Nu ik het toch al een paar keer over mijn Vader heb gehad, wil ik ook nog wel vertellen dat hij een heel leuke en creatieve hobby had... tekenen en schilderen. Ik zie nog voor me hoe hij op zolder een eigen hoekje had gecreëerd waar hij zich in alle rust en stilte urenlang kon terugtrekken. Zijn teken-, schildertafel stond vlak bij het dakraam waaruit het licht van links op zijn werkplek viel. Zodoende had hij altijd goed zicht op wat hij met zijn rechterhand op het doek zette.
Hij kon het nooit goed opbrengen om zelf een onderwerp te verzinnen of er op uit te gaan om er een te zoeken. Hij keek graag in boeken, tijdschriften of foto's die over schilderijen gingen en was helemaal gek van oude meesters die romantische schilderijen hadden gemaakt. Dan koos hij zo'n afbeelding en begon dan op zijn eigen manier daarvan een interpretatie op zijn schildersdoek te zetten. Het resultaat was meestal verbluffend in mijn ogen.
Ik weet mij ook nog heel goed te herinneren dat hij bij het naschilderen van het bovenstaande schilderij eigenlijk altijd moest lachen. "Want" zei hij, "de wind in de zeilen komt bij het scheepje op de voorgrond van rechts en de vlag wappert tegen de wind in. Aan de golfslag is te zien, dat de wind van links komt. Het scheepje op de achtergrond heeft de wind ook in de zeilen vanaf links. Het ziet er dus allemaal een beetje vreemd uit, maar dat is juist iets waarom je er zo lang naar blijft kijken". Vraag mij maar niet van wie de originele schilderijen zijn, want daar heb ik eigenlijk geen verstand van.
Ja, ik heb altijd respect gehad voor mijn Vader. Ik heb hem door oorlogsomstandigheden ook pas leren kennen toen ik al bijna acht jaar oud was. Hij heeft veel narigheid meegemaakt in Japanse krijgsgevangenkampen. En alleen daarom al hield en houd ik zijn naam altijd in ere.
Maar hij kon niet alleen schilderen, altijd deed hij wel iets in en om het huis. Als er iets kapot was, dan verzon hij altijd wel een oplossing om het te maken. Zo sterk zelfs, dat geen mens het meer kapot kreeg. :-)
You have good reason to be proud of your father; he was a very talented artist. Everyone praises the soldiers who fought and liberated Europe from the Nazi occupation, but, like you, I see people like our parents - those who suffered occupation, imprisonment and domination by a hostile power - as the true heroes. I wasn't born until well after the war, but my mom told me many stories about the sacrifices made and courage shown by people like our parents, who braved tremendous hardship to protect and provide for their families.
ReplyDeleteA wonderful post, Herman.
Jaaaaaa....
ReplyDeleteIk had de vorige posts al wel gelezen, maar was er nog niet aan toe gekomen om een berichtje te plaatsen, maar bij deze dan!
Heel mooi om je gedachten op het scherm te lezen en dat je deze wilt delen met ons. En de plaatjes maken het ook helemaal af.
Bovendien: ik wil eigenlijk wel 's zo'n mooi schilderijtje uitzoeken, voor ze allemaal naar Lemmer verhuizen :-) want ik heb volgens mij ooit alleen maar een paar 'afdankertjes' gekregen, zonder oneerbiedig te willen zijn...
Mijn arm roept dat ik moet stoppen vanwege RSI-achtige symptomen, dus moeten we dit anders maar even mondeling voortzetten, binnenkort!
Lfs,
Marianne
Wow, Herman, those are beautiful treasures! It's such a gift to be so talented. He must have gotten alot of pleasure from his art. What a nice and personal thing to have of your dad.
ReplyDelete