The Park

Het is alweer een week geleden dat ik iets te vertellen had. Eigenlijk had ik wel iets, maar door allerlei andere bezigheden kwam er niets van om het op te schrijven. Telkens stelde ik het uit, maar nu schrijf ik het dan toch maar op. Vorige week (15 april), reed ik richting Den Helder, met de bedoeling nog eens terug te gaan naar het park "De Donkere Duinen". Daar wilde ik weer eens naar terug om te kijken of die ene, bijzondere boom er nog zou zijn.

It has been more then a week that I was here to write something. In fact I had a small story on the shelf, however, some other occupations came by and hampered me from writing. Each time I postponed it, nevertheless I write it right now. Last week (April 15), I drove direction Den Helder, with the intention to return once more to the park " The Dark Dunes". I wanted to go back and find that one, particular tree I knew from years ago and wanted to find out if it still exists.


Ik wist nog precies waar die boom zou moeten staan, want vroeger toen onze kinderen nog kleuters waren, gingen we regelmatig naar dit park om de "eendjes te voeren". Een bezigheid die je nu nog steeds ziet gebeuren door heel kleine kinderen of.... oudere mensen die niets beters meer te doen hebben en op zoek zijn naar rust. Ik liep dus regelrecht naa de plek waar die oude boom uit de jaren 60 zou moeten staan, maar helaas..... hij was er niet meer. Het was een typisch geval die bijna horizontaal boven het water hing, zijn wortels half in het water. Ik denk dat dit hem ook fataal is geworden.

I knew still exactly where that tree was, because in former days we went regularly to this park with our children to feed the ducklings. An event which you can still observe by very small children or…. older people who have nothing better to do or just doing it to enjoy their rest. Then I walked straight to the spot where I knew the old tree from the 1960s was, but unfortunately ..... the tree was gone. It was a typical tree that hung almost horizontal above the water, its roots standing in the water. I think this was fatal for the tree over the years.


Toen ik dit kleine meisje zag die met haar Oma de eendjes voerde, toen kwam het verleden even heel dichtbij en moest ik terugdenken aan soortgelijke momenten die wij meer dan 40 jaar geleden ook beleefden. De tijden zijn veranderd, wij zijn veranderd, maar de herinneringen zijn altijd hetzelfde gebleven.... en ik koester ze.

When I saw this little girl with her granny feeding the ducklings, then the past came very near and I thought back to similar moments which we experienced with our children more than 40 years ago. Times have changed, we have changed, but our memories have remained the same, always... and I nourish them.

In vergelijking met vroeger is het park nog leuker geworden. Er is een soort kinderboerderij bijgekomen waar geitjes en allerlei soorten kippen en hanen rondstappen, waar zelfs een lui varken in alle rust kan zonnebaden.

In comparison with former times the park has become funnier. There is now a kind of "children's farm" with young goats and all kinds of chickens and cocks (rooster?) walking around, birds, turtles in the pond, and a place where even a lazy pig can take a sunbathe.


Op weg naar huis waren mijn gedachten nog heel lang bij die onvergetelijke dagen van weleer. Er is veel veranderd en soms weet ik niet goed of ik daar nu blij mee moet zijn of niet.

On my way back home my thoughts were still at those unforgettable days when we were young. Much has been changed and sometimes I still do not know if I should be glad with these changes.