Open brief

Open letter to Ellen.

Dear Ellen,

Ik herken deze gevoelens en het raakt me enorm. Ik begrijp je angsten, de woede, de machteloosheid, het verdriet, de liefde voor je man en de wil om te leven want je bent nog zo jong.

Je wilt blijven leven, bij iedereen blijven die je lief is, bij je naasten en je vrienden. En dan is daar altijd weer dat dreigende, afschuwelijke monster op de achtergrond die je lichamelijk en geestelijk zo'n pijn doet.

Je voelt de genegenheid van je vrienden en bekenden en ziet hun pogingen om je door moeilijke momenten heen te helpen. Je wilt hen ook helpen door opgewekt te zijn en niet te klagen. Maar je wilt ook je verdriet en andere gevoelens uiten. En dat moet je vooral doen. Wie daar niet tegen kan verdwijnt vanzelf uit je leven, en dat zijn geen echte vrienden.

De herkenning van deze gevoelens maakt mij intens verdrietig. Geloof me, ik weet wat er op die momenten door je heen gaat.

Maar lieve Ellen, probeer door te gaan met zo lang mogelijk van je leven een bouquet bloemen te maken. Als elke dag 1 bloem is, dan moet het een heel veld worden met prachtige kleuren.



Ook al ken ik je niet persoonlijk, ik zal op deze afstand ook proberen je leven leefbaar te houden.

Deze brief zal ik als Post op mijn weblog plaatsen want dat verdien je.

Groeten,

Herman

De Weblog van Ellen kan worden bekeken door in het donkergrijze vlak met groene letters op: "emptying my head" te klikken.

Ellen is een Canadese vrouw van Nederlandse afkomst. Zij is ongeveer 52 jaar oud en lijdt aan kanker. Op haar Weblog beschrijft zij haar leven met die afschuwelijke ziekte.

Via het fenomeen Weblog (Blog) heeft zij heel veel vrienden gemaakt die haar zoveel mogelijk opbeuren en medeleven tonen.

Haar ouders waren Nederlanders die in 1953 naar Canada zijn geëmigreerd. Zij werd in 1954 in Canada geboren. Zij is gelukkig getrouwd met Curtis. Haar vader is inmiddels overleden en haar moeder van 91 is sinds kort opgenomen in een verpleeghuis.

Het is geen vrolijk verhaal, maar wie dat wil kan op haar Weblog gewoon een 'comment' geven in de Nederlandse taal want dat kan zij uitstekend lezen. Alleen schrijft zij in het Engels terug op haar Weblog.

Zij waardeert het enorm als uit het geboorteland van haar ouders een contact ontstaat. Het bewijs daarvoor kun je terugvinden op haar Weblog als je Post van vrijdag 14 februari 2006 gaat lezen. En vergeet dan ook niet de 'comments' te lezen!

Probeer het eens! En zie hoe blij je een mens kunt maken.