om zoveel mogelijk Ins and Outs te leren kennen en uit te proberen van het programma "Beta Bogger". Met dit programma maak ik deze weblog. Er zijn flink wat veranderingen in het programma aangebracht die misschien niet direct zichtbaar zijn voor degenen die mijn weblog bezoeken, maar ze zijn er wel degelijk.

Het is voor mij veel eenvoudiger geworden om veranderingen in de pagina's in te voeren. En het is ook eenvoudiger geworden om onderdelen te verplaatsen of toe te voegen. Wel ben ik voorgaande commentaren bij eerdere stukjes Post voorlopig kwijt.

Voordat ik de nieuwe mogelijkheden echt onder de knie kreeg, moest ik toch wel vooraf het een en ander bestuderen en uitproberen, met het gevolg dat er weinig of geen tijd overbleef om de afgelopen week iets te schrijven. Wat dat betreft moet ik weer op gang komen.

Er is buiten dit klusje ook nog het een en ander te doen geweest met mijn hond. Ze heeft ergens een ernstige darminfectie opgelopen, wáár en hoe, daar kom je met die beesten nooit goed achter. Buiten in de wijk loopt ze altijd aan de lijn, maar snuffelt wel in het rond. En in het duingebied mag ze lekker los rondlopen. Mogelijk dat ze dan iets oppakken wat aan je aandacht ontsnapt. Je weet het gewoon niet. Ze heeft drie dagen niet gegeten en met grote moeite konden we haar iets laten drinken. Natuurlijk zijn we maandagochtend direct naar de dierenarts gegaan en heeft ze injecties gekregen en medicijnen. We houden het verder nauwlettend in de gaten en het lijkt er op dat het nu weer iets beter gaat, maar het is nog niet over.

Opgewekt gaan we verder. Als het een beetje meezit, dan ga ik straks weer op pad, alleen... en dan mis ik het rondje met de hond, want dat is net als ademhalen. Samen even naar buiten... maar nu even niet.

Sunday 17 September 2006

New Foundlanders


Van afstand denk je: "Wat een kanjers. Het lijken wel bruine beren." Maar als je dichterbij komt dan stralen ze alleen maar veel vriendelijkheid uit. Dit exemplaar, een net 18 maanden oude reu, gedraagt zich ook nog wel bescheiden tegenover dameshonden. Die blafkont van mij "Jufo" die had deze meneer al snel onder controle en hij dacht ik zal maar wat afstand bewaren.



Op gepaste afstand stonden ze te kijken naar Jufo, die met luid geblaf aangaf dat ze maar beter niet te dicht bij haar tennisbal en bij haar baasje moesten komen. En met een verbaasde blik en heel geduldig keken beide reuzen naar die hond die nogal luidruchtig aangaf wat de bedoeling was.

Doordat ik nogal wat tijd heb gestoken in het testen van de BETA Blogger, kon ik er niet op uittrekken om foto's te maken en daarbij een verhaaltje te schrijven. Ik heb al eerder gezegd, dat ik maar één ding tegelijk kan. Maar het ziet er nu naar uit, dat ik het meeste werk achter de rug heb. Ook ben ik iets achter geraakt met het reageren op e-mail en comments, maar dat moet vanaf nu beter gaan.

New Foundlanders


Van afstand denk je: "Wat een kanjers. Het lijken wel bruine beren." Maar als je dichterbij komt dan stralen ze alleen maar veel vriendelijkheid uit. Dit exemplaar, een net 18 maanden oude reu, gedraagt zich ook nog wel bescheiden tegenover dameshonden. Die blafkont van mij "Jufo" die had deze meneer al snel onder controle en hij dacht ik zal maar wat afstand bewaren.



Op gepaste afstand stonden ze te kijken naar Jufo, die met luid geblaf aangaf dat ze maar beter niet te dicht bij haar tennisbal en bij haar baasje moesten komen. En met een verbaasde blik en heel geduldig keken beide reuzen naar die hond die nogal luidruchtig aangaf wat de bedoeling was.

