Sunday 31 December 2006

Oudejaarsdag.


Photo: Susan - Clear Snow Day, Canada, British Columbia.

Here you can find her Dayly Poto Site.

De laatste dag van het jaar 2006. Velen zijn aan het terugblikken op het achter ons liggende jaar. Voor de een is het een fantastisch jaar geweest met veel hoogtepunten, voor de ander een dramatisch jaar met misschien maar één dieptepunt. Zo gaat het elk jaar, en zo zal het altijd blijven op momenten dat er wordt stilgestaan bij een mijlpaal.


Het jaar wordt bij sommigen afgesloten in familiekring, weer anderen zoeken het rumoer van de stad in café's of op straat. Oudere mensen zijn samen thuis, zitten voor de TV en kijken zwijgend naar de beelden van het jaaroverzicht.
"Moet je een oliebol of een appelflap?", wordt er gevraagd om de stilte te doorbreken.
"Ik lust wel een oliebol.", is dan het antwoord.
Dan wordt er weer verder gekeken naar de rampen die het voorbije jaar hebben plaatsgevonden. Alle overleden bekende persoonlijkheden komen nog 1 keer langs over het beeldscherm, de goede en de slechte. Sommigen van hen zijn al vergeten en worden ineens weer in onze herinnering teruggebracht om daarna voorgoed in de vergetelheid te geraken.



Op dit moment zit ik onder het schrijven van dit stukje mee te luisteren naar een kerkdienst. Af en toe opkijkend omdat de stem van de priester daalt tot een absoluut dieptepunt en de woorden dramatisch klinken uit zijn mond. Af en toe komt er een andere spreker of spreekster aan het woord, maar allemaal klinken ze somber en melancholiek. Geen glimlach te bekennen, geen blij gezicht te zien. Ernst en somberheid krijgt geleidelijk aan greep op mij. Gelukkig!.... Er verschijnt een beeldschone jonge zangeres ten tonele en begint te zingen.... Haar gezicht is mooi, haar stem klinkt prachtig en zuiver, maar haar gezicht heeft een strakke uitdrukking. De enige emotie die ik zie is dezelfde somberheid die de hele bijeenkomst uitstraalt bij het herdenken van het voorbije jaar. Ik ga overschakelen.... Op de volgende zender is een mooie eindejaar show bezig en dat is vrolijker om naar te luisteren. Buiten klinken alweer de eerste knallen van rotjes en donderpotten. Het mag niet, maar elk jaar gebeurt het, en ach.... wij zijn ook jong geweest.


Vanavond barst de vreugde en het plezier los, dan vloeit er drank en om middernacht knalt het vuurwerk. De een zuipt zich laveloos onder tafel, en anderen vieren het weer minder uitbundig en volstaan met een goed glas wijn en genieten thuis van het goede der aarde, en zijn tevreden en vooral blij met het leven dat hen wordt gegund. Laten we er wat moois van maken in 2007.


Gelukkig en een Gezond 2007 toegewenst!

Oudejaarsdag.


Photo: Susan - Clear Snow Day, Canada, British Columbia.

Here you can find her Dayly Poto Site.

De laatste dag van het jaar 2006. Velen zijn aan het terugblikken op het achter ons liggende jaar. Voor de een is het een fantastisch jaar geweest met veel hoogtepunten, voor de ander een dramatisch jaar met misschien maar één dieptepunt. Zo gaat het elk jaar, en zo zal het altijd blijven op momenten dat er wordt stilgestaan bij een mijlpaal.


Het jaar wordt bij sommigen afgesloten in familiekring, weer anderen zoeken het rumoer van de stad in café's of op straat. Oudere mensen zijn samen thuis, zitten voor de TV en kijken zwijgend naar de beelden van het jaaroverzicht.
"Moet je een oliebol of een appelflap?", wordt er gevraagd om de stilte te doorbreken.
"Ik lust wel een oliebol.", is dan het antwoord.
Dan wordt er weer verder gekeken naar de rampen die het voorbije jaar hebben plaatsgevonden. Alle overleden bekende persoonlijkheden komen nog 1 keer langs over het beeldscherm, de goede en de slechte. Sommigen van hen zijn al vergeten en worden ineens weer in onze herinnering teruggebracht om daarna voorgoed in de vergetelheid te geraken.



