Tandarts.

Elk halfjaar ga ik naar de tandarts om mijn gebit te laten controleren, soms een gaatje te dichten maar altijd tandsteen verwijderen. Vorige week was het weer de eerste keer dit jaar, en werd er vastgesteld dat ik maar beter een nieuwe kroon op een kies kon laten aanbrengen. De oude kroon werd meteen onder verdoving 'omgelegd'. Vandaag moest ik weer terugkomen om een wortelkanaal te behandelen en een zenuw te doden. Eerst geprobeerd om alleen het wortelkanaal te verdoven maar dat hielp niet echt. Telkens als hij in de buurt kwam van de nog levende zenuw kreeg ik een behoorlijke pijnscheut door mijn bovenkaak. Maar die tandarts had mij in een soort wurggreep, dus ik kon geen kant op. Na en keer of drie vond hij het welletjes en zei dat hij me nu wel genoeg gepest had en gaf een flinke verdoving in mijn bovenkaak. Hè, hè... dat ging beter, na een minuut of tien kon ik weer uit de stoel komen en was het leed geleden voor vandaag. Nu volgende week nog een keer terugkomen, dan word de nieuwe kroon geplaatst. Laten we hopen dat hij goed past. Eerlijk gezegd heb ik een fantastische tandarts hoor, ik kom al bijna 18 jaar bij hem en heb niets te klagen. Alles komt dik voor elkaar. En pijn, ach wanneer heb je pijn?