Schokkend!

Enige tijd geleden zag ik op TV onze welbekende en tegendraadse bioloog Midas Dekkers, die ons iets wilde leren over hoe we met onze huisdieren omgaan. Het is alom bekend dat Midas soms met de meest vreemde en onverwachte voorbeelden komt aanzetten. Zo stond hij een lang verhaal voor te dragen over goudvissen die sommigen thuis in zo'n ronde doorzichtige vissenkom laten rondzwemmen. Soms staat die vissenkom op vreemde plaatsen, bijvoorbeeld op de vensterbank voor het raam, lekker in de zon. Het is de vraag of het visje dat wel overleeft. De goudvissenkom van Midas stond vlak voor hem, duidelijk in de schijnwerpers van de studio en het goudvisje zwom een beetje zenuwachtig zijn rondjes, kennelijk met een raar voorgevoel.

De voordracht van Midas zette mij ook aan het denken en ik besefte ineens dat het beestje helemaal niets te doen heeft in dat bakje met vervuild water. Hij eet, plast, poept en zwemt er in. Het visje komt niets tegen om eens aardig tegen te zijn, laat staan dat hij verliefd kan worden. Niets om tegenaan te schuren, geen kleine partner, bloemetje of plantje om aan te raken. Alleen maar rondjes zwemmen langs die eindeloze lange glazen wand. Het diertje is het Noorden helemaal kwijtgeraakt.

Het verdwaasde beestje glijdt langs het glas, wappert een beetje met zijn oranje-gouden staartje en kijkt met 1 oog regelmatig naar wat zich aan de andere kant van het glas afspeelt. Achter het glas (voor het visje) verschijnt een enorme dikke neus met daarboven geweldig grote blauwe waterige ogen die hem regelrecht aankijken. Het goudvisje schrikt zich rot en deinst achteruit wanneer hij oog in oog staat met zo'n monster. Tegelijkertijd vallen er schilfers boven zijn hoofd in het water en die blijven een poosje aan het wateroppervlak drijven. Telkens wanneer dit gebeurt wordt het visje toch weer nerveus en zijn instinct zegt hem dat er wat te eten is. Dit is het moment van de dag dat er enige opwinding in zijn vissenleventje ontstaat en gulzig valt hij het voer aan en schrokt het naar binnen. Eigenlijk hoeft hij zich niet te haasten want er zijn geen concurrenten in de buurt, maar ja... zo gaat dat bij goudvisjes en het is zijn enige afleiding en vertier.

Nu weer terug naar de voordracht van Midas. Midas babbelde nog een poosje door en plotseling had hij het over de betrekkelijkheid van het dierenleven en hoe wij mensen daarmee omgaan als het om dierenleed gaat. En hoe gevoelig wij zijn als het ons huisdier betreft, hoe klein en teer het ook is. Als voorbeeld pakte hij het goudvisje uit de vissenkom, legde het op een keukenplank, gaf er met de achterkant van een keukenmes een mep op en zei dat hij nu dood was.... Overbodig om te vermelden. Vervolgens had hij al een koekenpan op de kookplaat gezet en deed er een klontje boter in. daarna wentelde hij het goudvisje door een beetje bloem, liet het in de hete beboterde braadpan zakken, en bakte het goudvisje tot er een extra goudkleurig korstje om zat. Ik ben vergeten of hij hem heeft opgegeten, ik kon het niet meer aanzien. De gruwelijke wreedaard!

Ik geloof toch, dat Midas iets probeerde duidelijk te maken. Misschien dat mensen het als HEEL ERG ervaren als je een goudvisje doodt voor het oog van de wereld, zonder blikken of blozen, op de televisie. En dan daarna dat kleine visje zomaar in de hete pan bakt, dat is immoreel. Maar ook wordt duidelijk dat mensen geen enkele emotie voelen of tonen als ze zien dat de oceanen worden leeggevist, dan lijkt DAT ineens weer wel aanvaardbaar.