Op dit moment zit ik onder het schrijven van dit stukje mee te luisteren naar een kerkdienst. Af en toe opkijkend omdat de stem van de priester daalt tot een absoluut dieptepunt en de woorden dramatisch klinken uit zijn mond. Af en toe komt er een andere spreker of spreekster aan het woord, maar allemaal klinken ze somber en melancholiek. Geen glimlach te bekennen, geen blij gezicht te zien. Ernst en somberheid krijgt geleidelijk aan greep op mij. Gelukkig!.... Er verschijnt een beeldschone jonge zangeres ten tonele en begint te zingen.... Haar gezicht is mooi, haar stem klinkt prachtig en zuiver, maar haar gezicht heeft een strakke uitdrukking. De enige emotie die ik zie is dezelfde somberheid die de hele bijeenkomst uitstraalt bij het herdenken van het voorbije jaar. Ik ga overschakelen.... Op de volgende zender is een mooie eindejaar show bezig en dat is vrolijker om naar te luisteren. Buiten klinken alweer de eerste knallen van rotjes en donderpotten. Het mag niet, maar elk jaar gebeurt het, en ach.... wij zijn ook jong geweest.


Vanavond barst de vreugde en het plezier los, dan vloeit er drank en om middernacht knalt het vuurwerk. De een zuipt zich laveloos onder tafel, en anderen vieren het weer minder uitbundig en volstaan met een goed glas wijn en genieten thuis van het goede der aarde, en zijn tevreden en vooral blij met het leven dat hen wordt gegund. Laten we er wat moois van maken in 2007.


Gelukkig en een Gezond 2007 toegewenst!

Wednesday 27 December 2006

De dag ná Kerstmis.



De dagen vóór het Kerstfeest en op Kerstavond klinken de woorden, de kerstliederen en vriendelijke wensen je zo warm in de oren. Het geeft je het gevoel dat de wereld nu écht gaat veranderen en dat iedereen van iedereen gaat houden. Dat oorlogsgeweld gaat verstommen, haat en geweld zullen verdwijnen, mensen tot bezinning zullen komen. Dat wij rijken bereid zijn om een deel van onze weelde en rijkdommen af te staan aan mensen die honger lijden, het koud hebben en geen dak boven hun hoofd. Niet alleen voor dat arme gezin om de hoek, maar óók in die verre uithoeken in Afrika, Zuid-Amerka en Azië.



Er zijn twee dagen voor het Kerstfeest uitgetrokken, de éérste dag is voornamelijk voor ons zelf. Voor velen begint de eerste Kerstdag al vroeg in de nacht door de gang naar de Kerk om de nachtmis, of een andere dienst bij te wonen. Er zijn weer anderen die gezellig thuis blijven. Samen naar de TV kijken onder het genot van een drankje en een hapje, naar mooie kerstliederen of een klassiek concert te luisteren.


De éérste Kerstdag wordt er flink geschranst, gedronken en cadeaux worden over en weer gegeven. Waarom weet niemand, maar het is een feit.
In de regel worden er ook flinke bedragen neergeteld om in een restaurant bij een prijzig "Kerstdiner" aan te schuiven om dingen te eten waar je normaal gesproken niet aan moet denken. We omhelzen elkaar en er wordt heel wat afgekust en vriendelijkheid omringt ons allemaal. Wát een warmte, wat een liefde. Het mens zijn in optima forma.... Dit is wat de Schepper heeft bedoeld en we hopen allemaal dat het zó blijft. Het geeft een gevoel van saamhorigheid en compassie met mensen die het niet zo goed hebben als wij zelf. Even denken we aan daklozen en mensen die hun kerstdiner bij de voedselbank hebben gehaald.... Maar we gaan nog even verder, het is tenslotte "ons" Kerstfeest.



De twééde Kerstdag is alweer iets rumoeriger. De kerstliedjes worden ook weer wat opgewekter, de Nachtmis en kerkdiensten op de TV zijn weer verdwenen en hebben plaats gemaakt voor prachtige Kerstshows met veel vrolijke muziek. Ook ik doe daar steevast aan mee. Ik heb, gerekend over beide dagen, gekeken naar een geweldige show ter ere van Toon Hermans, waarin vele bekende artiesten optraden. Ook heb ik gekeken naar een paar fijne kerstfilms zoals Disneys "Christmas Fantasy On Ice", en "Once Upon A Christmas" en "Miracle At Christmas: Ebbie's Story".


