Zondag.

Voor mij is er geen saaiere dag dan zondag. Niets te beleven. Ongelooflijk saaie programma’s op de tv. Op zondag is er ook nooit nieuws en er zijn geen actualiteiten, want op zondag gebeurt er eigenlijk nooit iets. Om die reden worden dan ook geen kranten gedrukt, nauwelijks of geen nieuwsberichten op radio en tv uitgezonden, dus iedereen kan in bed blijven liggen.

Wat er op de tv wordt vertoond zijn bijvoorbeeld heel oude opnamen van Jacques Cousteau en zijn schip Calypso, die je de ene zondagmorgen tussen ijsberen en smeltende poolkappen brengt en de volgende keer in het Amazonegebied. Dan vertelt hij over het leven en gedrag van piranha’s en de ontbossing door het ongelimiteerde boomkappen.

Er zijn veel mensen die niet goed weten hoe deze dag door te komen. Dan blijft er niet veel anders over dan ’s morgens naar opa en oma te gaan kijken in het bejaardencentrum, tenminste als je nog een opa en oma hebt. Samen met hen een kopje koffie drinken, koekje der bij en daarna uitwaaien op de dijk om die duffe lucht uit het verzorgingshuis weer kwijt te raken. Nu ben ik zelf al een ouwe opa geworden, maar hoef niet te wachten op bezoekjes, daar ben ik misschien nog niet aan toe. Dus voor mij blijft er niet veel anders over dan met de hond een flinke wandeling te gaan maken zoals elke dag. Onderweg tijd hebben om, in alle eenzaamheid en rust, zo’n gek verhaaltje te verzinnen als dit.

Kom je thuis, begin je jezelf af te vragen wat er te doen is voor een beetje afleiding. Eigenlijk niet veel anders over dan op internet te kijken of je neef of nicht misschien een e-mail heeft gestuurd. Nee…, die zitten zich waarschijnlijk ook stierlijk te vervelen, of liggen in bed te wachten tot die vreselijke dag weer om is. Dus geen berichtje van verre familieleden of half vergeten vrienden. Alleen een berg spam in je spamfolder.

Morgen is het weer maandag en dan komen alle mensen weer in beweging. Heel langzaam, want de hele maandagochtend zit de zondag nog in het hoofd en tegen de middag zijn ze weer aanspreekbaar. Leve de Maandag! De dag waarop alles weer nieuw leven wordt ingeblazen.

En nu is het tijd om te stoppen want ik krijg een kopje koffie met een punt appelgebak met slagroom voor mijn neus gezet. Heeft deze zondag toch ook weer iets goeds gebracht.

Zondag.

Voor mij is er geen saaiere dag dan zondag. Niets te beleven. Ongelooflijk saaie programma’s op de tv. Op zondag is er ook nooit nieuws en er zijn geen actualiteiten, want op zondag gebeurt er eigenlijk nooit iets. Om die reden worden dan ook geen kranten gedrukt, nauwelijks of geen nieuwsberichten op radio en tv uitgezonden, dus iedereen kan in bed blijven liggen.

Wat er op de tv wordt vertoond zijn bijvoorbeeld heel oude opnamen van Jacques Cousteau en zijn schip Calypso, die je de ene zondagmorgen tussen ijsberen en smeltende poolkappen brengt en de volgende keer in het Amazonegebied. Dan vertelt hij over het leven en gedrag van piranha’s en de ontbossing door het ongelimiteerde boomkappen.

Er zijn veel mensen die niet goed weten hoe deze dag door te komen. Dan blijft er niet veel anders over dan ’s morgens naar opa en oma te gaan kijken in het bejaardencentrum, tenminste als je nog een opa en oma hebt. Samen met hen een kopje koffie drinken, koekje der bij en daarna uitwaaien op de dijk om die duffe lucht uit het verzorgingshuis weer kwijt te raken. Nu ben ik zelf al een ouwe opa geworden, maar hoef niet te wachten op bezoekjes, daar ben ik misschien nog niet aan toe. Dus voor mij blijft er niet veel anders over dan met de hond een flinke wandeling te gaan maken zoals elke dag. Onderweg tijd hebben om, in alle eenzaamheid en rust, zo’n gek verhaaltje te verzinnen als dit.

Kom je thuis, begin je jezelf af te vragen wat er te doen is voor een beetje afleiding. Eigenlijk niet veel anders over dan op internet te kijken of je neef of nicht misschien een e-mail heeft gestuurd. Nee…, die zitten zich waarschijnlijk ook stierlijk te vervelen, of liggen in bed te wachten tot die vreselijke dag weer om is. Dus geen berichtje van verre familieleden of half vergeten vrienden. Alleen een berg spam in je spamfolder.

Morgen is het weer maandag en dan komen alle mensen weer in beweging. Heel langzaam, want de hele maandagochtend zit de zondag nog in het hoofd en tegen de middag zijn ze weer aanspreekbaar. Leve de Maandag! De dag waarop alles weer nieuw leven wordt ingeblazen.

En nu is het tijd om te stoppen want ik krijg een kopje koffie met een punt appelgebak met slagroom voor mijn neus gezet. Heeft deze zondag toch ook weer iets goeds gebracht.

Een prachtige dag.

De laatste dagen nogal druk geweest met verschillende dingen, meestal had het ook wel iets met computers te maken. Dat ding houdt me goed bezig, maar ik moet er wel een beetje op letten om voldoende tijd te nemen om ook andere dingen te doen. Het mag niet op werken gaan lijken.

