Revisiebeurt.

Vóór en Ná

Ja het was weer zover. Ik wacht vaak veel te lang. Loop gewoonlijk met een wilde bos haar, door de wind helemaal in de war geschopt. Maar dan ineens zie ik zelf ook in dat het zo niet langer gaat, dus op naar de kapper die eigenlijk nooit iets zegt. Hij bromde weer wat toen ik binnen stapte in zijn salon. Zoals gewoonlijk verstond ik hem weer niet. Het ritueel speelde zich precies weer af zoals ik al eerder heb beschreven in februari. Ik bedenk meteen dat mijn haar wel erg langzaam groeit tegenwoordig...., maar ik heb tenminste nog haar en dat kunnen velen van van mijn leeftijd niet zeggen. Dus ik ben er apentrots op. Lekker laten groeien en af en toe goed laten korten, kunnen we er weer drie maanden tegen. Voorlopig ben ik mijn wilde haren weer kwijt.

Peter draaide het zitkussen van de kappersstoel weer om en zei: "Gaat U maar zitten". Een stuk papier werd om mijn hals gedraaid, een wit schort over mijn buik gezwaaid en vastgeknoopt in mijn nek, en zonder een woord te zeggen begon hij aan het volgende werkstuk. Ik hoefde weer niet te zeggen hoe ik het geknipt wilde hebben, want ook dit gaat al bijna 18 jaar hetzelfde, dus waarom zou mijn kapper er naar vragen? Hij houdt niet van overbodige vragen. Deze keer stond de radio al aan en uit zijn kastje klonk de stem van Hans van Willigenburg..., "Radio Noord-Holland" zei Peter weer, maar dat was wederom de enige overbodige opmerking die hij maakte want zijn radio heeft nog steeds maar 1 zender.

Nadat ik in zijn handspiegel had moeten kijken zei ik: "Nou dit baasje is weer gereviseerd".
Peter bromde: "Dat kun je wel zeggen." En warempel!.... Ik verstond hem in één keer.

Wordt vervolgd....