Saturday 11 February 2006

Nostalgie.


Soms gebeurt het, dat ik zomaar terug ga naar plekken waar ik als kind speelde of waar ik als jong volwassene heb gewoond en gewerkt. Nostalgie heet dat toch? Het heeft wel iets om terug te gaan naar plaatsen waar herinneringen aan zijn verbonden. Je ziet dan weer dingen voor de geest van vroeger. Op plekken waar je als kind speelde krijg je weer beelden door van vriendjes waarmee je allerlei avonturen beleefde. Die plekjes kunnen weer heel even tot leven komen en in je herinnering kun je zelfs weer naar voren halen wat je met elkaar uitspookte. Jongetjes halen gewoonlijk kattekwaad uit, maar ook gewaagde spelletjes aan de waterkant of in hoge objecten.

Een van die plekjes is de haven van Den Helder. Daar vertoefde ik vaak, dat was ook niet zo gek, want mijn vader zat bij de marine en voer op sleepboten, en als het even kon ging ik naar hem toe. Zeker op zaterdagmorgen, want in die tijd moesten de mensen nog werken op zaterdag en ik weet nog dat ik zaterdagochtend geen school had. Aan boord werd ik altijd behoorlijk verwend door die grote kerels, dikke boterhammen met margarine en jam, een grote mok koffie of thee erbij. Ze hadden er kennelijk veel plezier in om mij te zien schransen. Nou ja, het was ook vlak na de oorlog, dus trek hadden we nog wel.

Ik weet nog dat ik over de houten walkant liep te drentelen en gedachtenloos steentjes in het water schopte. Plotseling schoot mijn rechterschoen van mijn voet en vloog achter het laatste steentje aan met een plons in het water. Een matroos op een van de kleine sleepbootjes probeerde nog met een putsemmer die schoen vlug op te vissen, maar dat lukte niet. Het was lastig uit te leggen aan mijn moeder hoe dat nu had kunnen gebeuren. Mijn vader maakte er niet veel van, ik geloof dat hij er nog wel om kon lachen.

Later, toen ik zelf bij de marine zat heb ik op dezelfde plaatsen in de Helderse Haven gelegen als mijn vader in zijn tijd. En toen al moest je wel eens terugdenken aan die jongenstijd. Ik verheerlijk die tijd zeker niet, want we hadden het thuis echt niet breed, maar toch heb ik er goede herinneringen aan. Helemaal niets verkeerds mee dacht ik.


Inmiddels is de haven van Den Helder ettelijke keren gewijzigd, vergroot, uitgediept en aangepast. Op de oude Texelse boot "Dokter Wagemaker" moest je nog van de zijkant opstappen over brede houten vlonders of hoe die zware dingen ook genoemd werden. Met veel kabaal en kracht moesten ze van het schip op de wal worden gelegd. Vreemd genoeg weet ik dat allemaal nog.


Vanmiddag ging ik weer eens kijken, want ik wilde nu toch wel eens naar de nieuwste "Dokter Wagemaker" kijken. Het schip dat enige tijd geleden in de vaart is genomen. Wat een schip en wat een kracht. Heel sterke motoren die weinig geluid maakten, heel indrukwekkend hoor en heel groot. Je raakt aan de haven nog steeds aan de praat met oudere Jutters en samen klets je dan wat over vroeger en over schepen, mensen en gebouwen. Ook hoor je dan, dat er alweer plannen zijn om in 2010 eeb nog groter schip in de vaart te nemen. Dan moet de haven ook weer worden aangepast en zo gaat dat maar door.

Ik heb een minuut of tien gewacht om dit mooie schip de haven te zien uitvaren. Het passeerde het havenhoofd en ging op weg naar "Het Horntje" de haven aan de Texelse kant. En zo gaat dat nog jaren lang gebeuren hoop ik.


Ik bleef achter en stond nog even stil bij het Peperhuisje. Ik herinner mij ook nog heel goed dat hier tijdens mijn tijd bij de marine mariniers van de MP (Militaire Politie) waren gehuisvest. Als het tegenzat kon je daar ook tijdelijk worden opgesloten, maar gelukkig is dat mij nooit overkomen :-)

No comments:

Post a Comment