Nieuwe vrienden

Al een keer eerder melding gemaakt over de Ark van Noach.

Vorig jaar, 13 maart 2006, heb ik deze foto gemaakt van de Ark van Noach in Schagen. Een geweldige klus voor 1 man en zijn zoon die deze Ark aan het bouwen waren. Die man heet Johan Huibers, 47 jaar, misschien inmiddels 48, heeft in navolging van Noach deze replica gebouwd.

Het was vanmorgen een natte grauwe ochtend, veel grijze bewolking en er hing zo'n kleffe, natte warme deken over het land. Af en toe viel er een regenbui, eerst zo'n miezerig buitje en ineens overgaand in een fikse plensbui. Toch weerhield het mij niet om nog eens richting Schagen te rijden, integendeel, want gisteren op de terugweg naar huis, zag ik aanwijsborden naar de "Ark van Noach". Hij moest dus nu wel toegankelijk zijn voor het grote publiek.

Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik wilde nu wel eens gaan bekijken wat het resultaat was al die arbeid. Alleen al het feit dat 1 man zoiets heeft kunnen bouwen, met hulp van zijn zoon, mag een uitzonderlijke prestaie worden genoemd.

Ik ging mijn auto parkeren op de parkeerplaats bij de haven van Schagen en terwijl ik nog iets uit mijn auto haalde om mee te nemen, zag ik een auto met een Nederlands nummerbord staan wachten. Kennelijk op mij, want toen ik rondkeek was er verder niemand. Terwijl ik de auto passeerde ging het portierraampje voorzichtig open en de vrouw achter het stuur vroeg in duidelijk verstaanbaar Amerikaans of ik wist waar de Ark van Noach lag. Toen ik zei dat ik daar zelf ook naar toe ging keek ze mij vriendelijk vragend aan zonder iets te zeggen, maar ik begreep dat ze even geholpen wilden worden. Ik nodigde het vijftal in de auto uit om samen met mij de Ark op te zoeken. Zichtbaar opgelucht parkeerde zij snel en kwam met de rest van het gezelschap uit de auto. De korte kennismaking die volgde, maakte duidelijk dat zij vanmorgen pas waren aangekomen op Schiphol uit de U.S. uit de staat Virginia. Zij zijn hier voor een week en het eerste dat zij wilden bezoeken was de Ark van Noach, want daar hadden zij in Amerika al het een en ander over gehoord en gelezen. Zij wilden graag eens zien hoe die Ark er zou hebben uitgezien in vroeger dagen.

Nadat we eerst nog de verkeerde richting waren gelopen kwamen we uiteindelijk toch bij de opgang en liepen de trap op waar je naar binnen kon. De € 5.00 entree vonden ze bijzonder schappelijk en met een blij gezicht gingen ze naar binnen, alles met veel interesse in zich opnemend. Natuurlijk waren de dieren niet echt, maar ze zijn zo mooi nagemaakt dat het absoluut niet storend is. Het ligt wel in de bedoeling een aantal levende dieren aan boord te nemen zoals schapen, geiten, paarden en nog een aantal kleindieren, waarmee waarschijnlijk konijntjes en hamsters worden bedoeld. Speciaal voor de kinderen wordt dat gedaan. Verder is er een grote ruimte waar films vertoond kunnen worden en natuurlijk hoorde daar het bijbelverhaal over Noach ook bij dat als tekenfilm werd vertoond.

Er worden bovendien veel verwijzingen getoond naar Bijbelse verhalen zoals naar Mozes en de Ark van het Verbond en het Wonder van Canaan waarin water veranderde in wijn, en nog veel meer verwijzingen naar Bijbelse verhalen. Er staan beeldschermen opgesteld waarmee je kan worden rondgeleid door verhalen op een interactieve manier, je stuurt dus zelf aan wat je wilt zien en horen. Ik ga natuurlijk niet alles vertellen, maar ik probeer alleen aan te geven dat het best interessant is, of je nu gelovig bent of niet, Jood, Christen of Moslim bent, de verhalen uit het Oude Testament zijn nagenoeg bij iedereen bekend, dus moet het wel interessant zijn om hier kennis van te nemen.

Terwijl wij verder over de Ark liepen en de geschilderde voetsporen op het dek volgeden die ons verder de weg wezen, kwamen we langs de slaapplaats van Noach die uitgebreid lag te pitten na al dat zware werk.

Onderwijl we over de Ark liepen en bij al die fragmenten stilstonden, stelden wij ons meer en meer aan elkaar voor door informatie aan elkaar uit wisselen. E-mail adressen en voornamen werden uitgewisseld, dat sprak wat makkelijker. Het was voor mij een heel bijzondere ervaring want ik twijfel altijd zo erg over mijn Engelse uitspraak. Ook vind ik het heel erg moeilijk om de Engelse grammatica onder de knie te krijgen. Door al die remmingen lijk ik soms wel geblokkeerd. Maar wat nu zo bemoedigend was waren de vriendelijke opmerkingen en aanmoedigingen om gewoon te praten want ik werd heel goed verstaan en begrepen. Volgens deze Amerikaanse mensen sprak ik beter dan menig Amerikaans ingezetene, die voornamelijk Spaans spreken. Nou, daar doe ik het dan maar mee en zeg gewoon hoe het mij over de lippen komt. Als ze mij niet verstaan, dan krijg ik het wel te horen.

Dus misschien hoor ik nog eens iets terug van John, John, Kiki, Sherrie and Chipper. Wat een leuke ontmoeting was dat. Oh ja..... tenslotte ben ik ze nog even vooruit gereden om ze de weg te wijzen naar het centrum van Schagen. Ze hadden ondertussen trek gekregen in wat eten. Ik werd uitgenodigd om mee te gaan, maar dat kon ik niet maken want thuis werd er ook weer op mij gewacht.

Voor wie nog even wil terugblikken of nog meer informatie wil vergaren maak ik hier een link waar je verder kunt rondkijken:

LINK NAAR INFORMATIE OVER DE ARK VAN NOACH