Gisteravond keek ik even op de regio zender RTV-NH en zag daar een jonge zangeres een performance neerzetten met Franse chansons, waarbij de rillingen over mijn rug liepen. Zij zong liederen van Piaff, Jaques Brel, Barbara en anderen met een overtuiging en gemak, die ik niet eerder ben tegengekomen. Wende Snijders was haar naam en tot mijn schaamte moet ik bekennen nooit eerder van haar te hebben gehoord. Maar nu ik haar heb horen zingen zit die naam er bij mij ingeramd. Zij zong ook al mee in de genoemde show rond het eerbetoon aan Toon Hermans en daar viel zij mij voor het eerst op. Dat ik de aansluiting met deze vernieuwingen ga mislopen zal wel iets te maken hebben met het feit dat ik 's avonds niet meer zo graag de deur uitga. Maar op zeker moment haal ik het wel weer in.



Tweede kerstdag is ook de dag waarop oorlogen, aanslagen, moorden, brandstichtingen, honger en alle ellende weer getoond worden. De eerste doden door brandstichting en aanslagen kwamen alweer binnen uit alle windstreken van de wereld.



Het doodvonnis over Sadam is bekrachtigd en zal binnen dertig dagen worden voltrokken, dat kan vandaag zijn, morgen of over 28 dagen. De daklozen die gisteravond nog voor € 2,95 hun kerstdiner hadden genuttigd bij het Leger des Heils liggen weer onder hun kartonnen dozen en hopen maar, dat het gauw voorjaar wordt.



Na tweede kerstdag neemt het dagelijks leven weer zijn gewone loop. Men gaat weer naar het werk, vertelt over hoe fijn het allemaal was, wat er gegeten werd en wat we het komende jaar gaan doen. Eerst afvallen van al dat eten, en als het even kan stoppen met roken. Op naar de oliebollen en naar het uitdelen en in ontvangst nemen van de beste wensen voor het nieuwe jaar. Dus terug op aarde.... gewoon weer in de werkelijkheid van het dagelijks bestaan stappen. Het is fijn geweest dit jaar.

De dag ná Kerstmis.



De dagen vóór het Kerstfeest en op Kerstavond klinken de woorden, de kerstliederen en vriendelijke wensen je zo warm in de oren. Het geeft je het gevoel dat de wereld nu écht gaat veranderen en dat iedereen van iedereen gaat houden. Dat oorlogsgeweld gaat verstommen, haat en geweld zullen verdwijnen, mensen tot bezinning zullen komen. Dat wij rijken bereid zijn om een deel van onze weelde en rijkdommen af te staan aan mensen die honger lijden, het koud hebben en geen dak boven hun hoofd. Niet alleen voor dat arme gezin om de hoek, maar óók in die verre uithoeken in Afrika, Zuid-Amerka en Azië.



Er zijn twee dagen voor het Kerstfeest uitgetrokken, de éérste dag is voornamelijk voor ons zelf. Voor velen begint de eerste Kerstdag al vroeg in de nacht door de gang naar de Kerk om de nachtmis, of een andere dienst bij te wonen. Er zijn weer anderen die gezellig thuis blijven. Samen naar de TV kijken onder het genot van een drankje en een hapje, naar mooie kerstliederen of een klassiek concert te luisteren.


De éérste Kerstdag wordt er flink geschranst, gedronken en cadeaux worden over en weer gegeven. Waarom weet niemand, maar het is een feit.
In de regel worden er ook flinke bedragen neergeteld om in een restaurant bij een prijzig "Kerstdiner" aan te schuiven om dingen te eten waar je normaal gesproken niet aan moet denken. We omhelzen elkaar en er wordt heel wat afgekust en vriendelijkheid omringt ons allemaal. Wát een warmte, wat een liefde. Het mens zijn in optima forma.... Dit is wat de Schepper heeft bedoeld en we hopen allemaal dat het zó blijft. Het geeft een gevoel van saamhorigheid en compassie met mensen die het niet zo goed hebben als wij zelf. Even denken we aan daklozen en mensen die hun kerstdiner bij de voedselbank hebben gehaald.... Maar we gaan nog even verder, het is tenslotte "ons" Kerstfeest.



De twééde Kerstdag is alweer iets rumoeriger. De kerstliedjes worden ook weer wat opgewekter, de Nachtmis en kerkdiensten op de TV zijn weer verdwenen en hebben plaats gemaakt voor prachtige Kerstshows met veel vrolijke muziek. Ook ik doe daar steevast aan mee. Ik heb, gerekend over beide dagen, gekeken naar een geweldige show ter ere van Toon Hermans, waarin vele bekende artiesten optraden. Ook heb ik gekeken naar een paar fijne kerstfilms zoals Disneys "Christmas Fantasy On Ice", en "Once Upon A Christmas" en "Miracle At Christmas: Ebbie's Story".


