Amsterdams Historisch Musem

Het is even lastig om op gang te komen, maar ik ga toch proberen iets op te schrijven wat de moeite waard kan zijn. Voor het eerst sinds enkele weken ben ik weer met de trein naar Amsterdam gegaan met de bedoeling het Amsterdams Historisch Museum te bezoeken in het voormalig Burgerweeshuis.

It is a bit cumbrous to start writing again, but nevertheless I will try to write something that can be worth it For the first time in weeks I traveled by train to Amsterdam with the intention to visit the Amsterdam Historical Museum in the former Citizen Orphanage, called "Burgerweeshuis".

Het was vrij eenvoudig om er te komen. Ik vertrok met de auto van huis, reed in 20 minuten naar Schagen en parkeerde daar mijn auto bij het station. Kocht toen een treinkaartje, stapte in de trein en arriveerde precies 1 uur later op het Centraal Station in Amsterdam. Van het station was het ongeveer 15 minuten lopen naar de Kalverstraat waar één van de twee ingangen is.

It was an easy journey. I went by car from home, drove in 20 minutes to Schagen and parked my car near the station, bought a train ticket, stepped into the train and arrived exactly 1 hour later on the Central Station in Amsterdam. From the station it was approximately a 15 minutes walk to the Kalverstraat where one of the two entrances is.













Wanneer je de grote hal binnenkomt en een toegangsbewijs hebt gekocht, dan kun je doorlopen en kom je in een grote donkere gang die sfeervol is verlicht. In grote glazen vitrines staan prachtige voorwerpen uitgestald waaronder oude vazen en zilverwerk uit lang vervlogen tijden. Op een enorm groot panorama scherm worden afbeeldingen en animatiefragmenten getoond.

I entered the large hall of the museum and payed my access proof at the desk. Then I was allowed to pass through doors of glass and came in a large dark room which was attractively lightened. In large glass showcases, splendid objects were displayed such as antique vases and silverware. On an enormously panorama screen, images and animations were shown.



Maar zoals het er in een museum altijd aan toegaat.... er staat zo ontzettend veel en bij elk voorwerp hoort een jaartal en een lang verhaal. Dan ga je op een zeker moment wat selectiever kijken en vestig je de aandacht op die dingen die je het meest interessant of erg mooi vindt. Dan ga je lezen en goed kijken en daarna ben je weer iets wijzer geworden. Je hebt wat meer geestelijke bagage gekregen om mee naar huis te nemen.

But as always in a museum.... there are so many objects, and to each object belongs a year and a long tale to tell. Then it is time to look more selectively and focus the attention on those things which you find most interesting or beautiful. Then you read and look with more attention and afterwards you have a bit more mental luggage.



De tentoonstellingen over Amsterdam zijn verdeeld in tijdsvakken, dus blokken van de vroegste periodes tot de moderne tijd en bij elk tijdperk hoort een eigen verhaal en geschiedenis. Als je een brede belangstelling hebt voor wat zich in de loop van 7 eeuwen in Amsterdam heeft afgespeeld, dan moet je hier vaker terugkomen, want al die feiten zijn niet in een paar uur te bevatten. Veel beroemde kunstenaars en zeehelden hebben gewoond, gewerkt en roem vergaard in Amsterdam, en allen hebben zij hun sporen hier achtergelaten. Amsterdam is een boeiende stad en heeft een ongelooflijk rijke geschiedenis.

The exhibitions concerning Amsterdam have been divided in time blocks, thus from the earliest periods up to the modern time and each era has its own tale and history. If you have a broad interest for what in the course of 7 centuries has taken place in Amsterdam , then you must return here more often, because one can't pick up all those facts in a couple of hours. Many famous artists and sea heroes, worked and lived in Amsterdam, and they all have left their tracks behind in this city. Amsterdam is a captivating city and has an incredibly rich history.

Wanneer ik alle foto's die ik in en rond het museum heb gemaakt thuis bekijk, dan dringt het tot mij door hoeveel indrukken je opdoet in een paar uur tijd. Je wandelt door het museum en er komen herinneringen naar boven van de tijd dat ik zelf als kleine jongen in Amsterdam woonde. Dat was van 1942 tot 1946, met een onderbreking van ongeveer een half jaar tijdens de "hongerwinter" eind 1944 tot aan de bevrijding. Herinneringen die zijn terug te voeren tot de tijd dat ik enig besef kreeg van wat er om mij heen gebeurde. Die herinneringen werden in het museum versterkt door de levensgrote foto's van Duitse soldaten die razia's hielden in de stad. Blijkbaar heb ik die beelden toen voor altijd onbewust in mijn geheugen opgeslagen. Wat ik in het museum zag over die periode uit mijn vroegste jeugd was heel herkenbaar. Maar er was veel meer, ook van na de oorlogsjaren. Zoals een ouderwets Amsterdams café, waar bezoekers altijd wel een souvenir achterlieten, een tegeltje, een schoen, een handschoen maar vooral veel stropdassen. En veel zeelui die uit alle uithoeken van de wereld kaarten en brieven schreven die dan ook werden getoond in het café. Ik heb gekeken of er nog eentje van mij tussen hing, maar helaas.... Nog even uitleggen bij de tweede foto hierboven, dat met "Papagaaiensoep" Jenever wordt bedoeld. Als je er genoeg van hebt ingenomen ga je kletsen als een papagaai, vandaar die naam.