Doordat ik nogal wat tijd heb gestoken in het testen van de BETA Blogger, kon ik er niet op uittrekken om foto's te maken en daarbij een verhaaltje te schrijven. Ik heb al eerder gezegd, dat ik maar één ding tegelijk kan. Maar het ziet er nu naar uit, dat ik het meeste werk achter de rug heb. Ook ben ik iets achter geraakt met het reageren op e-mail en comments, maar dat moet vanaf nu beter gaan.

Friday 15 September 2006

Overstap naar BETA Blogger.


De conversie naar het nieuwe programma Blogger in BETA versie is in hoofdlijnen wel voltooid. Ik ben niet veel kwijt geraakt, alleen de commentaren uit de oude versie kan ik tot nu toe nog niet terughalen. Maar zoals ik al aankondigde, bij dit soort ingrepen gaat er wel eens iets verloren. Nu maar kijken of ik weer nieuwe opmerkingen ga krijgen.

Tot gauw maar weer. Nu ga ik even uitrusten :-)

Vanmorgen had ik een beetje pech met mijn auto. Hij deed het ineens niet meer, waarom weet ik niet. Er is vast wel een handige jongen die hem weer aan de praat krijgt.

Overstap naar BETA Blogger.


De conversie naar het nieuwe programma Blogger in BETA versie is in hoofdlijnen wel voltooid. Ik ben niet veel kwijt geraakt, alleen de commentaren uit de oude versie kan ik tot nu toe nog niet terughalen. Maar zoals ik al aankondigde, bij dit soort ingrepen gaat er wel eens iets verloren. Nu maar kijken of ik weer nieuwe opmerkingen ga krijgen.

Tot gauw maar weer. Nu ga ik even uitrusten :-)

Vanmorgen had ik een beetje pech met mijn auto. Hij deed het ineens niet meer, waarom weet ik niet. Er is vast wel een handige jongen die hem weer aan de praat krijgt.

Thursday 14 September 2006

De Uitdaging

Een groot deel van de middag en avond ben ik bezig geweest om het BETA Blogger programma uit te proberen. De HTML-editor lijkt gereed te zijn, dus moet ik het grootste deel van wat ik tot nu toe heb gemaakt kunnen overzetten. Niet alles.... denk ik...., maar om vooruit te komen moet je soms geven en nemen. Dus wat kwijtraken om nieuwe mogelijkheden een kans te geven. Als er dus vanaf morgen sommige dingen zijn verdwenen, dan weten jullie waardoor dat is gekomen.

Het is wel zo, dat wat ik tot nu toe ben tegengekomen in deze nieuwe versie, veel eenvoudiger werkt dan de oude versie. Ik ga niet alles uitleggen hier, want dat is ook niet nodig.

Wie wil zien welke kant het opgaat, kan even kijken door op deze LINK TE KLIKKEN.
Dat is dus de Blog waarop ik alles tot dusver aan het testen ben geweest. Ik ben dus van plan om de oorspronkelijke Blog helemaal om te bouwen, met behoud van zoveel mogelijk opties.

Helpen jullie mij door af en toe een commentaartje te geven? Dat zou ik erg op prijs stellen om te weten te komen hoe het bij jullie aankomt.

De Uitdaging

Een groot deel van de middag en avond ben ik bezig geweest om het BETA Blogger programma uit te proberen. De HTML-editor lijkt gereed te zijn, dus moet ik het grootste deel van wat ik tot nu toe heb gemaakt kunnen overzetten. Niet alles.... denk ik...., maar om vooruit te komen moet je soms geven en nemen. Dus wat kwijtraken om nieuwe mogelijkheden een kans te geven. Als er dus vanaf morgen sommige dingen zijn verdwenen, dan weten jullie waardoor dat is gekomen.

Het is wel zo, dat wat ik tot nu toe ben tegengekomen in deze nieuwe versie, veel eenvoudiger werkt dan de oude versie. Ik ga niet alles uitleggen hier, want dat is ook niet nodig.