De dag begon met prachtig weer, een helder blauwe lucht met hier en daar een groepje wolken, geen wind, temperatuur rond het vriespunt. De thermometer in mijn auto gaf aan dat het -0.5°C was! En dat was in mijn beleving de eerste vorst die ik hier in de Noordkop voelde. Vreemd hoor na al die tijd met regen, wind, stormen en zelfs een met orkaankracht, donkere wolken en noem alle narigheid maar op die we de laatste tijd hebben gehad. Een prachtige dag om weer heerlijk van te genieten. En de foto hierboven kan niet mooi genoemd worden, maar ik heb hem toch gemaakt omdat dit alles was wat ik kon vinden om aan te tonen dat het had gevroren. Dus door de knieën, om dit natuurverschijnsel digitaal vast te leggen.

Wanneer de dagen iets langer gaan duren en de zon schijnt, dan krijgen we ook de kriebels om dingen te gaan opruimen. Er hoopt zich in de loop der tijd een hele verzameling op aan oude stoelen, schemerlampen, ventilatoren, tv's die het al jaren niet meer doen, oude kleding, computers en wat daar allemaal aanhangt. Als je dan eens rustig op een stoel gaat zitten, die spullen een poosje bekijkt, en je gaat afvragen wanneer je ze voor het laatst hebt gebruikt, dan weet je dat niet eens meer! Nooit meer dus, nou wat moet je er dan nog mee, het neemt ruimte in die je veel beter kunt gebruiken. Dus in de bestelauto gemikt en wegbrengen die handel, naar de Kringloopwinkel. Zo, dat ruimt op. Ik geloof dat moeders de smaak te pakken heeft gekregen om "spullen" te gaan weggooien. Ik zal de laatste zijn om dat te voorkomen.

Een prachtige dag.

De laatste dagen nogal druk geweest met verschillende dingen, meestal had het ook wel iets met computers te maken. Dat ding houdt me goed bezig, maar ik moet er wel een beetje op letten om voldoende tijd te nemen om ook andere dingen te doen. Het mag niet op werken gaan lijken.

De dag begon met prachtig weer, een helder blauwe lucht met hier en daar een groepje wolken, geen wind, temperatuur rond het vriespunt. De thermometer in mijn auto gaf aan dat het -0.5°C was! En dat was in mijn beleving de eerste vorst die ik hier in de Noordkop voelde. Vreemd hoor na al die tijd met regen, wind, stormen en zelfs een met orkaankracht, donkere wolken en noem alle narigheid maar op die we de laatste tijd hebben gehad. Een prachtige dag om weer heerlijk van te genieten. En de foto hierboven kan niet mooi genoemd worden, maar ik heb hem toch gemaakt omdat dit alles was wat ik kon vinden om aan te tonen dat het had gevroren. Dus door de knieën, om dit natuurverschijnsel digitaal vast te leggen.

Wanneer de dagen iets langer gaan duren en de zon schijnt, dan krijgen we ook de kriebels om dingen te gaan opruimen. Er hoopt zich in de loop der tijd een hele verzameling op aan oude stoelen, schemerlampen, ventilatoren, tv's die het al jaren niet meer doen, oude kleding, computers en wat daar allemaal aanhangt. Als je dan eens rustig op een stoel gaat zitten, die spullen een poosje bekijkt, en je gaat afvragen wanneer je ze voor het laatst hebt gebruikt, dan weet je dat niet eens meer! Nooit meer dus, nou wat moet je er dan nog mee, het neemt ruimte in die je veel beter kunt gebruiken. Dus in de bestelauto gemikt en wegbrengen die handel, naar de Kringloopwinkel. Zo, dat ruimt op. Ik geloof dat moeders de smaak te pakken heeft gekregen om "spullen" te gaan weggooien. Ik zal de laatste zijn om dat te voorkomen.

Posted Video (TEST)

Een video ingevoerd als Post. Dit is nogmaals bedoeld voor Sharon omdat zij ook graag video's in haar blog wil invoeren. Dus eerst moeten we dit even samen uitproberen.

Posted Video (TEST)

Een video ingevoerd als Post. Dit is nogmaals bedoeld voor Sharon omdat zij ook graag video's in haar blog wil invoeren. Dus eerst moeten we dit even samen uitproberen.

Another example for Sharon

Another example for Sharon

De dag na de storm.

De dag na de storm kijkt iedereen zijn bezittingen na, huis, schuur, garage, auto of bedrijfspand en wat er verder nog beschadigd zou kunnen worden. Bij ons viel het mee, ik heb niets kunnen ontdekken dat kapot is geraakt en zelfs de autobox was droog gebeleven, ondanks de hevige regen. Alleen bij de buren is een kleine boom omgewaaid en ligt nu tegen de voorkant van hun woning. Ook hun vogelkooi ging tegen de grond, maar feitelijk is er gelukkig geen ernstige schade te bespeuren.

Gisteravond, toen de storm echt hevig tekeer ging, zat ik nog wat e-mails te schrijven en plotseling hoorde ik, dwars door al het lawaai van de wind, iets verschuiven op het dak. Ik dacht meteen: "Nou gaat het ook bij ons gebeuren!". Ik was bang dat de dakpannen er zouden afvliegen, maar gelukkig bleef alles liggen. Het was één van die momenten waarop de windkracht het hevigst was. Later hoorde ik op de radio dat het plaatselijk kon oplopen tot windkracht 12. Waarschijnlijk werden een aantal dakpannen even door de sterke wind opgetild, maar alles lag vanmorgen nog netjes recht. Toch was het even spannend.

