Spoorwegmuseum in Utrecht (1)

Kerstmis is weer voorbij, maar wij hebben direct daarna altijd nog een feestje, de dag ná Kerstmis dan is onze dochter jarig en om dat te vieren zijn we met de trein naar Utrecht gereisd. Daar zouden we elkaar ontmoeten in het Spoorwegmuseum, een leuke plek waar vooral de kleinkinderen zich uitstekend konden vermaken.

Christmas is over, but right after Christmas we have always another happening, the 27th is our daughter's birthday and we went by train to Utrecht to celebrate this. There we should meet each other in the railroad museum, a nice place to stay especially for our grandchildren where they could amuse themselves.


De reis van Schagen naar Utrecht duurde bijna 2 uur, maar het laatste traject van het Centraal Station in Utrecht naar het museumstation Station Maliebaan moest worden afgelegd met een oude trein, en dat duurde erg lang.

The trip from Schagen to Utrecht lasted almost 2 hours, but the last route from the Central Station in Utrecht to the museum at Maliebaan Station must be done by an old train, and that lasted very long.

Om het wachten op het station wat leuker te maken, deelde spoorwegpersoneel snoepgoed uit aan de wachtende kinderen. En toen de trein kwam en iedereen was ingestapt, boemelde het ding, met veel vertragingen op weg naar het oude station aan de Maliebaan.

To break waiting time on the station, railroad personnel offered in the meantime candy for the waiting children. Then the train arrived at the station and everybody hopped in and took a seat, the old train found its way, with many delays, to the Maliebaan Station.

Daar aangekomen was het een totale verrassing om te zien hoeveel mensen er toestroomden om binnen te komen. De menigte uit de oude trein vormde een lange rij, maar bovendien sloten veel bezoekers zich aan die met de auto waren afgereisd. Dat leverde lange rijen wachtende mensen op en we stonden minstens nog een kwartier buiten in de kou. Maar ach, je moet er wat voor overhebben om je dochters verjaardag te vieren en ook om de kleinkinderen weer even te zien.

When we arrived at the Maliebaan Station we were totally surprised to see so many people who wanted a ticket for this museum. The crowd who travelled with the old train formed a long row, but moreover many visitors arrived by car. That resulted in long rows of waiting people and we stood at least a quarter of an hour outside in the cold. O yes, sometimes one has to endure something to celebrate daughter's birthday and also to see the grandchildren.

Eindelijk, vanuit de koude buitenlucht kwamen we in de prachtige verwarmde stationshal. Hier moest eerst een toegangsbewijs worden gekocht en daarna konden we de grote hal definitief betreden. Een enorme kerstboom, met kerstballen nog groter dan een voetbal, stond midden in de hal. Ook in andere ruimtes stonden prachtig opgetuigde kerstbomen. En buiten bleef het publiek maar toestromen.

At last, we came from the cold air outside in the beautiful and heated station hall. Firstly, we had to buy a ticket before we definitively could enter the large hall. An enormous Christmas tree, with Christmas bells as big as a football, stood in the middle of the hall. Also in other spaces and rooms were beautiful decorated Christmas trees. And from outside, the public formed an endless row and remained coming in.

Gaandeweg merk ik, dat ik weer meer tijd nodig heb om mijn verhaal te doen, dus onderbreek ik hier het eerste deel en nodig jullie uit om dan maar even in de wachtkamer te gaan zitten tot ik weer terug ben. Tenslotte moet ik dit ook weer proberen te vertalen.

Gradually I notice that I need more time and space to tell my story, therefor I interrupt here and I invite you into the waiting room just for a while until I'm back for the second part. Ultimately I also must try to translate this.