Gisteravond keek ik even op de regio zender RTV-NH en zag daar een jonge zangeres een performance neerzetten met Franse chansons, waarbij de rillingen over mijn rug liepen. Zij zong liederen van Piaff, Jaques Brel, Barbara en anderen met een overtuiging en gemak, die ik niet eerder ben tegengekomen. Wende Snijders was haar naam en tot mijn schaamte moet ik bekennen nooit eerder van haar te hebben gehoord. Maar nu ik haar heb horen zingen zit die naam er bij mij ingeramd. Zij zong ook al mee in de genoemde show rond het eerbetoon aan Toon Hermans en daar viel zij mij voor het eerst op. Dat ik de aansluiting met deze vernieuwingen ga mislopen zal wel iets te maken hebben met het feit dat ik 's avonds niet meer zo graag de deur uitga. Maar op zeker moment haal ik het wel weer in.



Tweede kerstdag is ook de dag waarop oorlogen, aanslagen, moorden, brandstichtingen, honger en alle ellende weer getoond worden. De eerste doden door brandstichting en aanslagen kwamen alweer binnen uit alle windstreken van de wereld.



Het doodvonnis over Sadam is bekrachtigd en zal binnen dertig dagen worden voltrokken, dat kan vandaag zijn, morgen of over 28 dagen. De daklozen die gisteravond nog voor € 2,95 hun kerstdiner hadden genuttigd bij het Leger des Heils liggen weer onder hun kartonnen dozen en hopen maar, dat het gauw voorjaar wordt.



Na tweede kerstdag neemt het dagelijks leven weer zijn gewone loop. Men gaat weer naar het werk, vertelt over hoe fijn het allemaal was, wat er gegeten werd en wat we het komende jaar gaan doen. Eerst afvallen van al dat eten, en als het even kan stoppen met roken. Op naar de oliebollen en naar het uitdelen en in ontvangst nemen van de beste wensen voor het nieuwe jaar. Dus terug op aarde.... gewoon weer in de werkelijkheid van het dagelijks bestaan stappen. Het is fijn geweest dit jaar.

Friday 22 December 2006

Kerstmis 2006.


Eergisteren het standbeeldje van "De Strandvonder" bij Camperduin gefotografeerd en gistermiddag viel mijn oog op het standbeeldje van "De Jutter" in Den Helder. Niet omdat ik het nooit eerder gezien zou hebben, maar de houding van deze figuur viel mij ineens op. Deze jutter staat ook al in de verte te turen.
Ik dacht: "Misschien zoeken ze ook de Kerstman", want ik was nog steeds op zoek naar dat gezellige gevoel rond Kerstmis, maar alles zag er zo saai en zakelijk uit. Ik moest echt mijn ogen de kost geven om iets van die kerstsfeer op te pikken. Kijk hier maar op de straatfoto, je zou toch niet zeggen dat je een paar dagen voor dat uitbundige feest staat.


Dan maar eens de ingang van het winkelcentrum "De Passage" ingegaan. Er hangt hier en daar wel wat groen met daarin wat piepkleine lichtjes, maar om daar nou van in vervoering te raken.... nee..... niet echt. Je moet het tegenwoordig misschien alleen in huis zoeken. De mensen moeten er thuis wat van maken, want op straat en in de winkels kan ik het niet vinden. Helaas, het is niet anders.



Opeens zag ik ergens in een verscholen hoekje een winkelruimte waarin een "Kerstmarkt" was ingericht. Hier en daar zaten een aantal mensen op houten stoeltjes naast allerlei kerstversieringen, die zij zelf hadden gemaakt en te koop aanboden. Er stonden een groot aantal Kerststalletjes en mooie tafelversieringen.


En nu vanmorgen zijn we nog eens in Schagen gaan kijken of daar iets meer te beleven viel. Het was nu druk, heel druk kun je wel zeggen. Ik denk dat de meeste mensen op deze vrijdag vlak voor de Kerstdagen vrij hadden. Dus nu met zijn allen tegelijk snel boodschappen gaan doen want je moet voor ongeveer een hele week eten in huis halen. En dit soort drukte vind ik wel leuk, al die mensen die door elkaar lopen te grijpen en graaien wat ze nodig denken te hebben.


Opeens zagen we onzelf in het spiegelplafond van het winkelcentrum. "Maak daar eens een leuke foto van" werd er in mijn oor gefluisterd. En ja, het was een leuk idee om zo jezelf te fotograferen en zo vullen we elkaar nog steeds aan.