When I review all photographs I shot in and around the museum, then I am aware how many impressions one gains in a few hours. When I walked through the museum, memories came up of the time that I was a little boy and lived in Amsterdam. That was from 1942 until 1946, with an interruption of approximately a half year during the "winter of starvation" at the end of 1944 till the liberation in May 1945. Memories, going back to the time that I got understanding of what happened around me on that age. Those memories became strengthened in the museum by the life-size photographs of German soldiers searching for wanted people in the city. Apparently I raised these images for always, unwittingly in my memory. What I saw in the museum concerning that period from my earliest youth was quite recognizable. But there was much more to see, also from periods after the war years. Like an old-fashioned Amsterdam cafe, where visitors always left behind a souvenir such as, a tile, a shoe, a glove, and especially many ties. And many seamen sent cards and letters from all corners of the world to the owner of this pub. Then the cards and letters were shown on the walls. I searched for one of me between them, but not this time... :-)
Enlarge the second photograph, up here I will explain the words "Papagaaiensoep" translation is "Parrot soup" a nickname for Dutch Gin. If you drink enough, you start to talk like a parrot, hence that name.

Er valt nog zoveel te vertellen van wat je in zo'n specifiek museum over de stad Amsterdam kunt zien en soms opnieuw beleven, maar het verhaal is nu al veel te lang geworden. Ik neem jullie toch nog even mee op de terugweg naar het Centraal Station. In de Kalverstraat ben ik het museum binnen gegaan en besloot daarna om het aan de Nieuwezijds Voorburgwal te verlaten. Lopend in de richting van de Dam zie je aan de linkerkant het voormalige Hoofdpostkantoor met de twee statige torens. En aan de rechterzijde zie je de achterkant van het Het Paleis met de Atlasfiguur, die de hele wereld op zijn schouders torst. De achterzijde van Het Paleis staat gedeeltelijk in de steigers vanwege restauratie-, en onderhoudswerk dat tot en met 2008 zal duren.

There's so much to tell of what you see and experience in such a specific museum about Amsterdam, but this tale already is much too long. I'll take you yet just with me on the way back to the Central Station. In the Kalverstraat I entered the museum and I decided to leave it at the Nieuwezijds Voorburgwal. Walking in the direction of the Dam you see at the left side the former Main Post Office with the two stately towers. And at the right side, you see the backside of the The Palace with the Atlas figure, who beares the whole world on his shoulders. The backside of The Palace stands partly in the scaffolding because of restoration, and maintenance work that will last till 2008.

Aan de voorzijde van Het Paleis op de Dam kun je een koets huren om daarmee een rondrit door een gedeelte van de oude stad te maken. Ik vond alleen dat die paarden er zo verveeld en mistroostig bijstonden. Volgens mij verveelden die dieren zich mateloos.

In front of The Palace on the Dam, you can rent a carriage to make a tour through parts of the old city. It seemed to me that the horses looked so bored and dejected. According to me, the animals were bored immoderately.

En als je je omdraait dan zie je het Nationaal Monument met links daarachter het beroemde hotel Krasnapolsky en links het warenhuis De Bijenkorf.

And when you turn your back to the Palace then you see the National Monument, and behind that the famous hotel Krasnapolsky. On the left you can see the department store De Bijenkorf (The Beehive.).

Vanuit hetzelfde standpunt naar rechts kijkend, dan zie je het modehuis Peek en Cloppenburg tesamen met het wassenbeeldenmuseum van Madame Tussaud.

Looking from the same viewpoint to the right, you see see the fashion house Peek and Cloppenburg together with the wax image museum of Madame Tussaud.

Ongeveer vanuit het midden van de Dam, kijkend in de richting van het Damrak zie je een constante stroom mensen aan je voorbijgaan. Velen in gedachten, een beetje naar de grond of om zich heen kijkend.

Approximately from the middle of the Dam, looking in the direction of Damrak, you see pass by a constant stream of people. Many in thoughts, some looking to the floor or looking around without noticing other people.

Maar de Dam is ook een plek waar mensen even tot rust kunnen komen in het gezelschap van de vele duiven. Je raakt snel bevriend met ze, zeker als je iets eetbaars bij je hebt. Deze dieren hebben totaal geen angst voor mensen en lopen bijna over je schoenen.

