Korte dagen van december.

De dagen worden nu wel hééél erg kort. Aan het begin van de vorige maand eerst de klok een uur terug gezet, zodat we een uurtje langer in bed kunnen blijven liggen. In het begin is dat wennen, want je wordt uit gewoonte op hetzelfde tijdstip wakker. Je kijkt op de wekker en ziet dan dat het nog erg vroeg is. Je duikt nog eens helemaal onder je warme dekbed en denkt weer te kunnen gaan slapen..... Je wacht..... draait je nog eens om..... kijkt of je wederhelft ook al wakker is..... Nee die ligt helemaal opgerold in een hoekje van dat grote bed en slaapt als een roos. Lekker laten liggen en nog eens proberen of ik dat uurtje vol kan maken om dan opgelucht mijn bed uit te stappen. Hè hè, dat zit er op.

Een normale zaterdagochtend in december, De wekker wijst 08:00 uur en meteen reken je terug dat het eigenlijk al 09:00 uur is. Wassen, tanden poetsen en aankleden. Nu naar beneden en terwijl ik de trap afloop, staat de hond al onder aan de trap op mij te wachten. Enthousiast kwispelend met haar pluimstaart en huilend van blijdschap wordt ik begroet alsof ik een jaar ben weggeweest. Ze heeft haar eigen bedje van lappen in de bek genomen om alle emoties te kunnen onderdrukken. Zodra ik mijn voeten op vaste grond heb gezet, begint ze met die handel rondjes door de kamer te lopen en is het de bedoeling dat ik daar achteraan ga. Onder aanmoedigingen van "kom eens hier... geef hier... geef aan het baasie" verhoogt ze haar snelheid en worden de rondjes om tafels en stoelen steeds groter. Zo de baas is nu goed wakker en ze ploft op één van haar kleedjes met al die lappen voor zich. Nu is het de bedoeling dat er uitgebreid wordt geknuffeld en gezegd wordt dat ze zo braaf is. Zo gaat dat elke morgen en het geeft ons beiden een fantastisch gevoel van genegenheid en vertrouwen.

Deze zaterdagochtend maakte ik het wel erg bont, dat overkomt me bijna nooit. Toen ik echt wakker werd zag ik dat het al licht was, nou ja licht.... Door het slaapkamerraam zag ik een dikke grauwe lucht, het regende. Ik keek op de wekker, die ik nooit hoor, en zag dat de wijzers op 09:40 uur stonden! Dus in mijn beleving was het al 10:40 uur en dan is mijn dag al bijna om. Hetzelfde ritueel met de hond speelt zich dan ruim anderhalf uur later af, maar mijn hele dagindeling is in de war. Nu maar afwachten hoe de dag verder verloopt. In ieder geval een fijn weekend gewenst voor iedereen.