Ja..., ik denk dat ik nu eindelijk ook in de stemming ben om het Kerstfeest te vieren. Wenskaarten zijn verstuurd naar iedereen waarvan we adressen hebben. En voor diegenen die we niet hebben kunnen bereiken ook nog een.....

Gelukkig Kerstfeest en een
Voorspoedig 2007


Kerstmis 2006.


Eergisteren het standbeeldje van "De Strandvonder" bij Camperduin gefotografeerd en gistermiddag viel mijn oog op het standbeeldje van "De Jutter" in Den Helder. Niet omdat ik het nooit eerder gezien zou hebben, maar de houding van deze figuur viel mij ineens op. Deze jutter staat ook al in de verte te turen.
Ik dacht: "Misschien zoeken ze ook de Kerstman", want ik was nog steeds op zoek naar dat gezellige gevoel rond Kerstmis, maar alles zag er zo saai en zakelijk uit. Ik moest echt mijn ogen de kost geven om iets van die kerstsfeer op te pikken. Kijk hier maar op de straatfoto, je zou toch niet zeggen dat je een paar dagen voor dat uitbundige feest staat.


Dan maar eens de ingang van het winkelcentrum "De Passage" ingegaan. Er hangt hier en daar wel wat groen met daarin wat piepkleine lichtjes, maar om daar nou van in vervoering te raken.... nee..... niet echt. Je moet het tegenwoordig misschien alleen in huis zoeken. De mensen moeten er thuis wat van maken, want op straat en in de winkels kan ik het niet vinden. Helaas, het is niet anders.



Opeens zag ik ergens in een verscholen hoekje een winkelruimte waarin een "Kerstmarkt" was ingericht. Hier en daar zaten een aantal mensen op houten stoeltjes naast allerlei kerstversieringen, die zij zelf hadden gemaakt en te koop aanboden. Er stonden een groot aantal Kerststalletjes en mooie tafelversieringen.


En nu vanmorgen zijn we nog eens in Schagen gaan kijken of daar iets meer te beleven viel. Het was nu druk, heel druk kun je wel zeggen. Ik denk dat de meeste mensen op deze vrijdag vlak voor de Kerstdagen vrij hadden. Dus nu met zijn allen tegelijk snel boodschappen gaan doen want je moet voor ongeveer een hele week eten in huis halen. En dit soort drukte vind ik wel leuk, al die mensen die door elkaar lopen te grijpen en graaien wat ze nodig denken te hebben.


Opeens zagen we onzelf in het spiegelplafond van het winkelcentrum. "Maak daar eens een leuke foto van" werd er in mijn oor gefluisterd. En ja, het was een leuk idee om zo jezelf te fotograferen en zo vullen we elkaar nog steeds aan.



Ja..., ik denk dat ik nu eindelijk ook in de stemming ben om het Kerstfeest te vieren. Wenskaarten zijn verstuurd naar iedereen waarvan we adressen hebben. En voor diegenen die we niet hebben kunnen bereiken ook nog een.....

Gelukkig Kerstfeest en een
Voorspoedig 2007


Wednesday 20 December 2006

Camperduin


Beeldje van "De Strandvonder" bij Camperduin.

20 December 2006. Buiten is het 8°C, zwaar bewokt, matige wind en donker weer. De dagen zijn nu erg kort. Terwijl ik hier nu zit te typen is het 16:40 uur en de duisternis is al ingevallen. Dit moet niet veel langer gaan duren anders wordt ik in een depressie gedompeld. :-)



Vandaar dat we zoveel mogelijk naar buiten gaan, ten eerste omdat het goed voor me is om wat beweging te hebben, en ten tweede om zoveel mogelijk daglicht op te vangen. Dus de dag is al snel gevuld met hond uitlaten en samen een wandeling maken langs de dijk bij Camperduin.



Er stond niet al te veel wind en het was een goed gevoel om daar even uit te waaien. Van het strand naar de duinen, en netjes langs de aangelegde paden gelopen.



Natuurlijk kom je daar mensen tegen die ook met hun hond een ronde lopen. Een praatje is snel gemaakt, even ravotten met hun hond en weer verder. Op weg naar huis en dan een beker koffie met wat lekkers erbij. Zo voorkomen we dat we in een dip geraken. Ik zal blij zijn als over twee dagen de Winter begint en het keerpunt is bereikt en we weer van donkere dagen naar lichte dagen gaan. Maar eerst komen er nog een paar feestdagen aan. En alles wat ik op mijn foto's mis is sneeuw of ook maar een spoortje van vorst of kou. Meteen vraag ik mij af of ik dat nu vervelend vind of niet.