Wie wil zien welke kant het opgaat, kan even kijken door op deze LINK TE KLIKKEN.
Dat is dus de Blog waarop ik alles tot dusver aan het testen ben geweest. Ik ben dus van plan om de oorspronkelijke Blog helemaal om te bouwen, met behoud van zoveel mogelijk opties.

Helpen jullie mij door af en toe een commentaartje te geven? Dat zou ik erg op prijs stellen om te weten te komen hoe het bij jullie aankomt.

Tuesday 12 September 2006

Updates

We hebben een paar drukke dagen achter ons liggen en er is weer het een en ander bij te werken in de blog. Het is nu eenmaal een feit dat een mens maar één ding tegelijk kan doen, althans zo is het met mij gesteld.


Laat ik beginnen met te vertellen dat de puppies groeien als kool. En leuk dat ze worden! Oogjes open, maar nog wel veel slapen, gapen en drinken. Maar daarom groeien ze ook zo hard denk ik. De kleindochters, en de huisdieren in en om het huis vinden het allemaal verschrikkelijk leuk en lief.


De puppies worden vertroeteld en geknuffeld, krijgen veel aandacht van de poezen. Maar daarna worden ze weer aan het moederhondje toevertrouwd die er zo parmantig voor waakt dat er niets verkeerds met haar jongen gebeurt.


Over een paar weken hoop ik weer te kunnen laten zien hoe het verder gaat met de jonge hondjes. Dit was de update van zaterdag.

Nu naar zondag.


Het was geweldig mooi weer, het leek wel of de zomer was teruggekeerd, en dan krijg je gauw het gevoel dat je er nog even van moet profiteren. Maar dat deden nog een paar miljoen andere mensen ook. Met z'n allen weer tegelijk de weg op, de één naar het Noorden, de ander naar het Zuiden, en zo ook van Oost naar West en omgekeerd. Iedereen rijdt elkaar 's morgens tegemoet, en 's avonds weer hetzelfde liedje, maar dan in tegengestelde richting.


Ik had nog steeds het idee om nieuwe foto's te gaan maken in Wijk bij Duurstede van kasteel "Duurstede", althans wat er van is bewaard gebleven in de loop der eeuwen. Dus zogezegd, zo gedaan. We zijn in de auto gestapt en begonnen aan het ritje van 134 km. Het was erg druk op de weg, maar we konden redelijk snel doorrijden.



Aangekomen op de plaats van bestemming stond de koffie al te geuren en probeerde ik mij de voorgenomen fotosessie te beginnen. Maar als je dan je kleinkinderen weer ziet dan geef je er toch de voorkeur aan om die eerst de nodige aandacht te schenken.


Dan komt het voorstel van je schoondochter om gezellig met zijn allen op pad te gaan om foto's te maken. En wie kan dat nou niet willen? Dus met z'n allen op weg naar de fantastische bosrijke plek waar het oude kasteel staat. Omringd door een oude slotgracht en bomen van honderden jaren oud.



Dit was ook meteen DE gelegenhedi om mijn Petje te updaten naar de nieuwe naam van het bedrijf waar mijn zoon nu voor werkt. Dus van Innovity hernoemd naar Ordina. Geweldig petje! Ik werd er op gewezen dat het deed denken aan een reclame-filmpje uit de jaren 70 voor pindakaas. Het jongetje van toen werd "Pietje Pitamien" genoemd. Kun je nagaan hoe goed dat filmpje aansloeg. Want als je dat na 30 jaar nog weet, dan mag dat een groot succes genoemd worden.



Vermoeid, maar voldaan gingen we weer 134 km naar huis. Daar aangekomen plofte ik op de zitbank, kukelde om op mijn zij en viel direct voor een paar uur in slaap.
Dit was de update van zondag.

Nu naar maandag.

