Gisteren en vandaag waren donkere dagen en dan moet je jezelf toch even kietelen om de deur uit te gaan. Gisteren alleen een paar garnalenvissers tegengekomen, maar het was te donker om er een leuk plaatje van te schieten. Zo is er bijna dagelijks toch iets anders te zien. Ruiters die hun paard over het vlakke strand laten galloperen. Of paarden voor een sulky die zich kunnen uitleven. Maar vandaag was het bijzonder rustig, er waren heel erg weinig mensen, zo hier en daar liep iemand zijn hond uit te laten, maar verder niemand. Als het dan zo stil is, en je hoort alleen het ruisen van de golven die op het zand aanspoelen, dan verzink je al gauw in gedachten. Je denkt terug aan dingen die zijn gepasseerd, of die nog gaande zijn. En zo uitkijkend over dat verlaten, brede strand heb je niet in de gaten dat je al heel ver bent gelopen en het besef van tijd en afstand even kwijt bent geraakt. Kou deert je niet want door het lopen word je vanzelf lekker warm. Op zeker moment ben ik toch maar omgekeerd en naar huis teruggelopen. Daar rook de verse koffie en werd ik door de hond weer uitbundig begroet.
No comments:
Post a Comment