The Dam is also a place where people stop to find some rest and entertainment in company of the many pigeons. You become good friends with these birds, certainly when you have something to eat for them. These animals have absolutely no fear for people and that's why they walk almost over your shoes.

Op de Dam vindt je mensen die uit alle hoeken van de wereld komen en hier even uitrusten en zich met de duiven vermaken. Deze lieftallige, Engels sprekende jonge dame zat rustig aan een hotdog te knabbelen en werd gadgeslagen door een aantal gevleugelde vrienden. Af en toe brak ze een stukje brood af en voerde de duiven die naast haar zaten. Toen ik vroeg of ik een foto van haar mocht maken, stemde zij lachend toe.

On the Dam you encounter people from all corners of the world they come here just to equip, and to amuse them self with the pigeons. This sweet, English speaking young lady sat here relaxed and nibbling calm her hotdog and became watched by a number of winged friends. Now and then she broke a piece from the bread and handed it to the pigeons who sat next to her. When I asked her to allow me to make a photograph of her, she agreed smiling

Even verder zat een jonge man zijn hotdog helemaal te verkruimelen en voerde de duiven schijnbaar gedachtenloos. De duiven schaarden zich om hem heen, gingen naast hem op de stenen bank zitten, sprongen op zijn armen en fladderden om zijn hoofd. Hij was zo in beslag genomen door waar hij mee bezig was dat hij mij eerst niet opmerkte. Ik sprak ook hem aan om te vragen of hij het goed vond dat ik hem fotografeerde. In het Engels maakte hij duidelijk dat hij dat wel leuk vond. Hij was echt op een praatje uit want hij begon vragen aan mij te stellen over waar ik vandaan kwam en dat soort dingen. Hij vertelde mij al snel dat hij uit Iran kwam en hier zijn toevlucht had gezocht en blij was dat hij in Nederland mocht verblijven. Het was een alleraardigste jonge man, maar ik moest afscheid van hem nemen omdat ik terug moest naar het station. Na een stevige handdruk gingen we ieder weer ons eigen weg.

Just a few yards further sat a young man totally crumbling his hot dog and fed the pigeons seeming far away with his thoughts. The pigeons gathered around him, sat down next to him on the stone bench, leaped on his hands and arms and fluttered around his head. He was so busy and focused by all this that he firstly was not aware of the fact that I observed him. I also asked him for permission to take a photograph of him with the pigeons. In English he made clear that he appreciated it...., He was really seeking for a chat and began asking me questions about where I came from and that kind of questions. He told me that he came from Iran and lived here as a refugee. He was cheerfully that he might have residence in the Netherlands. He was a very kind young man, but I had to go on because I had to get the train at the station. After a sturdy handshake, we went our own way.


En op weg naar het station stonden deze "Fietstaxies" te wachten op klanten. Deze vervoermiddelen zijn in opkomst in Amsterdam omdat taxi's niet bepaald goedkoop zijn in de binnenstad. Bovendien willen veel taxi-chauffeurs geen korte ritten doen in de binnenstad, of je moet er het dubbele tarief voor willen betalen. Dit verklaart grotendeels het succes van deze vervoersmiddelen en als je niet al te hoge eisen stelt brengen deze jongens je snel op de plek waar je moet zijn.

On my way to the station there stood waiting these "bicycle taxis" for customers. These means of transportation are developing in Amsterdam because taxis are not cheap in the downtown. Moreover many taxi-drivers won't do short rides in the downtown, or you must pay the double rate. This declares mainly the success of this transportation means and when you're not too demanding these boys drive you quickly to where you want to go.



Mijn uitstapje was weer geslaagd en ziehier wat je in slechts een paar uur in je kunt opnemen, onthouden en verwoorden. Om 04:00 's middags was ik alweer thuis, wel erg moe, maar ik had het toch maar weer geflikt. Nu alles nog samenvatten, de foto's sorteren en alles gereed maken voor een Blogpost, daarna nog proberen te vertalen in begrijpelijk Engels. Iedereen zal wel begrijpen dat in zo'n verhaal als dit heel wat tijd gaat zitten. Het is dan ook niet zo raar dat ik niet dagelijks met iets nieuws kan komen aanzetten. Het was een lang verhaal, maar ik hoop dat het leuk was om te lezen.

My outing was a success and see what a person can pick up, remember and formulate in only a few hours. Around 04:00 PM I came home again, very tired, but I really did it again. Now I must summarize everything, sort the photographs and make everything ready for a blog post. Then after all I had to translate my Dutch text in understandable Double English. Everybody will understand that a story like this one very time consuming is. From the making to this publication has taken 5 days of hard work .This was a long story, but I hope that it was worth to be read.

Wish you all a very nice weekend!