Thursday 30 March 2006

Mysterieuse signalen.

's Morgens om precies 10:57 uur gaat er een soort alarmsignaal af in mijn nieuwe auto. En precies 1 minuut later, dus om 10:58 uur stopt dat signaal. Ik heb de auto er wel eens voor aan de kant gezet om te achterhalen waar dat gekke geluidje toch vandaan komt, maar ik kan het met geen mogelijkheid thuisbrengen. Maar als je telkens een dergelijk alarmerend geluid hoort dan begin je je toch af te vragen wat er aan de hand kan zijn. Zou er iets niet goed werken, want tegenwoordig stoppen ze overal computergestuurde onderdelen in. Er zal vast iets verkeerd zitten.

Dus wat deed ik een dag of twaalf geleden? Ik reed op zaterdagochtend even langs de garage en vroeg aan de automonteur, die toevallig net buiten stond, of hij misschien wist waar dat geluid vandaan kon komen. "Héé, dat is vreemd", zei hij. "Dat heb ik nog nooit eerder meegemaakt". Hij trok een bedenkelijk gezicht, wreef zich eens over zijn kin en dacht heel diep na. Je kon aan hem zien dat hij er onder leed er geen verklaring voor te kunnen geven. "Komt U volgende week gewoon even langs, dan kijken we er uitgebreid naar. Misschien is er iets niet goed ingesteld bij het programmeren". Hij zocht dus duidelijk een uitweg om wat bedenktijd te vinden. Misschien heb ik die man zijn weekend wel verknoeid....

Omdat er verder niets met de rijkwaliteit van mijn autootje aan de hand was, liep dat bezoekje aan de garage iets uit. Tot vanmorgen dus, mijn vrouw en ik moesten een boodschap doen in de stad. En ik moest nu toch ook voor een gratis 10-punten controlebeurt naar de garage. Dus kon ik het signaalprobleem ook weer ter sprake brengen.

Ik ging langs de verkoper in de showroom en deed mijn verhaal weer. Ook hij trok nu een verbaasd gezicht. "Wat vreemd", zei hij. "Daar heb ik nog nooit iets van gehoord. Wacht even", zei hij en pakte zijn mobieltje. "Frank, wil jij even kijken wat er aan de hand is met meneer zijn auto? Er zit een vreemd geluid in", en hij sloot zijn mobieltje af. "Gaat U maar even naar de receptie, daar staat Frank de chef monteur, die kijkt er wel even naar".

Nadat ik weer had uitgelegd wat er aan de hand was ging het zo verder:
"Heeft U er al op gelet of dat geluid nu ook afgaat om 10:57 uur? De klok is namelijk een uur vooruit gezet", zei Frank.
"Nee, eerlijk gezegd heb ik daar nu nog niet op gelet. Ik zit niet altijd op dat tijdstip in de auto", zei ik.
"Nou het is nu 09:45 uur. Als U straks tegen 10:45 uur even terugkomt, dan wil ik dat zelf ook wel eens horen", zei Frank.

Mijn vrouw en ik stapten in de auto en reden weg om onze boodschappen te doen.

We kwamen terug op de afgesproken tijd en Frank reed de auto de werkplaats in. Samen gingen we er in zitten en moesten een minuut of 5 wachten voordat het 10:57 uur was. Intussen stonden er, buiten Frank gerekend, een stuk of drie monteurs rond mijn auto want iedereen wilde wel eens weten wat voor een bijzondere auto ik had. Zie je het plaatje voor je?

"Ik denk, dat je het contact wel even moet aanzetten. Misschien moet ook de motor wel draaien, want het signaal komt altijd als ik onderweg rijd", zei ik ter verduidelijking.
"We wachten het even af", zei Frank en samen keken we gespannen naar het klokje in de auto.

Pats... 10:57 uur en...... Niets dus. Doodse stilte.... Ik voelde mij niet goed. Ik stond voor aap.
"Misschien is hij nu afgegaan om 09:57", zei Frank.
"Dat moet haast wel. Zo gaat het nu altijd", zei ik.
"Als het nu weer gebeurt, dan komt U gewoon de volgende dag hier weer even langs, want ik ben er toch wel erg nieuwsgierig naar", zei Frank.
"Dat zal ik doen", zei ik.
"We gaan nu Uw auto even controleren op alle veiligheidspunten, dus neemt U maar een lekkere kop koffie".

Tijdens deze koffiepauze drentelde ik wat heen en weer en bekeek alle uitgestalde prullaria die was uitgestald in de vitrines in de showroom. Mijn vrouw bekeek wat tijdschriften en schreef een hele reeks adressen op om te bekijken op het internet.

Ik schonk mijn derde kopje koffie in en ging weer even zitten. Ineens kreeg ik een kleur als een biet, of werd ik bleek?.... Er schoot mij iets te binnen waar ik in tijden niet aan had gedacht.
Mijn electronische kompas.... Dat had ik toch in de auto gelegd.... Je kon maar nooit weten. Dekens in de auto, netjes opgevouwen in de bergruimte boven de zitplaatsen. Daartussen verborgen mijn electronische kompasje waar een klokje in zit met alarmering en nog meer toeters en bellen. Dus echt zo'n onnuttig geval wat je eerst eens bekijkt, daarna opbergt en gewoon vergeet waar je zo'n ding stopt.


Ik vertelde mijn vrouw waar ik net aan had gedacht. Niet beseffend dat iedereen duidelijk kon horen wat ik zei. Een luid geschater weerklonk vanachter een computer achter de desk van de showroom. De receptioniste lag voorover op het toetsenbord van het lachen. Die computer bleek het later ook niet meer te doen.

Ik ging naar de verkoper en vertelde ook aan hem wat mijn vermoeden was. Hier een vergelijkbare reactie. En daar kwam Frank om mij te vertellen dat de auto was nagekeken en dat alles in orde was. Hij overhandigde mij de autosleutels en ik vertelde hem waar dat geluid waarschijnlijk vandaan kwam. Ook hier lachen....


Op weg naar huis, het is inmiddels 11:57 uur en.... piep,piep,piep,piep.....piep,piep,piep,piep.... daar ging het alarmsignaal van mijn verborgen kompas af. Probleem en mysterie opgelost.

Tot de volgende keer.


No comments:

Post a Comment