Er stond vanmorgen nog best wel een stevige wind, windkracht 6, maar dat is niets bijzonders. Na al die regen van gisteren, en de donkere dagen van de laatste weken, was het een verademing om de zon weer eens te zien schijnen. Meteen naar buiten dacht ik en ging eerst met de hond de dagelijkse ronde maken. Heerlijk, die frisse wind door je haren.

Nadat ik de hond weer had thuisgebracht en een kop koffie had gedronken, ben ik naar het strand gegaan om te kijken of er veel duinafslag was, want de wind stond pal West, dus recht op de kust.

De foto's laten zien, dat er wel enige duinafslag is geweest en dat er schade is aan de funderingen van de strandtenten, maar het is niet dramatisch.

Bij dit soort stormen spoelt er ook allerlei rommel aan. Duidelijk wordt hoeveel akelige rotzooi er in zee wordt gedumpt of wordt verloren. Vooral die netten en touwen zijn dodelijk voor zeehonden en bruinvissen die daarin verstrikt raken en verdrinken. En al die ellende drijft onzichtbaar en in grote hoeveelheden onder het wateroppervlak. Wat zou daar nu toch aan gedaan kunnen worden om de zee weer schoon en vrij van deze rommel te krijgen. Dat zijn vragen die ik mijzelf wel eens stel. Maar in de wetenschap, dat ik er zelf niets aan kan veranderen. Jammer he?

De ontstane schade werd al snel geïnventariseerd en aangepakt, en waar mogelijk direct hersteld.

De aangespoelde rommel werd vanmorgen ook direct van het strand opgeruimd. Voornamelijk het verzamelen van palen die afkomstig waren van een hekwerk langs de duinenrand. Dat hele hekwerk is weggespoeld. Het ziet er over een paar dagen weer uit alsof er niets is gebeurd.

Intussen werd er alweer over het strand gezeild met van die zeilkarren, vliegers werden weer opgelaten en zo wordt er meteen weer plezier gemaakt. Op en aan het strand is altijd wel iets te doen of te beleven.

Tot de volgende keer...

De dag na de storm.

De dag na de storm kijkt iedereen zijn bezittingen na, huis, schuur, garage, auto of bedrijfspand en wat er verder nog beschadigd zou kunnen worden. Bij ons viel het mee, ik heb niets kunnen ontdekken dat kapot is geraakt en zelfs de autobox was droog gebeleven, ondanks de hevige regen. Alleen bij de buren is een kleine boom omgewaaid en ligt nu tegen de voorkant van hun woning. Ook hun vogelkooi ging tegen de grond, maar feitelijk is er gelukkig geen ernstige schade te bespeuren.

Gisteravond, toen de storm echt hevig tekeer ging, zat ik nog wat e-mails te schrijven en plotseling hoorde ik, dwars door al het lawaai van de wind, iets verschuiven op het dak. Ik dacht meteen: "Nou gaat het ook bij ons gebeuren!". Ik was bang dat de dakpannen er zouden afvliegen, maar gelukkig bleef alles liggen. Het was één van die momenten waarop de windkracht het hevigst was. Later hoorde ik op de radio dat het plaatselijk kon oplopen tot windkracht 12. Waarschijnlijk werden een aantal dakpannen even door de sterke wind opgetild, maar alles lag vanmorgen nog netjes recht. Toch was het even spannend.

Er stond vanmorgen nog best wel een stevige wind, windkracht 6, maar dat is niets bijzonders. Na al die regen van gisteren, en de donkere dagen van de laatste weken, was het een verademing om de zon weer eens te zien schijnen. Meteen naar buiten dacht ik en ging eerst met de hond de dagelijkse ronde maken. Heerlijk, die frisse wind door je haren.

Nadat ik de hond weer had thuisgebracht en een kop koffie had gedronken, ben ik naar het strand gegaan om te kijken of er veel duinafslag was, want de wind stond pal West, dus recht op de kust.

De foto's laten zien, dat er wel enige duinafslag is geweest en dat er schade is aan de funderingen van de strandtenten, maar het is niet dramatisch.

Bij dit soort stormen spoelt er ook allerlei rommel aan. Duidelijk wordt hoeveel akelige rotzooi er in zee wordt gedumpt of wordt verloren. Vooral die netten en touwen zijn dodelijk voor zeehonden en bruinvissen die daarin verstrikt raken en verdrinken. En al die ellende drijft onzichtbaar en in grote hoeveelheden onder het wateroppervlak. Wat zou daar nu toch aan gedaan kunnen worden om de zee weer schoon en vrij van deze rommel te krijgen. Dat zijn vragen die ik mijzelf wel eens stel. Maar in de wetenschap, dat ik er zelf niets aan kan veranderen. Jammer he?

De ontstane schade werd al snel geïnventariseerd en aangepakt, en waar mogelijk direct hersteld.

De aangespoelde rommel werd vanmorgen ook direct van het strand opgeruimd. Voornamelijk het verzamelen van palen die afkomstig waren van een hekwerk langs de duinenrand. Dat hele hekwerk is weggespoeld. Het ziet er over een paar dagen weer uit alsof er niets is gebeurd.

Intussen werd er alweer over het strand gezeild met van die zeilkarren, vliegers werden weer opgelaten en zo wordt er meteen weer plezier gemaakt. Op en aan het strand is altijd wel iets te doen of te beleven.

