Je nooit vervelen.

Soms betrap ik mijzelf er op, te denken dat ik weinig tijd heb. Ik word ouder en moet nog zoveel doen denk ik dan. Met die gedachte in het hoofd word je ongedurig, ongeduldig, soms prikkelbaar naar anderen. "Waarom begrijpt die ander mij nu niet snel genoeg, moet ik weer alles uitleggen". Die houding is niet goed natuurlijk. Maar waar komt die drang om op te schieten toch vandaan? Daar heb ik wel over nagedacht de laatste tijd. Het antwoord op die vraag zou kunnen zijn dat in bepaalde situaties veel tijd van je wordt gevraagd om voor anderen klaar te staan of om aandacht en zorg te geven. Of dat er veel tijd gaat zitten in het oplossen en regelen van eigen vervelende zaakjes, en dat is vandaag de dag nogal wat met al die veranderde regels. Door al die bezigheden komt de tijd die je voor jezelf had bedacht in het gedrang, die gaat op aan heel andere dingen, dus eigenlijk ten koste van jezelf, en dat kan frustrerend zijn. Want zodra je aan jezelf toe bent, dan ben je al zo moe dat er niet veel meer terecht komt van de plannen die je 's morgens had. De fut is er uit, je hebt je niet verveeld.... maar toch voel je je niet voldaan..... Morgen is er weer een dag en gaan we het nog eens proberen. En ouder worden is best een leuke bezigheid, ik wens het iedereen toe. Hmmm.... zou een leuke vakantie naar Ierland of zo iets zijn?.... Ik denk nu al dat het er nooit van zal komen. Maar er over dromen is ook al leuk.