Sinterklaasavond 2007

De wind giert om het huis en de lucht buiten is erg vochtig. Donkere grijze wolken scheren boven het landschap en een druilerige motregent valt naar beneden . Het is de middag vlak voor Sinterklaasavond. En al deze dingen bij elkaar opgeteld geven mij het gevoel om veilig thuis te blijven.

The wind screams around the house and it is very wet outside. Dark gray clouds fly above the landscape and it drizzles. It is noon before Saint Nicholas evening. And all together it gives me the feeling to stay at home safely.

St. Nicolaas zal het vanavond niet makkelijk hebben in dit weer. Het is te hopen dat hij met zijn paard Americo en zijn zwarte pieten veilig over de daken rijdt om de kleine kinderen hun cadeautjes te bezorgen. De cadeautjes van tegenwoordig zijn ook zo groot en zwaar geworden en ook nog in enorme hoeveelheden, dat hij wel een leger zwarte pieten nodig heeft om dat allemaal op de juiste plekken te krijgen. Het zal dus een drukte vanjewelste worden daarbuiten.

Saint Nicolas will not have an easy evening in this weather. We hope that he, his horse Americo and his black chaps ride safely over the roofs to deliver the children their presents . The presents nowadays are so big and heavy and also in enormous quantities, that he will need an army black chaps to get the presents in time and on the right spots. It will become a bustle.

Ongewild denk ik even terug aan de Sinterklaasavonden uit mijn eigen jeugd. De eerste cadeautjes kreeg ik pas vlak na de oorlog, op 5 december 1945, herinner ik mij. Ik was toen 7 1/2 jaar oud. Het eerste cadeautje dat ik kreeg was een houten Hitler-figuurtje met snorretje en al, en een kleine ladder waarop dat poppetje paste. Het houten poppetje was aan de boven-, en onderkant zodanig ingekerfd dat het precies paste over de treden van de ladder. Als je het poppetje bovenaan op de ladder plaatste, dan duikelde hij rollebollend naar beneden en viel op zijn kop. Ja, de oorlogsstemming zat er nog behoorlijk in. Een tuimelaar heette zoiets geloof ik.

Unintentionally I think back of the saint Nicholas evenings from my own youth. I remember the first presents I got after the war, it was on 5 December 1945. I was then 7 1/2 years old. The first present I got was a wooden Hitler-poppet complete with mustache, and a small ladder on which that wooden poppet fitted. The wooden figure was made at the upper and lower side in such a way that it fitted precisely over the steps of the ladder. When I placed the poppet at the top of the ladder, then it tumbled downwards and fell on its stupid head. Yes, the Dutch were still in a war mood and this was revenche. It was named a tumbler machine I believe.

Dan was er nog een handige buurman die een prachtige groene Amerikaanse Jeep van hout, met twee witte sterren op de zijkant en een grote witte ster op de motorkap. Hij had dit voor mij in elkaar geknutseld en via Sinterklaas bij mij laten bezorgen. Dan waren er de appel en twee
speculaasjes en er moest eerst veel en hard worden gezongen voordat ik dit alles in ontvangst mocht nemen. En geloof me, ik was er zo blij mee, het was een onvergetelijke gebeurtenis. Zo bijzonder zelfs, dat ik het mij nu na 62 jaar nog kan herinneren. Als je vandaag aan kleine kinderen vraagt wat zij vorig jaar voor Sinterklaasgeschenken hebben gekregen, dan weten zij zich dat absoluut niet te herinneren. De tijden zijn veranderd en de geschenken ook, want nu kom je niet weg met minder dan een mobiele telefoon, een computer, spelcomputer, digitale camera's of flatscreen TV. Je moet het maar kunnen betalen.

Fijne avond en veel cadeaus toegewenst.

Then there was a skillful neighbor who made a beautiful green American Jeep of wood, it had two white stars on both sides and a large white star on the hood. He had tinkered this for me and Saint Nicholas delivered it to me. Then there were the apple and two speculaasjes (cookies) but first I had to sing loud and clear many Santa Claus songs before I could take everything in reception. And believe me, for me it was an unforgettable event, and so cheerfully. Even so particular, that I can remember this after 62 years. When you ask children today what presents they got last year from saint Nicholas, then most of them do absolutely not remember what it was. Times have been changed and also the presents, for now you do not slip away with less then a mobile phone, a computer, game computer, digital camera or flat screen TV. They ask Saint Nicholas for presents but you can pay. :-)

Cheerful evening with the kids!