Tot de volgende keer...

Storm

Er is een zeer zware storm uit het Zuid-Westen op komst, die aan de kust begint en zich uitbreidt over het hele land. Flinke regenbuien kletteren al op de daken en ik werd daar vanmorgen vroeg al wakker van. De storm zal ons hier bereiken om ongeveer 09:00 uur en zal zeker tot aan de avond gaan duren. De windkracht kan gaan oplopen tot windkracht 10 met windstoten van 100 tot 130 km/pu. Het gaat er over een paar uur dus flink op los en het is verstandig om niet onnodig naar buiten te gaan.

Storm

Er is een zeer zware storm uit het Zuid-Westen op komst, die aan de kust begint en zich uitbreidt over het hele land. Flinke regenbuien kletteren al op de daken en ik werd daar vanmorgen vroeg al wakker van. De storm zal ons hier bereiken om ongeveer 09:00 uur en zal zeker tot aan de avond gaan duren. De windkracht kan gaan oplopen tot windkracht 10 met windstoten van 100 tot 130 km/pu. Het gaat er over een paar uur dus flink op los en het is verstandig om niet onnodig naar buiten te gaan.

Onderhoud en Vernieuwing.

Net als bij iedereen, overkomt het mij ook regelmatig dat ik toegeef aan de drang om mijn computer eens uitgebreid op te schonen. Je laat er wat programma's op los om alle narigheid op te sporen en uit te schakelen. Op zoek naar malafide software, spyware, adware, spam en stiekum binnengeslopen virussen. Hoe die rommel toch nog zijn weg vind om zich op een computer te nestelen is op zich al een prestatie. Ik heb er erg veel aan gedaan om die troep buiten de deur te houden, maar bij zo'n periodieke onderhoudsbeurt komt er af en toe toch weer iets tevoorschijn. Je vraagt je af: "Hoe is het mogelijk?"

Dit ondehoud vind meestal plaats als ik echt niet weet wat ik anders moet doen. Je verzint zomaar wat, maar komt er niet helemaal uit. Om de tijd dan toch enigszins nuttig te besteden begin je hier maar aan. Bovendien de harddisks weer eens defragmenteren zodat alles netjes geordend achter elkaar gekoppeld is. En als het goed is wordt de werking van de computer iets versneld. Als dit alles achter de rug is, geeft het toch een tevreden gevoel. Maar dit hele gedoe kost wel veel tijd en doet een flinke aanslag op je geduld. Zeker als je ook de computer van je vrouw moet onderhouden. En twee van die dingen is dan net genoeg.

Door al het slechte weer van de laatste tijd kom ik niet zoveel buiten, met het gevolg dat ik mij moet beperken tot verhaaltjes die zomaar bij mij opkomen. Of zoals nu, dat ik gewoon vertel waarmee ik de afgelopen dagen bezig ben. Niet erg spannend, maar wel nuttig. En wat ook wel leuk was om te doen, was de veranderingen aanbrengen in mijn weblog. Er komen nog niet veel reacties op, dus hoe het overkomt bij lezers van mijn blog, dat weet ik nog niet. Misschien kan het niemand iets schelen, en dat is ook goed. Ja, er was wel iemand, die er iets aardigs over zei, dus Loes, dat is goed overgekomen :-)

En kijk eens aan!... Nog een reactie van mijn lieve docher!

Onderhoud en Vernieuwing.

Net als bij iedereen, overkomt het mij ook regelmatig dat ik toegeef aan de drang om mijn computer eens uitgebreid op te schonen. Je laat er wat programma's op los om alle narigheid op te sporen en uit te schakelen. Op zoek naar malafide software, spyware, adware, spam en stiekum binnengeslopen virussen. Hoe die rommel toch nog zijn weg vind om zich op een computer te nestelen is op zich al een prestatie. Ik heb er erg veel aan gedaan om die troep buiten de deur te houden, maar bij zo'n periodieke onderhoudsbeurt komt er af en toe toch weer iets tevoorschijn. Je vraagt je af: "Hoe is het mogelijk?"

Dit ondehoud vind meestal plaats als ik echt niet weet wat ik anders moet doen. Je verzint zomaar wat, maar komt er niet helemaal uit. Om de tijd dan toch enigszins nuttig te besteden begin je hier maar aan. Bovendien de harddisks weer eens defragmenteren zodat alles netjes geordend achter elkaar gekoppeld is. En als het goed is wordt de werking van de computer iets versneld. Als dit alles achter de rug is, geeft het toch een tevreden gevoel. Maar dit hele gedoe kost wel veel tijd en doet een flinke aanslag op je geduld. Zeker als je ook de computer van je vrouw moet onderhouden. En twee van die dingen is dan net genoeg.

Door al het slechte weer van de laatste tijd kom ik niet zoveel buiten, met het gevolg dat ik mij moet beperken tot verhaaltjes die zomaar bij mij opkomen. Of zoals nu, dat ik gewoon vertel waarmee ik de afgelopen dagen bezig ben. Niet erg spannend, maar wel nuttig. En wat ook wel leuk was om te doen, was de veranderingen aanbrengen in mijn weblog. Er komen nog niet veel reacties op, dus hoe het overkomt bij lezers van mijn blog, dat weet ik nog niet. Misschien kan het niemand iets schelen, en dat is ook goed. Ja, er was wel iemand, die er iets aardigs over zei, dus Loes, dat is goed overgekomen :-)

En kijk eens aan!... Nog een reactie van mijn lieve docher!