De jacht op walvissen wordt weer door de traditionele landen Noorwegen, IJsland en Japan hervat. De dieren worden geharpoeneerd, dan worden ze gedood door in het dier een lading springstof te ontsteken. Daarna wordt de kolos aan boord getrokken, in stukken gesneden, voor een deel gekookt en verder bewerkt voor de handel. Dit alles gebeurt onder het mom van studie en onderzoek.

Ik had een paar vragen die ik voor mijzelf probeerde te beantwoorden;

Vraag:
Waarom is het doden van een goudvisje zo erg, en waarom is wat hierboven en hieronder gebeurt geoorloofd?

Vraag:
Wat zou je doen als je zag of wist dat op die manier 1 kitten of 1 puppy zou worden afgeslacht, ben je dan verontwaardigd?

Vraag:
En hoe zit het dan bij jou als je dat 350.000 of meer keer zou zien, zie je de wereld dan nog zoals die behoort te zijn of ben je stekeblind geworden?

Conclusie:
Ik ben er achter. Wij mensen hanteren een DUBBELE MORAAL en dat is makkelijk want je legt de zaken altijd uit in je eigen voordeel. Met een dubbele moraal is dat geen enkel probleem.

De integriteitl van mensen wordt snel overboord gegooid als het om GELD gaat. Wanneer geld een rol gaat spelen, dan verliest de mens zijn waardigheid. Voor een Inuit is de zeehond van levensbelang. De Inuit jagen er al op sedert een paar duizend jaar voor Christus. Oorspronkelijk om te kunnen overleven. Maar doden, alleen omdat het beestje een mooi velletje heeft om daar dan veel geld voor te maken, daar krijg ik nou tranen van in mijn ogen.

Een paar voorbeelden over hoe dat gaat.

En hier doen we het voor!

Dat spierwitte zeehonden babies worden neergeknuppeld, en vaak nog levend, gevild. Alleen dit jaar al is er toestemming verleend om er 350.000 op deze manier te doden.

Volg deze link en bekijk de foto's en films. Waarschuwing, De site bevat schokkende beelden.

Dat haaien,

tonijnen,

dolfijnen,

zeeschilpadden,

en nog veel meer diersoorten in zee worden overbevist, of verstrikt raken in kilometerslange netten. Dat heel veel levensvormen in die grote waterplassen ernstig worden bedreigd met uitroeing door overbevissing en vervuiling. Mij raakt het wel en ik denk er over na. Dit zal ook de bedoeling van Midas Dekkers zijn geweest. Hij heeft ons even geprikkeld met zijn goudvisje en velen vonden hem maar een gruwelijke dierenbeul. Ik niet, voor mij was het een eye opener van de eerste orde. Met die ene grote, open vraag: "Wat voor wereld laten wij achter voor onze kleinkinderen en hun kinderen?".

Maar er zijn nog veel meer vragen waarop ik het antwoord nooit zal krijgen. Verbruiken wij alle energiebronnen? Blijven we de lucht die we inademen vervuilen? Vernietigt de mensheid wereldwijd oeroude regenwouden waardoor vele diersoorten voor altijd zullen verdwijnen? En vernietigen we daarmee tegelijkertijd zeldzame, geneeskrachtige planten? Blijven we de oceanen en zeeën vervuilen en ook daar leven uitroeien? Blijft de mensheid respectloos voor alles wat leeft, inclusief zijn eigen leven? Zijn wij mensen wel de goede rentmeesters voor deze wereld? Mag ik daaraan twijfelen?

Ik hoop zo, en dat meen ik oprecht, dat nieuwe generaties minder egoistisch zullen zijn en deze planeet beter zullen beheren en beschermen dan de generaties van de laatste decenia. Waarom worden overal ter wereld goden aangeroepen om ons te beschermen tegen rampen en wordt er gebeden om ons bij te staan.... zelfs als wij er zelf de oorzaak van zijn en zo respectloos met het leven op aarde omspringen? Daar wil en kan geen enkele god ons bij helpen denk ik. En dan te bedenken dat deze gedachten op gang zijn gebracht door de geschiedenis en het rampzalige einde van een klein goudvisje uit de vissenkom.