11 september. Massaal werden we weer herinnerd aan de verschrikkelijke gebeurtenissen op die dag in 2001. De hele dag werden de beelden weer uitgezonden van datgene wat zich in New York afspeelde. Aangevuld met films, krantenberichten, radio-, en tv-commentaren en meningen van over de hele wereld. Maar ook hoe deze gebeurtenissen aanleiding werden tot nog meer geweldadigheden tussen landen en bevolkingsgroepen onderling. De leugens en verdeeldheid die daarna verspreid werden om te overtuigen van onwaarheden. Bevriende landen die elkaar niet meer volledig vertrouwen door misleiding en leugens. Laten we hopen dat de wereldleiders gezond verstand stellen boven eerzucht, wraakgevoelens, angst zaaien, politiek en economisch gewin en alles wat daarmee te maken heeft. Wat dat betreft gaat het niet goed met de wereld.

En dan nu disdag.

De dag waarop ik dit verhaal heb samengevat om een idee te geven hoe ik mijn tijd heb doorgebracht. Zomaar, omdat ik het leven zo mooi en waardevol ben gaan vinden.

Updates

We hebben een paar drukke dagen achter ons liggen en er is weer het een en ander bij te werken in de blog. Het is nu eenmaal een feit dat een mens maar één ding tegelijk kan doen, althans zo is het met mij gesteld.


Laat ik beginnen met te vertellen dat de puppies groeien als kool. En leuk dat ze worden! Oogjes open, maar nog wel veel slapen, gapen en drinken. Maar daarom groeien ze ook zo hard denk ik. De kleindochters, en de huisdieren in en om het huis vinden het allemaal verschrikkelijk leuk en lief.


De puppies worden vertroeteld en geknuffeld, krijgen veel aandacht van de poezen. Maar daarna worden ze weer aan het moederhondje toevertrouwd die er zo parmantig voor waakt dat er niets verkeerds met haar jongen gebeurt.


Over een paar weken hoop ik weer te kunnen laten zien hoe het verder gaat met de jonge hondjes. Dit was de update van zaterdag.

Nu naar zondag.


Het was geweldig mooi weer, het leek wel of de zomer was teruggekeerd, en dan krijg je gauw het gevoel dat je er nog even van moet profiteren. Maar dat deden nog een paar miljoen andere mensen ook. Met z'n allen weer tegelijk de weg op, de één naar het Noorden, de ander naar het Zuiden, en zo ook van Oost naar West en omgekeerd. Iedereen rijdt elkaar 's morgens tegemoet, en 's avonds weer hetzelfde liedje, maar dan in tegengestelde richting.


Ik had nog steeds het idee om nieuwe foto's te gaan maken in Wijk bij Duurstede van kasteel "Duurstede", althans wat er van is bewaard gebleven in de loop der eeuwen. Dus zogezegd, zo gedaan. We zijn in de auto gestapt en begonnen aan het ritje van 134 km. Het was erg druk op de weg, maar we konden redelijk snel doorrijden.



Aangekomen op de plaats van bestemming stond de koffie al te geuren en probeerde ik mij de voorgenomen fotosessie te beginnen. Maar als je dan je kleinkinderen weer ziet dan geef je er toch de voorkeur aan om die eerst de nodige aandacht te schenken.


Dan komt het voorstel van je schoondochter om gezellig met zijn allen op pad te gaan om foto's te maken. En wie kan dat nou niet willen? Dus met z'n allen op weg naar de fantastische bosrijke plek waar het oude kasteel staat. Omringd door een oude slotgracht en bomen van honderden jaren oud.



Dit was ook meteen DE gelegenhedi om mijn Petje te updaten naar de nieuwe naam van het bedrijf waar mijn zoon nu voor werkt. Dus van Innovity hernoemd naar Ordina. Geweldig petje! Ik werd er op gewezen dat het deed denken aan een reclame-filmpje uit de jaren 70 voor pindakaas. Het jongetje van toen werd "Pietje Pitamien" genoemd. Kun je nagaan hoe goed dat filmpje aansloeg. Want als je dat na 30 jaar nog weet, dan mag dat een groot succes genoemd worden.