Ja... dit is dezelfde.

Na een jaar wil ik wel eens een nieuw jasje aantrekken, dus waarom niet een keer veranderen in de blog. Het is in het nieuwe Blogger programma eigenlijk een fluitje van een cent om alles er eens anders te laten uitzien. Met een paar muisklikken zijn we helemaal opnieuw geknipt en geschoren. Net als naar de kapper gaan... je moet er even aan wennen. Ik ga nu eerst verder kijken of er nog iets verbeterd kan worden en wacht ook af of er commentaar wordt geleverd op deze nieuwe outlook.

Een fijn en gezellig weekend!

Ja... dit is dezelfde.

Na een jaar wil ik wel eens een nieuw jasje aantrekken, dus waarom niet een keer veranderen in de blog. Het is in het nieuwe Blogger programma eigenlijk een fluitje van een cent om alles er eens anders te laten uitzien. Met een paar muisklikken zijn we helemaal opnieuw geknipt en geschoren. Net als naar de kapper gaan... je moet er even aan wennen. Ik ga nu eerst verder kijken of er nog iets verbeterd kan worden en wacht ook af of er commentaar wordt geleverd op deze nieuwe outlook.

Een fijn en gezellig weekend!

Wat een rot weer!

Het slechte weer houdt me al enkele dagen binnen en dat bevalt me helemaal niet. Nu kan ik eindelijk goed horen en nu moet ik binnen blijven omdat het al dagen lang flink stormt en regent, heel veel wind en regen.... Ik kom niet veel verder dan achter deze PC te gaan zitten. Nu kan ik die hoorapparaatjes ook wel uit doen, dan hoor ik dat geruis van de PC wat minder.

In de Side Bar hier aan de linkerkant, heb ik een link gemaakt naar de Web Cam van het KNMI in de Bilt. Daarin kun je zien hoe het weer er uitzag in het aflopen kwartier tot nu toe. En de beeldjes die ik nu al dagenlang zie maken me niet erg blij. Dit is een voorproefje van het effect van de globale opwarming. Je kunt zeggen dat het broeikaseffect al plaatsvindt. Zo moet het er ongeveer gaan uitzien. Erg he?

's Morgens als ik al laat uit bed kom is het nog donker, maar blijven liggen heeft ook geen zin. Ik praat nu als een gepensioneerde oude vent, dat is wel duidelijk. Als je jong bent, moet je er wel op tijd uit springen want je moet naar school of naar je werk. Soms verlang ik daar wel eens naar terug. Niet alleen omdat ik zo graag werk, maar meer omdat ik dan een stuk leniger zou zijn en ook enthousiast uit m'n bed spring. Bovendien onderhoudt je contacten op het werk of, als je nog heel jong bent op school. Dat is voor mij nu anders, ik wil naar buiten en genieten van de natuurlijke stilte. Buiten kom je ook even met mensen aan de praat, geen urenlang gezwets, maar gewoon een vluchtig praatje, of je luistert naar een nieuwe grap. Maar met dit weer?.... Ik word er hartstikke vervelend van :-)

Lieve help... het wordt alweer donker, en het is pas 15:30 uur.

Wat een rot weer!

Het slechte weer houdt me al enkele dagen binnen en dat bevalt me helemaal niet. Nu kan ik eindelijk goed horen en nu moet ik binnen blijven omdat het al dagen lang flink stormt en regent, heel veel wind en regen.... Ik kom niet veel verder dan achter deze PC te gaan zitten. Nu kan ik die hoorapparaatjes ook wel uit doen, dan hoor ik dat geruis van de PC wat minder.

In de Side Bar hier aan de linkerkant, heb ik een link gemaakt naar de Web Cam van het KNMI in de Bilt. Daarin kun je zien hoe het weer er uitzag in het aflopen kwartier tot nu toe. En de beeldjes die ik nu al dagenlang zie maken me niet erg blij. Dit is een voorproefje van het effect van de globale opwarming. Je kunt zeggen dat het broeikaseffect al plaatsvindt. Zo moet het er ongeveer gaan uitzien. Erg he?

's Morgens als ik al laat uit bed kom is het nog donker, maar blijven liggen heeft ook geen zin. Ik praat nu als een gepensioneerde oude vent, dat is wel duidelijk. Als je jong bent, moet je er wel op tijd uit springen want je moet naar school of naar je werk. Soms verlang ik daar wel eens naar terug. Niet alleen omdat ik zo graag werk, maar meer omdat ik dan een stuk leniger zou zijn en ook enthousiast uit m'n bed spring. Bovendien onderhoudt je contacten op het werk of, als je nog heel jong bent op school. Dat is voor mij nu anders, ik wil naar buiten en genieten van de natuurlijke stilte. Buiten kom je ook even met mensen aan de praat, geen urenlang gezwets, maar gewoon een vluchtig praatje, of je luistert naar een nieuwe grap. Maar met dit weer?.... Ik word er hartstikke vervelend van :-)

Lieve help... het wordt alweer donker, en het is pas 15:30 uur.

