Op die bijzondere zolder was nog meer te vinden, zoals enkele archeologische vondsten, maquettes en beschrijvingen, oude voorwerpen en een paar voorbeelden over hoe de mensen in de middeleeuwen leefden op deze plek.
Een vernuftige uitvinding vond ik dit schrijfbureau, het zou zelfs in deze tijd een noviteit zijn. De zolder achter mij latend, vervolgde ik mijn speurtocht en kwam nu via een smalle trap op een etage lager.
Daar liep ik tegen een heel oude deur aan, zag er uit als een celdeur en... ja hoor het was een deur die toegang gaf tot een soort kerker. Daar zat iemand in een hoekje en ineens begon hij te klagen en te bidden. Maar door zijn vreemde houding, dacht ik dat hij met een mobiele telefoon zat te bellen, maar bij nader inzien bestierf hij het van angst.
Een kruik water, een stuk droog brood en een soort jas, was alles wat hij bezat, door iedereen achtergelaten in dit donkere hok, met alleen de ratten die hem gezelschap hielden in afwachting van een onzeker lot.
Er was nog meer te zien uit latere perioden na de middeleeuwen, maar daar ging het mij deze keer niet om. De riddertijd.... en hoe de mensen toen leefden. In deze omgeving kunnen huwelijken worden gesloten en feestmaaltijden worden genuttigd en leuke feesten worden gevierd. Alles in stijl.
Het waren een paar leuke, ontspannende uren die ik heb doorgebracht op Kasteel Romboud, waar ik ongestoord in mijn eigen fantasiewereldje kon herbeleven wat ik als jongen in schoolboeken las.
Op de terugweg naar huis reed ik nogmaals door de Wieringermeerpolder,en keek uit over die uitgestrekte akkers met in de verte hier en daar een boerderij. Opeens besefte ik, dat ik over de voormalige zeebodem van de Zuiderzee reed. Ik bevond mij ongeveer tussen de 4 en 5 meter beneden de zeespiegel, vreemde gewaarwording eigenlijk.... Ook bijzonder is het dat je zover beneden de zeespiegel bossen en kanalen ziet, maar ach we zijn er zo aan gewend, het valt nauwelijks op.
Bij de Westfriese sluis nabij het dorpje Kolhorn, kun je heel goed het hoogteverschil zien. Het waterpeil aan de andere kant van de sluisdeur ligt inderdaad tussen de 4 en 5 meter. Dit bootje de "Britannia" ligt te wachten tot de sluisdeuren zich voor haar zullen openen en zij geschut kan worden.
En nu naar huis, want na zo'n inspannende dag is het fijn om thuis te komen.
No comments:
Post a Comment