Vermoeid, maar voldaan gingen we weer 134 km naar huis. Daar aangekomen plofte ik op de zitbank, kukelde om op mijn zij en viel direct voor een paar uur in slaap.
Dit was de update van zondag.

Nu naar maandag.

11 september. Massaal werden we weer herinnerd aan de verschrikkelijke gebeurtenissen op die dag in 2001. De hele dag werden de beelden weer uitgezonden van datgene wat zich in New York afspeelde. Aangevuld met films, krantenberichten, radio-, en tv-commentaren en meningen van over de hele wereld. Maar ook hoe deze gebeurtenissen aanleiding werden tot nog meer geweldadigheden tussen landen en bevolkingsgroepen onderling. De leugens en verdeeldheid die daarna verspreid werden om te overtuigen van onwaarheden. Bevriende landen die elkaar niet meer volledig vertrouwen door misleiding en leugens. Laten we hopen dat de wereldleiders gezond verstand stellen boven eerzucht, wraakgevoelens, angst zaaien, politiek en economisch gewin en alles wat daarmee te maken heeft. Wat dat betreft gaat het niet goed met de wereld.

En dan nu disdag.

De dag waarop ik dit verhaal heb samengevat om een idee te geven hoe ik mijn tijd heb doorgebracht. Zomaar, omdat ik het leven zo mooi en waardevol ben gaan vinden.

Thursday 7 September 2006

Een seizoen loopt ten einde.

Dit wordt de vierde poging om mijn Post te schrijven. Zojuist ging het BETA programma van BLOGGER voor de derde keer plat. Dat is behoorlijk frustrerend, want er gaat toch wel enige tijd inzitten om een stukje als dit op te schrijven. Ik was bijna klaar en had een heel verhaal geschreven. En dan ineens stopt alles en kan ik weer opnieuw beginnen. Dus nog maar eens een poging wagen en tussendoor "Saven". Wat een gedoe...

De paddenstoelen rijzen plotseling uit de grond in het duingebied. In de duinen zelf heb ik dat niet vaak gezien, maar nu valt het wel op want ze zijn ook nog behoorlijk groot. Zo zag ik gisterochtend, halverwege mijn rondje "hond uitlaten" een aantal paddenstoelen op afstand staan. Dat boeide me wel en dus liep ik die richting op. Van korte afstand, en een beetje inzoomen met mijn camera kon ik er toch een paar plaatjes van maken. Mijn aandacht werd getrokken doordat ze nogal groot waren uitgevallen.

Eergisteren was er nog een TV-uitzending over een kok die 's morgens vroeg de deur uitstapte, en in een nabijgelegen stukje bos verse paddenstoelen ging zoeken. Ik neem aan dat hij alleen voor die TV-opname zijn hagelwitte kokspak had aangetrokken. Hij wandelde parmantig door het bos en plukte hier en daar wat paddenstoelen en legde ze voorzichtig in de mand die aan zijn arm hing.

Terug in zijn restaurant ging hij er gerechten van maken voor zijn gasten. Ondertussen vertelde hij, dat hij wel goed onderscheid kon maken tussen eetbare en giftige paddenstoelen. Ik denk dat dit ook wel handig was anders zou hij snel door zijn klanten heen zijn. Het blijft in mijn ogen een toch riskante bezigheid. Ik heb het nooit aangedurfd om een paddenstoel zomaar op te eten. Ik kijk zelfs al heel bedenkelijk naar cantharellen, ook wel hanenkammen genoemd. Wat dit ding hieronder is, weet ik echt niet, maar hij is wel mooi van vorm en in die zin vind ik paddenstoelen wel iets hebben, bijvoorbeeld een waas van gehimzinnigheid.