Mijn nieuwe hoortoestellen

Het nieuwe jaar begon voor mij meteen met een spannende ervaring. Op 2 januari, de eerste werkdag van het jaar, was mij gevraagd om terug te komen bij de audicien om mijn hoortoestellen te komen passen, en moest het een en ander worden ingesteld. Ik was erg benieuwd hoe het deze keer zou gaan. Het vorige setje hoortoestellen heeft nooit goed gewerkt en werd al na 1 uur dragen een kwelling. Jeukende gehooringangen, alsof er een leger mieren in en uit liepen. Telkens trok ik die apparaatjes weer uit mijn oren totdat ik ze uiteindelijk helemaal aan de kant gooide. Dan maar leren leven met slechthorendheid, was mijn gedachte. Het was wel jammer, want buiten het feit dat het erg vervelend is om niet goed te kunnen horen, gooi je zomaar heel kostbare toestellen aan de kant. Dit beeld stond mij weer voor ogen en ik was vastbesloten er nu niet zo makkelijk mee accoord te gaan. Nee, deze keer gewoon op mijn eigen gevoel en ervaring afgaan.

De audicien die mij nu helpt pakt het bijzonder serieus aan, vraagt veel aan mij, past en stelt kleinigheden bij. Verder heb ik de toezegging dat het helemaal goed gaat komen en dat we pas klaar zijn als ik echt helemaal tevreden ben. Er is wel degelijk verschil tussen leveranciers van dit hulpmiddel.

We bouwen het dragen van de hoortoestellen geleidelijk op. De eerste dag een uurtje, de tweede dag een paar uur en zo verder. Eerst binnen, daarna ook naar buiten en in de auto. En het wonderlijke is dat ik nu GEEN last heb van die jeukende gehooringangen. Dat komt door de piepkleine luidsprekertjes die nu in mijn oren worden ingebracht. Niet meer die harde proppen gegoten kunststof. Daar schijn ik allergisch voor te zijn. Een ander voordeel is, dat de apparaatjes zo onopvallend zijn, iemand die niet weet dat ik ze draag ziet er nauwelijks iets van.

Mijn ervaring tot nu toe is totaal anders, ik hoor nu geluiden die ik eigenlijk een beetje vergeten was, of waarvan ik mij niet meer bewust was dat zij bestonden. Zo hoor ik mijn eigen voetstappen op de tegels van de straat en in huis. Het tikken van het uurwerk aan de muur. Eerst keek ik achter de televisie of daar iets niet in orde was, maar het was de wandklok. Ook als ik loop, dan hoor ik het schuren van mijn kleding, zoals bijvoorbeeld mijn broekspijpen die tegen elkaar schuren onder het lopen. Ik kan weer naar de TV kijken en radio luisteren met het geluid op een normaal niveau. Heel gewoon misschien, maar voor mij is dat heel bijzonder. Ik kan weer bijna normaal horen!

Het zal wel duidelijk zijn dat ik nu al heel tevreden ben met hetgeen al is bereikt, maar misschien valt er nog iets te verbeteren, maar dat "hoor" ik nog wel van de audicien die mij hierbij helpt.

Hier is wat informatie te vinden over de hoorstoestellen die ik nu draag:

http://oticondelta.com/eprise/main/Oticon/com/SEC_Products/SEC_Delta/_index

en hier de winkel in SCHAGEN waar ik zo tevreden over ben:

http://www.schoonenberg.nl/Winkeladressen

Mijn nieuwe hoortoestellen

Het nieuwe jaar begon voor mij meteen met een spannende ervaring. Op 2 januari, de eerste werkdag van het jaar, was mij gevraagd om terug te komen bij de audicien om mijn hoortoestellen te komen passen, en moest het een en ander worden ingesteld. Ik was erg benieuwd hoe het deze keer zou gaan. Het vorige setje hoortoestellen heeft nooit goed gewerkt en werd al na 1 uur dragen een kwelling. Jeukende gehooringangen, alsof er een leger mieren in en uit liepen. Telkens trok ik die apparaatjes weer uit mijn oren totdat ik ze uiteindelijk helemaal aan de kant gooide. Dan maar leren leven met slechthorendheid, was mijn gedachte. Het was wel jammer, want buiten het feit dat het erg vervelend is om niet goed te kunnen horen, gooi je zomaar heel kostbare toestellen aan de kant. Dit beeld stond mij weer voor ogen en ik was vastbesloten er nu niet zo makkelijk mee accoord te gaan. Nee, deze keer gewoon op mijn eigen gevoel en ervaring afgaan.

De audicien die mij nu helpt pakt het bijzonder serieus aan, vraagt veel aan mij, past en stelt kleinigheden bij. Verder heb ik de toezegging dat het helemaal goed gaat komen en dat we pas klaar zijn als ik echt helemaal tevreden ben. Er is wel degelijk verschil tussen leveranciers van dit hulpmiddel.

We bouwen het dragen van de hoortoestellen geleidelijk op. De eerste dag een uurtje, de tweede dag een paar uur en zo verder. Eerst binnen, daarna ook naar buiten en in de auto. En het wonderlijke is dat ik nu GEEN last heb van die jeukende gehooringangen. Dat komt door de piepkleine luidsprekertjes die nu in mijn oren worden ingebracht. Niet meer die harde proppen gegoten kunststof. Daar schijn ik allergisch voor te zijn. Een ander voordeel is, dat de apparaatjes zo onopvallend zijn, iemand die niet weet dat ik ze draag ziet er nauwelijks iets van.

