Wednesday 8 March 2006

Prikjes halen.

Vandaag moest Jufo haar jaarlijkse cocktail en een prik tegen kennelhoest halen bij de dierenarts. Dat betekent een ritje in een heel andere richting dan ze gewend is. Met het gevolg dat het eerste enhousiaste geblaf omslaat in een pieperig en klaaglijk gejank. Madam heeft meteen door dat ze weer naar die akelige man, in die witte jas moet en dat is helemaal niet leuk.


Bij de ingang van de Dierenartspraktijk aangekomen sloeg de onrust weer hevig toe. Eerst ging het vrouwtje naar binnen om te verkennen hoe lang het nog duurde voor we aan de beurt waren. Zodra het onze beurt was haalde ik Jufo uit de auto en samen renden we naar binnen, want hoe eerder we geholpen werden des te beter.


En ja hoor, op de plek des onheils aangekomen stond daar die reus met zijn witte jas al te grijnzen. Langzaam op Jufo aflopend en haar vleiend toesprekend, dat ze zo braaf was en zo, probeerde hij haar gerust te stellen. Het enige wat ze wilde was zo snel mogelijk uit die verschrikkelijke ruimte weg zien te komen. Wat doe je dan? Je begint te scheuren en te trekken, zet een keel op en hoopt maar dat het helpt. Maar nee hoor, alles tevergeefs. Met een resolute beweging werd ze op de weegschaal gezet en gewogen. 22 Kg, mooi gewicht hoor. Ja, en toen kwam die injectiespuit er weer aan. Argwanend keek ze de dierenarts van opzij aan en verstijfde, maar haar hartje klopte snel tegen mijn hand die haar vasthield. De dierenarts pakte haar huid en tjoep, daar ging het eerste naaldje onder haar vacht in de huidplooi en werd de inhoud ingespoten. Oh jee, en daar kwam er nog een. Nou dat was wel weer genoeg voor vandaag. Snel maken dat je wegkomt en naar de veilige auto gerend.


Thuisgekomen werd er eerst een flink slok water gedronken en alle emoties werden er in anderhalve minuut uitgeblaft. Je moet toch even laten blijken dat je het een rot streek vond. Toen alles weer een beetje bijgedraaid was ging ze lekker op haar kleedje liggen wachten op wat lekkers. Nou, hier heb je een kluifje, ga maar lekker even dutten.

Tot de volgende keer.

No comments:

Post a Comment