Geleidelijk aan zie je de natuur weer veranderen en de heideplanten in het duingebied kleuren weer prachtig paars. Als je 's morgens een beetje op tijd de deur uitgaat dan zie je overal over de grassen en struiken een deken van spinnenrag liggen. En dat wordt nog beter zichtbaar als de luchtvochtigheid hoog is, dan hechten zich aan dat spinnenrag allemaal minuscuul kleine waterdruppels en die kunnen prachtig glinsteren als er flauw zonlicht over schijnt. Bovendien beweegt zich van alles onder het gras en tussen de struiken en Jufo vind dat allemaal reuze spannend. Ze ruikt precies waar iets te bespeuren valt en duikt er dan bovenop. Het grappige hiervan is, dat zij nooit iets heeft doodgebeten, maar het spel om iets te vinden is zo opwindend.


Dat zal wel een veldmuis zijn, maar er gebeurt niets mee.

Een seizoen loopt ten einde.

Dit wordt de vierde poging om mijn Post te schrijven. Zojuist ging het BETA programma van BLOGGER voor de derde keer plat. Dat is behoorlijk frustrerend, want er gaat toch wel enige tijd inzitten om een stukje als dit op te schrijven. Ik was bijna klaar en had een heel verhaal geschreven. En dan ineens stopt alles en kan ik weer opnieuw beginnen. Dus nog maar eens een poging wagen en tussendoor "Saven". Wat een gedoe...

De paddenstoelen rijzen plotseling uit de grond in het duingebied. In de duinen zelf heb ik dat niet vaak gezien, maar nu valt het wel op want ze zijn ook nog behoorlijk groot. Zo zag ik gisterochtend, halverwege mijn rondje "hond uitlaten" een aantal paddenstoelen op afstand staan. Dat boeide me wel en dus liep ik die richting op. Van korte afstand, en een beetje inzoomen met mijn camera kon ik er toch een paar plaatjes van maken. Mijn aandacht werd getrokken doordat ze nogal groot waren uitgevallen.

Eergisteren was er nog een TV-uitzending over een kok die 's morgens vroeg de deur uitstapte, en in een nabijgelegen stukje bos verse paddenstoelen ging zoeken. Ik neem aan dat hij alleen voor die TV-opname zijn hagelwitte kokspak had aangetrokken. Hij wandelde parmantig door het bos en plukte hier en daar wat paddenstoelen en legde ze voorzichtig in de mand die aan zijn arm hing.

Terug in zijn restaurant ging hij er gerechten van maken voor zijn gasten. Ondertussen vertelde hij, dat hij wel goed onderscheid kon maken tussen eetbare en giftige paddenstoelen. Ik denk dat dit ook wel handig was anders zou hij snel door zijn klanten heen zijn. Het blijft in mijn ogen een toch riskante bezigheid. Ik heb het nooit aangedurfd om een paddenstoel zomaar op te eten. Ik kijk zelfs al heel bedenkelijk naar cantharellen, ook wel hanenkammen genoemd. Wat dit ding hieronder is, weet ik echt niet, maar hij is wel mooi van vorm en in die zin vind ik paddenstoelen wel iets hebben, bijvoorbeeld een waas van gehimzinnigheid.



Geleidelijk aan zie je de natuur weer veranderen en de heideplanten in het duingebied kleuren weer prachtig paars. Als je 's morgens een beetje op tijd de deur uitgaat dan zie je overal over de grassen en struiken een deken van spinnenrag liggen. En dat wordt nog beter zichtbaar als de luchtvochtigheid hoog is, dan hechten zich aan dat spinnenrag allemaal minuscuul kleine waterdruppels en die kunnen prachtig glinsteren als er flauw zonlicht over schijnt. Bovendien beweegt zich van alles onder het gras en tussen de struiken en Jufo vind dat allemaal reuze spannend. Ze ruikt precies waar iets te bespeuren valt en duikt er dan bovenop. Het grappige hiervan is, dat zij nooit iets heeft doodgebeten, maar het spel om iets te vinden is zo opwindend.


Dat zal wel een veldmuis zijn, maar er gebeurt niets mee.