Eergisteren de uitzending "De Toekomst" op Nederland 3 ook bekeken? Dan kun je dit stukje overslaan. De beelden blijven mij nog voor de ogen dwarrelen. Ouderenzorg in de toekomst.... oude mensen die verzorgd gaan worden door robotjes. Het was aandoenlijk om te zien hoe die oudjes voor een of andere rare gele poes werden gezet en moesten proberen te communiceren met dat ding met die grote enge ogen.... Die dove mevrouw snapte er geen bal van en die gele robotkat al evenmin, dus twee werelden die elkaar niet begrepen en dat ook steeds tegen elkaar herhaalden. "Je moet wat harder praten" zei de oude mevrouw op zeker moment want ze verstond dat ding niet. "Ik begrijp niet wat U bedoelt" zei de robotkat. "Wat zegt ie" vroeg de vrouw aan de begeleider van de robotkat. "Ik begrijp niet wat U bedoelt" interumpeerde de kat weer. Einde dialoog.
Dan die oude man die voor die malle kat werd geplaatst. Die kat zat eerst te slapen, dus werd tegen de man gezegd dat hij de kat eerst over zijn bol moest aaien om hem wakker te maken. Zo gezegd zo gedaan en warempel de robotkat opende een paar grote bolle ogen. De robot vroeg "Kan ik iets voor U doen?" Waarop de oude man meteen een betoog hield over iets wat hij graag wilde wanneer er een nieuw verzorgingshuis kwam. De kat keek met draaiende ogen naar het plafond, het werd hem duidelijk teveel dus zei de kat maar weer "Ik begrijp niet wat U bedoelt" en ook deze confrontatie liep op niets uit.
Ook werden er nog opnamen getoond die gemaakt waren in een Amerikaans verzorgingshuis voor bejaarde mensen. Daar hadden ze robothondjes verstrekt aan de oudjes, daar konden ze dan mee communiceren zodat het personeel voor andere zaken kon worden ingezet. Maar om de haverklap moest steeds een speciale medewerkster komen om Aibo, zo worden die robotjes genoemd, te corrigeren. Het leek er op dat die robotjes een eigen wil gingen ontwikkelen want zo'n oude dame zei: "Hij luistert niet meer naar me, hij heeft geen zin om te doen wat ik zeg". De medewerkster ging ook even op de grond zitten om Aibo toe te spreken en de mevrouw aan te moedigen om dat metalen ding onder zijn kinnetje te aaien. En ja hoor, op een gegeven ogenblik kwispelde Aibo weer met zijn staartje, maakte vreemde metaalachtige geluidjes en de oude vrouw knuffelde hem innig.
Dit zijn slechts een paar fragmenten uit die reportage, maar ik heb er een raar toekomstbeeld voor mezelf aan overgehouden. Ik ga gewoon heel erg mijn best doen om niet in diezelfde situatie verzeild te raken. Ik zie me al in een rolstoel zitten, opgesloten in een klein kamertje met een TV en Aibo... mijn robotje die mijn pillen moet aftellen en aan mij moet geven. En wat als Aibo geen zin meer heeft of moordneigingen gaat krijgen? Laat mij maar gewoon oud worden tussen mensen, lijkt me veel leuker.
No comments:
Post a Comment