Mijn ervaring tot nu toe is totaal anders, ik hoor nu geluiden die ik eigenlijk een beetje vergeten was, of waarvan ik mij niet meer bewust was dat zij bestonden. Zo hoor ik mijn eigen voetstappen op de tegels van de straat en in huis. Het tikken van het uurwerk aan de muur. Eerst keek ik achter de televisie of daar iets niet in orde was, maar het was de wandklok. Ook als ik loop, dan hoor ik het schuren van mijn kleding, zoals bijvoorbeeld mijn broekspijpen die tegen elkaar schuren onder het lopen. Ik kan weer naar de TV kijken en radio luisteren met het geluid op een normaal niveau. Heel gewoon misschien, maar voor mij is dat heel bijzonder. Ik kan weer bijna normaal horen!

Het zal wel duidelijk zijn dat ik nu al heel tevreden ben met hetgeen al is bereikt, maar misschien valt er nog iets te verbeteren, maar dat "hoor" ik nog wel van de audicien die mij hierbij helpt.

Hier is wat informatie te vinden over de hoorstoestellen die ik nu draag:

http://oticondelta.com/eprise/main/Oticon/com/SEC_Products/SEC_Delta/_index

en hier de winkel in SCHAGEN waar ik zo tevreden over ben:

http://www.schoonenberg.nl/Winkeladressen

Het Verborgen Geluk

Els Basten

Dit is Els Basten. Els, 23 jaar oud, lijdt aan de ziekte ME, ook wel CVS genoemd. Wie niet weet wat deze ziekte met je doet of wat het betekent om met ME te leven, kan op DEZE LINK meer informatie opzoeken.

Maar waar het hier om gaat is, dat zij een boek heeft geschreven, een boek over "haar" leven met ME. De proefdruk van het boek krijgt zij vandaag, woensdag 3 januari 2007. Voor Els is dit een mijlpaal, want het schrijven van een boek is op zich al een prestatie, maar voor iemand die aan ME (CVS) lijdt is dit een buitengewone prestatie. Vergelijkbaar met het lopen van een marathon in een recordtijd.

Voor Els zijn dit bijzonder spannende dagen, met als één van de hoogtepunten het in ontvangst nemen van de proefdruk, en om het uiteindelijke resultaat te lezen en in handen te houden voordat het werkelijk wordt uitgegeven.

Ik wil graag helpen bekendheid te geven aan hetgeen zij heeft geschreven over haar leven met ME. We kunnen het lezen in haar boek "Het Verborgen Geluk", wat voor een zeer redelijk bedrag te koop is (€ 15,00). Het is rechtstreeks te bestellen bij Els op haar eigen weblog
waar een bestelformulier ingevuld kan worden. Maar het kan binnenkort ook in de boekhandel worden gekocht nadat de uitgever het boek in de handel heeft gebracht.

Het Verborgen Geluk

Els Basten

Dit is Els Basten. Els, 23 jaar oud, lijdt aan de ziekte ME, ook wel CVS genoemd. Wie niet weet wat deze ziekte met je doet of wat het betekent om met ME te leven, kan op DEZE LINK meer informatie opzoeken.

Maar waar het hier om gaat is, dat zij een boek heeft geschreven, een boek over "haar" leven met ME. De proefdruk van het boek krijgt zij vandaag, woensdag 3 januari 2007. Voor Els is dit een mijlpaal, want het schrijven van een boek is op zich al een prestatie, maar voor iemand die aan ME (CVS) lijdt is dit een buitengewone prestatie. Vergelijkbaar met het lopen van een marathon in een recordtijd.

Voor Els zijn dit bijzonder spannende dagen, met als één van de hoogtepunten het in ontvangst nemen van de proefdruk, en om het uiteindelijke resultaat te lezen en in handen te houden voordat het werkelijk wordt uitgegeven.

Ik wil graag helpen bekendheid te geven aan hetgeen zij heeft geschreven over haar leven met ME. We kunnen het lezen in haar boek "Het Verborgen Geluk", wat voor een zeer redelijk bedrag te koop is (€ 15,00). Het is rechtstreeks te bestellen bij Els op haar eigen weblog
waar een bestelformulier ingevuld kan worden. Maar het kan binnenkort ook in de boekhandel worden gekocht nadat de uitgever het boek in de handel heeft gebracht.

Nieuwjaarsduik.

De eerste dag van het jaar ben ik redelijk vroeg opgestaan. Een goed begin is het halve werk was vroeger een gezegde. Ik had me voorgenomen te gaan kijken bij de jaarlijkse "Nieuwjaarsduik". Dit evenement is al een traditie geworden. Om 13:00 uur zou deze happening gaan plaatsvinden aan het strand "Juliana Beach" bij Julianadorp. Dus op tijd daar naartoe gereden om een parkeerplekje te bemachtigen.

Er stond nog een stevige storm en dat bleek reden genoeg te zijn geweest om de happening te cancelen. Het zou niet doorgaan. Maar waar gingen al die mensen dan naartoe met hun tassen en andere spullen? Dan toch maar even gaan kijken, want uit ervaring weet ik dat de liefhebbbers zich niet laten weerhouden door vrieskou, sneeuw, regen maar zeker niet door harde wind of storm.

Meteen valt mij nu pas op dat ik vergeten ben het klokje van mijn camera terug te zetten, dus alles gebeurde 1 uur eerder dan op de foto's staat aangegeven :-)

Tegen het duin op, en de wind pal tegen, perste ik dit oude lichaam naar boven. Degenen die al een duik hadden genomen in het ijskoude water van de Noordzee, waren alweer op weg naar hun auto. Duinzand waaide in mijn gezicht, neus en ogen. Ik hield mijn mond stijf dicht, maar ik voelde het zand toch tussen mijn tanden knarsen.

