Om beurten blijven we nu aan het bed en wachten af. Zij voelt pijn, maar krijgt daar medicatie voor. Ze heeft zich nu volledig voorbereid op het heengaan en vraagt: "Wanneer haalt Onze Lieve Heer mij nou?". Soms zegt ze nog iets en dat is steeds in de trant van: "Jullie zijn zo goed voor me geweest." En begint dan te huilen. Dat is hartverscheurend. Ze heeft nu duidelijk aangegeven dat het genoeg is geweest. Zij heeft de foto van haar overleden man gekust en ook aangegeven welke kleding zij wil dragen wanneer ze is gestorven. Zij is er nu klaar voor.
Vanmiddag heeft ze Marianne , Coos en Ronald nog door de telefoon gehoord en wat tegen ze gezegd. Morgen komen Coos en Marianne en ik geloof werkelijk dat zij daar nu alweer naar uitziet. Ze ligt op ze te wachten.
Helaas kan ik geen uitgebreide volzinnen maken. Mijn gedachten zijn nu even elders.
No comments:
Post a Comment