Het ging aardig tekeer aan het strand, de wind kwam pal uit het Westen en in de branding braken de golven en je kon het zoute water op je lippen proeven. Er stond zoveel wind, dat ik de kleine camera nauwelijks een beetje stil kon houden. De foto's zijn dus niet allemaal even scherp. Maar het zijn maar plaatjes om een indruk te geven hoe het was.

De Nieuwjaarsduik van de eerste "Helden", had ik gemist omdat iedereen nu maar op eigen houtje het water inging. Normaal gesproken is er nog iets van organisatie, maar nu niet. Maar het was er niet minder leuk om.

Alleen en in groepjes, jong en oud, van Opa en Oma tot kleindochter en kleinzoon. Van alles nam een frisse duik in het koude water, en geloof maar dat het koud was. Ik doe het ze niet meer na.

Rap er in, maar er ook weer even vlug uit want het is niet de bedoeling om ziek te worden. Reken maar dat deze mensen het nieuwe jaar fris en lachend zijn begonnen.

Belangstelling was er genoeg. Velen komen kijken naar degenen die de moed hebben om op de eerste dag van het jaar die koude duike te nemen. Deze man hieronder, denkt bij zichzelf "Waar ben ik aan begonnen?" en zijn hond kijkt hem eens meelijwekkend aan.

En met dit koude beeldverhaaltje ben ik het nieuwe jaar begonnen en laat weten dat ik nu ruim 1 jaar bezig ben met deze weblog. De weblog is in het afgelopen jaar meer dan 5000 keer bekeken. Een heel klein groepje trouwe weblog vrienden schrijven regelmatig een paar regeltjes commentaar en dat is het leukste van alles. Wie al die anderen zijn die anoniem komen koekeloeren, meekijken en nooit iets laten merken, dat weet ik niet. En eerlijk gezegd kan het me ook niet veel schelen.

En tot slot ben ik ook nog even doorgereden naar de paardjes om een nieuwjaarswens door te geven. Dat gebeurt met woorden die alleen zij verstaan.

Nieuwjaarsduik.

De eerste dag van het jaar ben ik redelijk vroeg opgestaan. Een goed begin is het halve werk was vroeger een gezegde. Ik had me voorgenomen te gaan kijken bij de jaarlijkse "Nieuwjaarsduik". Dit evenement is al een traditie geworden. Om 13:00 uur zou deze happening gaan plaatsvinden aan het strand "Juliana Beach" bij Julianadorp. Dus op tijd daar naartoe gereden om een parkeerplekje te bemachtigen.

Er stond nog een stevige storm en dat bleek reden genoeg te zijn geweest om de happening te cancelen. Het zou niet doorgaan. Maar waar gingen al die mensen dan naartoe met hun tassen en andere spullen? Dan toch maar even gaan kijken, want uit ervaring weet ik dat de liefhebbbers zich niet laten weerhouden door vrieskou, sneeuw, regen maar zeker niet door harde wind of storm.

Meteen valt mij nu pas op dat ik vergeten ben het klokje van mijn camera terug te zetten, dus alles gebeurde 1 uur eerder dan op de foto's staat aangegeven :-)

Tegen het duin op, en de wind pal tegen, perste ik dit oude lichaam naar boven. Degenen die al een duik hadden genomen in het ijskoude water van de Noordzee, waren alweer op weg naar hun auto. Duinzand waaide in mijn gezicht, neus en ogen. Ik hield mijn mond stijf dicht, maar ik voelde het zand toch tussen mijn tanden knarsen.

Het ging aardig tekeer aan het strand, de wind kwam pal uit het Westen en in de branding braken de golven en je kon het zoute water op je lippen proeven. Er stond zoveel wind, dat ik de kleine camera nauwelijks een beetje stil kon houden. De foto's zijn dus niet allemaal even scherp. Maar het zijn maar plaatjes om een indruk te geven hoe het was.

De Nieuwjaarsduik van de eerste "Helden", had ik gemist omdat iedereen nu maar op eigen houtje het water inging. Normaal gesproken is er nog iets van organisatie, maar nu niet. Maar het was er niet minder leuk om.

Alleen en in groepjes, jong en oud, van Opa en Oma tot kleindochter en kleinzoon. Van alles nam een frisse duik in het koude water, en geloof maar dat het koud was. Ik doe het ze niet meer na.

Rap er in, maar er ook weer even vlug uit want het is niet de bedoeling om ziek te worden. Reken maar dat deze mensen het nieuwe jaar fris en lachend zijn begonnen.

Belangstelling was er genoeg. Velen komen kijken naar degenen die de moed hebben om op de eerste dag van het jaar die koude duike te nemen. Deze man hieronder, denkt bij zichzelf "Waar ben ik aan begonnen?" en zijn hond kijkt hem eens meelijwekkend aan.

En met dit koude beeldverhaaltje ben ik het nieuwe jaar begonnen en laat weten dat ik nu ruim 1 jaar bezig ben met deze weblog. De weblog is in het afgelopen jaar meer dan 5000 keer bekeken. Een heel klein groepje trouwe weblog vrienden schrijven regelmatig een paar regeltjes commentaar en dat is het leukste van alles. Wie al die anderen zijn die anoniem komen koekeloeren, meekijken en nooit iets laten merken, dat weet ik niet. En eerlijk gezegd kan het me ook niet veel schelen.

En tot slot ben ik ook nog even doorgereden naar de paardjes om een nieuwjaarswens door te geven. Dat gebeurt met woorden die alleen zij verstaan.